Mury miejskie

Żelaźni porzucili pomysł z przenoszeniem złota, na rzecz lekkiego cofnięcia się do bezpiecznej pozycji, skąd mogliby zareagować w wypadku możliwości skradzenia złota przez Astaporczyków. Dodatkowo podzielili oni swe siły, posyłając tak połowę okrętów do wzmocnienia sił króla Harrasa. Sam monarcha zaczął rozkładać swój sprzęt bojowy w postaci trebuszy oraz katapult, których elementy posiadał na statkach. Maszyny były to sporych gabarytów, więc parę dni minie, zanim rozpocznie się ostrzał. Dodatkowo zaczęsto tworzyć coś na wzór umocnień w armii żelaznych, drewna tutaj za dużo nie mieli, także więcej "fortyfikacji" tutaj było w postaci wałów oraz dziur, które były robione w piekącym słońcu Essos, kto mógł siedzieć w namiocie, to ten siedział. Podczas wypakunku na ląd, takową czynność przerywała im wesoła kompania konnych z miasta. Takowi gości unikali bezpośredniego starcia, ostrzeliwując tak żelaznych znajomków z łuków oraz kusz, próbując podpalić co nieco sprzętu. Sprawa dość nieudolna, gdyż najeźdźcy zawsze odpierali to sprytną formacją złożoną z Nieskalanych oraz łuczników. Używali też trochę katapult, ale na konnych to była bardzo ciężka broń do użycia, zwłaszcza że Astaporczycy nie walczyli w stałej formacji, a jeździli w strasznie "luźno", praktycznie bez szyku, każdy latał tam, gdzie chciał, jedynie dźwięk rogu zachęcał ich do cofnięcia się pod mury miasta, tam sformować i wrócić do środka miasta. Takich wypadów była masa, lecz niedługo zaprzestano, gdyż obie strony nie mogły sobie cokolwiek poczynić, przynajmniej czegoś takiego sensowniejszego.


Maszyny zniszczenia stały gotowe. Tuzin trebuszy i dwa razy tyle katapult. Tylko się czekało, aż to wszystko ruszy, wszyscy morscy wojacy chcieli zobaczyć jak mury miasta rozpadają się niczym babka z piasku. Obstawiano nawet, po ilu salwach to się stanie. Tak czy siak...
- NA MÓJ ZNAK! - Wrzasnął jeden z kapitanów, po czym uniósł prawą rękę do góry. Wtedy nagle inżynierowie obsługujący maszyny zaczęli uruchamiać maszynerię. Na początku jeden z kamieni z trebusza łupnął w środek muru, urywając tak połowę do środka, a za nim sieknęło jedynaście równych kamieni, które zrobiły z danego odcinka muru kupę kurzu oraz kamieni. Nie mówiąc nawet o katapultach, które zaczynały wręcz dziurawić inny odcinek muru. - Co jest kurwa? - Odwrócił się zdziwiony kapitan. Na co Inżynier wzruszył ramionami. - No nie wiem no...taki odruch.
Zapewne Żelażni na tym nie poprzestali, także ponownie załadowali swą broń i zaczęli niszczyć coraz więcej przeszkód do metropolii. Oczywiście nie wszystkie pociski trafiały idealnie, niektóre wlatywały wgłąd miasta, albo zdzierało blanki, a wraz z blankami umierali obrońcy, którzy obserwowali przedpola swej siedziby. Co dalej?