Wielkie Czardrzewo

11/01/376

Stali tam wszyscy z nich. Sauron bacznie ich obserwował, olbrzymy znajdowały się obok niego, kiedy usiadł ponownie na kamieniu przy Czardzewie i krzyknął:
— Nie wierzyliście mi, że uda mi się tego dokonać? A jednak. Stoją po naszej stronie olbrzymy, a co się może jeszcze wydarzyć jeśli połączymy wszyscy nasze siły. Dobrze wiecie. Dlatego chcę, abyście wykrzyknęli moje imię i nazwali mnie Królem na Południu. Kiedy to zrobicie, powiem co zrobimy dalej. — Odczekał dłuższą chwilę. Po być może dłuższej pauzie i owacjach lub podziwie albo pomrukiwaniu, Sauron kazał im wszystkich usiąść lub stanąć bliżej. — Teraz... Zaczniemy umacniać tereny wokół Pierścienia, aby nie pozwolić innym na wejście na nasze ziemie. Zrąbiecie pobliskie, większe lasy i zaczniecie budować palisady. Póki co, kiedy nie mamy jeszcze kamienia, będzie to kolejna warstwa obronna przed zajęciem pierścienia. Od tyłu i tak nas broni wzgórze i las, więc możemy zająć się frontem. W tym czasie chcę, aby wszyscy zielonowidzący i zielonoocy zaczęli wraz z rodzinami pomieszkiwać na moim zamku. Kiedy tylko dowiecie się o jakimś śnie, będziecie myśleć nad nim razem co znaczą, abyśmy dostali jak najlepsze rezultaty w analizie. Jeśli któryś z was będzie chciał się dokształcać w medycynie, zapewne maester Edmond wam pomoże. Jeśli to możliwe, niech zwiadowcy znajdą inne, doskonałe miejsce dla Olbrzymów, by były blisko nas. Oczywiście jeśli zechcą. Tymczasem chcę posłuchać z czym wy macie problem.

Sauron puścił mimo uszu śmiechy wodzów. Miał to gdzieś, prawdopodobnie tylko dlatego, że nikt nie szanował go jeszcze. Ale w pewnym momencie to się stanie. Za to warknął tylko na nich, zanim nie znalazł jakiegoś leżącego patyka od innego z drzew. Narysował na ziemi położenie jego zamku, a zaraz zaczął rysować linie, które miały symbolizować drewniane mury. Rysował tak, aby każdy z nich mógł zauważyć delikatny zarys, przy okazji jego maester spisywał to na papier, aby później mógł rozpisać je dalej na mapie. Powoli zaczynał kończyć rysunek i rzekł do nich.
—  Tak ma wyglądać palisada. Ma sięgać wysokości równej najwyższemu obecnie tutaj olbrzymowi ze strażnicami na każdym z kątów i skrzyżowań. Podwojona palisada ma się znaleźć w słabszych punktach, czyli przy rozwidleniach przy zamku. Kiedy już to zrobimy, każdy z was dostanie miejsce dla swojego klanu, póki co pięć z klanów. Niestety, ale najmniejszy klan musi dostać póki co najmniejszy z terenów. Ale za to dostaną więcej procentów ze zdobyczy od łupów. Delikatnie większy. Jakieś 5 lub 10 procent. W tym czasie spróbuję skomunikować się z klękaczami Dorzecza, którzy nas o dziwo jeszcze lubią, aby być może przysłali nam więcej mieczy i być może koni z ich terenów. Dużo naszych stacjonuje na ich terenach, więc może i ich skusimy. Póki co... Zajmijcie się palisadą.

— To inaczej podział zysku. Powiedzmy, że na jednym obszarze będzie dwanaście koni. Klanów było sześć, więc oczywiste jest, że każdy dostanie po dwa konie. Z tym, że jeden z tych klanów ma najmniejszy teren, więc mniej może sobie radzić w wyniku ataku. Dlatego dostanie dla siebie trochę więcej z zysków, aby wyrównać braki z powodu terenu. Tym samym wódz, czyli ja, zabieram od siebie jednego z dwóch koni, które dostałem z łupów, aby ci najmniejsi dostali wyrównanie. Tym samym ja jestem trochę bardziej stratny, za to wódz owego klanu nie musi czuć się pokrzywdzony z powodu dostania mniejszego przydziału terenu dla siebie i ludzi. Jakieś jeszcze pytania z tym związane? — Sauron poczekał chwilę i przeszedł dalej. — Chodzi o jedność. Silne skupisko klanowe to także silna pięść mogąca dowalić wrogom. - I przeszli do momentu z kawałkiem ziemi po środku. — To Tarkudzie, jest ziemia, którą włada mój klan. To tutaj będziemy bratać się, tutaj będziemy decydować o losach naszego obecnie już bardziej mocnego systemu klanowego niż klanów i tutaj będziemy zarazem ćwiczyć i rozbudowywać naszą społeczność. Zrobimy tutaj podwaliny naszej cywilizacji, budowanej na jedności. Koniec z rozgałęzieniem wokół wielkich obszarów. Zaczniemy pracować jako jedno ciało. Zostawiamy to co się działo na Północy, teraz pracujemy na nowej czystej karcie. Ku czci bogom i naszej waleczności. I dobrej strukturze zarządzania. — Naczelny wódz poczekał na wszystkich aż pobąkują i przetrawią wszystkie informacje i zaraz znowu mówił, uprzednio spijając miód z bukłaka. — Przejścia w palisadzie zrobimy w każdej północnej i zachodniej części, aby wszystkie prowadziły do tego kawałka ziemi na środku. Innym rozwiązaniem, które także będzie zrobione to główne wyjście w granicach ostatniego, najmniejszego klanu, którzy będą naszymi zwiadowcami i strażnikami bramy. Dlatego też tym samym zachęcam wodza owego klanu, aby wyszedł na przeciw i przyrzekł przed nami i bogami, że dopełni swojej przysięgi i będzie służył bogom, nam i przede wszystkim sobie w tej ważnej funkcji. Zaraz po tym zacznę tworzyć radę plemienną. Będziecie robić głosowanie kto z każdego klanu nadaje się najlepiej na daną funkcję. Tym samym zaczniemy powoli ucztę. — Dając im ponownie czas do przetrawienie, Sauron powiedział im po paru minutach o funkcjach, które zamierza powołać.

Skończyło się na tym, że ponownie do późnego wieczora spędzili czas przy napitku i jedzeniu, a wodzowie wraz z jego ludźmi mieli decydować nad tym kogo wybiorą do powierzanych funkcji. Potrzebował w swojej radzie kogoś zwanego Radmistrza, kto będzie konsultował we wspólnym zgromadzeniu sytuacje związane z wojskiem i jego stanem. Radmistrza Majątku, który doradzałby jak najlepiej potrafi na co najlepiej wydać fundusze dla dobra klanów. Radmistrza Prawa, z naciskiem na najbardziej uczciwego i prawego wojownika, który oprócz walki potrafi też myśleć nad szczególną równowagą i dobrem innych przy doradzaniu. Radmistrz Zwiadowczy, czyli najlepszy zbieracz informacji i przywódca komórek zwiadowczych Wolnych Ludzi. Ostatecznie Radmistrz Wiedzy, który miał za zadanie być douczany do zawodu przez maestera Saurona, a służyć miał wraz z nim w tej samej funkcji dopóki ten pierwszy nie odejdzie. Będzie piśmienny i umiał czytać, aby spisywać dzieje jego ludu.

Od tego momentu powołana zostanie Stara Rada, a na jej czele stoją powołani ludzie oraz Sauron jako ich przywódca. Kiedy skończą, nastąpi nakreślenie planów co do murów i pierwsze zgromadzenie rady. Będą mieli co do czynienia.

(Jakby co to odpisz jeszcze tutaj w tym temacie )

— Chyba nie sądziliście, że nie myślę o innych wodzach. Ale biorąc pod uwagę wasze reakcje - to jednak o tym myśleliście. Wy nie zostajecie pominięci. Najpierw dałem ofertę dla najbardziej zdecydowanej grupy, którzy zamierzają przystać na to co palisada ma zamiar wykonywać. A ma to być cel obronny. Jeśli faktycznie chcecie się z nami bratać i być w wspólnocie, palisada nadal może zostać przerodzona w miejsce także dla was. Dlaczego ten środkowy obszar jest przeznaczony dla mojego klanu? Tego nie powiedziałem. Powiedziałem, że jest terytorium wspólnym, gdzie każdy z klanów ma prawo głosu i prawo goszczenia, ale ogólny porządek sprawuje mój klan. Każdy z was ma jakieś w sobie ziarno niepewności i to terytorium ma być dla was miejscem, gdzie upewnicie się, że faktycznie chcecie jakieś terytorium. Wtedy? W porządku, wymyślę sposób rozbudowy z radą, aby zdobyć jak największe, strategiczne możliwości wykorzystania każdego z naszych klanów do odpowiedniego celu. Nie wezmę do rady każdego z wodzów klanu, bo każdy z was prędzej czy później będzie chciał jak najwięcej zyskać dla swojego klanu, być może będzie tak w przypadku nawet i mnie. Nikt z nas nie wie kogo opęta chęć władzy. Kiedy utrzymamy to w ryzach mnie i osób, którym to WY wszyscy ufacie, będziemy zgodni do tego, że każdy żyje na równi. W końcu wtedy patrzycie już nie tylko na moje ręce, ale i na ich. Zmniejszając waszą liczbę w radzie nie umniejszam waszym wpływom jako wodzom. Nadal macie wewnętrzną kontrolę nad swoimi ludźmi, ja jestem tym bardziej odpowiedzialnym za was wszystkich, gdy sprawy się spierdolą i ktoś będzie musiał osiągnąć zgodę i wziąć porażki na swój kark. Ludzie zasiadający w radzie odpowiadają wraz ze mną za wasz los, dlatego Radmistrz Prawa musi być najrozsądniejszy i najsprawiedliwszy wśród nas, bo wtedy osiągniemy prawa nie związujące naszych rąk, a pozwolą nam przetrwać w tych czasach. Tak samo Radmistrz Majątku pomoże mi i wam rozstrzygnąć spory nad tym na czym trzeba się skupić teraz, aby w przyszłości uniknąć innych problemów. Nie róbmy sobie więcej problemów, dzielmy się nimi, aby jak najszybciej je rozstrzygnąć. Dlatego powstaje rada i dlatego zasiądą w nich ludzie, którym wszyscy, nawet wodzowie, najlepiej ufają. Wtedy wy macie czas zajmować się swoimi ludźmi, i ja mam czas jak rozwiązywać nasze obecne problemy i te w przyszłości. — Sauron mówił o tym nad wyraz spokojnie, a co jakiś czas wypijał dodatkowe porcje miodu. W końcu na równych nogach obserwował ich znowu.