Wielka Sala

Sebastion wraz z kilkoma swoimi ludźmi został wpuszczony do zamku na Smoczej Skale. Każdego z nich rozbrojono, a nikogo kto słuchał nielicznych plotek o tym miejscu nie powinno to dziwić, w końcu lord Gaemon zdawał się nie żywić wielkiej sympatii do swoich sąsiadów zamieszkujących Westeros. Na dziedzińcu goście mogli minąć jednego ze smoków - wielkie monstrum w barwie ciemnego błękitu, przy którym przechadzał się starszy jegomość w smoliście czarnej zbroi. Jak Grafton mógł się dowiedzieć jeżeli chciał doń podejść lub zapytać kogoś z eskorty, był to stryj lorda - Haegon Targaryen. Wkrótce pan na Gulltown ze swoimi ludźmi dotarli do wielkiej sali zamku, budynku o kształcie wielkiego smoka leżącego an brzuchu. Masywne, czerwone drzwi osadzone w paszczy kamiennej bestii były otwarte.
Wewnątrz Sebastion mógł zastać kolejnych kilkunastu zbrojnych, ciężej i lżej uzbrojonych, niewielką zbieraninę dworzan oraz samych Targaryenów. Na tronie zasiadał lord Gaemon, którego długie, srebrzyste włosy zdawały się błyszczeć i lekko powiewać mimo braków w oświetleniu i praktycznie nieruchomego powietrza. Wyglądały niczym błyszczący wodospad rozświetlony przez setki gwiazd. Były niewątpliwie wspaniałe. Obok niego zasiadała urodziwa kobieta podobnej urody, najprawdopodobniej jego siostra-małżonka Daenys. W pobliżu stał młodszy mężczyzna podobny do lorda, jego syn Aegon, oraz młoda dziewczyna o wyjątkowej urodzie, lordowska córka, Rhaenys.
Lord Smoczej Skały wysłuchał co Sebastion ma do powiedzenia, zezwalając Rhaenys podpytać go trochę i równie uważnie słuchając tego co Grafton odpowie. Widać było, że kalkuluje czy pomoc dla Gulltown będzie dla niego opłacalna i czy w ogóle chce mu się ruszyć palcem. Kiedy Sebastion skończył mówić, lordowska córka nachyliła się do ojca i wyszeptała mu coś na ucho*. Gaemon jedynie uspokoił ją unosząc dłoń i odpowiadając coś krótko.
- Podsumowując - przychodzicie do nas jako żebrak, który chce skryć się pod naszymi skrzydłami, aby uniknąć odpowiedzialności - odezwał się w końcu Targaryen, w jego oczach nie było widać nawet odrobiny współczucia. - Brzmicie jak mąciwoda, który tworzy jedynie problemy i komplikacje, a ja nie lubię ani jednego, ani drugiego - stwierdził. - Nie wiem co pognało was do mego domu, najpewniej desperacja, ale nie była to mądra decyzja. Uważam, a każdy z moich dworzan najpewniej się zgodzi, że najlepszym dla nas i dla świata będzie skończyć z chaosem, który tworzycie.
Lord Gaemon skinął głową, a wszyscy strażnicy wokół dobyli broni.
- Odprowadźcie ich do lochów - nakazał. - Niech załogi ich okrętów złożą broń i poddadzą się. W razie odmowy niech Haegon spali jeden i ponowi ofertę. Przy powtórnej odmowie niech spopieli wszystkie.

*Podpytano gracza żeby nie blokować.

No, to lord Grafton zafundował dworzanom Smoczej Skały przedstawienie. Rhaenys znowu szepnęła coś ojcu do ucha, kiedy ten przyglądał się z niesmakiem Sebastionowi, kalkulując najbardziej opłacalne rozwiązanie. Jeżeli ludzie ich "gościa" łatwiej się poddadzą, to oznaczało mniej wysiłku po ich stronie, a także mniejsze ryzyko na stratę jakiegoś okrętu i tego co mógł wieźć. Tak więc propozycja Graftona miała jakiś mizerny plus. W dodatku tak czy inaczej się go pozbędą z południa i Doliny jeżeli odeślą go na Mur, a z jego załogi będą mieli wielu innych jeńców.
- Stać - nakazał swoim strażom Targaryen. - Niech tak będzie.
Sebastion mógł wysłać jednego ze swoich przybocznych z ludźmi Targaryenów do portu, aby ten przekazał rozkaz dla całej floty, aby ta wpłynęła do portu i poddała się. Lord Grafton miał zostać zaprowadzony do lochów - tej "ładniejszej" celi - i oczekiwać tam wówczas podróży na Mur. Dolina i tak powinna być wdzięczna za pozbycie się go, a do tego otrzyma innych członków jego załogi. Może nawet zabrał kogoś ważnego, jak na ich standardy. Poza tym Gaemonowi wcale nie zależało tak bardzo na jakimś spoufalaniu się z tymi lokalnymi władcami.