Ulice Selhorys

Ordello był zamieszkującym Selhorys uczonym - konkretnie to alchemikiem. W pogoni za wiedzą zdarzało mu się ryzykować i nierzadko przypłacał to przeróżnymi kontuzjami. Poszukując na własną rękę przepisu na tak zwaną przez jej wytwórców "Substancję" zaliczył kilka mniejszych i większych poparzeń, nie uzyskując przy tym żadnych pozytywnych rezultatów. Innym razem analizował dokładne działanie krwi bazyliszka na psie i mało co nie został zagryziony. Ponownie nic nie odkrył, bo pies zjadł mu pracę domową notatki. Tak to jednak w tej nauce bywa... Czasem człowiek całe życie musi czekać na ten jeden przełom, to jedno odkrycie, które wreszcie uświetni jego osobę. Częściej jednak zdarza się tak, że człek umiera i nic znaczącego nie osiąga. Tym razem jednak miało być inaczej... Imię "Ordello" z pewnością zostanie zapamiętane.

Alchemik wybrał się na wschód, gdzie u podnóży wzgórz leżały tereny bagienne z licznymi rzecznymi rozlewiskami. Czegóż uczony tam szukał, to jego wynajęci towarzysze i przewodnicy odgadnąć nie potrafili. Oczywistym jest jednak, że umysł przeciętny nigdy nie odgadnie złożonych myśli jednostek ponadprzeciętnych.
Po kilku dniach, gdy wyprawa miała już ruszać w drogę powrotną, alchemik zasłabł. Miał za sobą ciężkie dni wyprawy i wiele rozczarowań, więc w sumie nie było to takie dziwne. Barka, którą wybrali się na wschód wróciła do miasta a Ordello do domu. Dzień po powrocie uczony czuł się fatalnie. Sługa wezwał medyka a ten orzekł, iż musi być to jakieś choróbsko. Dwa dni później uczonego gnębiła gorączka i krwawe poty. Słudzy uczonego zaczęli przejawiać symptomy podobne do tych, które gnębiły ich pana, gdy wybywał z bagien. Ponoć to samo stało się z kilkoma innymi osobami, które miały kontakt z uczonym, jego służbą lub wynajętymi towarzyszami Ordella, którzy byli z nim na bagnach. W mieście rozpoczynała się epidemia a wieści o tym niebawem dotrą do sąsiadów. Pytanie: czy na czas?
A może już było za późno?