Mury

Po opuszczeniu rodziców, Valeara przeszła się do Iglicy, gdzie spodziewała się znaleźć kuzynkę. Już idąc w stronę zamku, na murach zobaczyła jakąś białą głowę, choć nie dane było jej dostrzec twarzy. Uznała, że dobrym pomysłem będzie się tam przejść, bo gdyby nawet był to ktoś inny, to mogła się poradzić, gdzie jest Visneya. Po kilku minutach marszu znalazła się na schodach, a potem na samych murach. Będąc na tym poziomie, mogła już wyraźnie zobaczyć, jak wygląda ów postać. Niewątpliwie była to młoda i piękna kobieta. Smoczyca się zatrzymała, przełknęła narastającą gulę w jej gardle i po głębokim wdechu ruszyła dalej. W końcu stanęła przed swoich monarchą, a znając zasady etykiety i zawsze będąc niezwykle formalnym, Valeara padła na kolano i spuściła głowę w dół.
- Królowo. - przywitała się. - Chciałabym porozmawiać. - wyjaśniła cel swojego przybycia, po czym, jeśli uzyskała pozwolenie powstała z kolana. Na jej zawsze bladym licu, powstały lekkie rumieńce.
- Dzisiaj obchodzę szesnasty dzień imienia. - rozpoczęła. - Jak Królowej zapewne wiadomo, preferuję męskie rzemiosła. Mianowicie specjalizuję się w walce. Ale.. nie o tym.. - była bardzo zawstydzona i zdenerwowana, w prawdzie nie wiedziała, jak przekazać Visneyi, to co chciała powiedzieć. Na chwilę się zatrzymała, spuściła głowę i wykonała kilka płytkich wdechów, wtedy zaczęła na nowo. - Przepraszam za to. Zacznę od początku, jeśli mogę Pani. Moim marzeniem jest zostać rycerzem, a poza tym, zawsze marzyłam o dosiadaniu wywerny. Jestem już pełnoletnia i jestem dobrym wojownikiem, chciałabym więc prosić o podarowanie mi takiego stworzenia pod opiekę i użytek. Chce być jak mój brat Viserys. - powiedziała, spoglądając od początku nowej próby, prosto w oczy królowej, pokazując żywą determinację.

Vis stała na murach i myślała. Było to jedno z jej ulubionych miejsc do tej czynności, zwłaszcza kiedy chodziło o politykę. Widok potężnych murów i wszystkich machiny był... pokrzepiajacy? Chyba tak to mogła ująć. Była to taka deska ratunkowa i pocieszenie, że nawet jeśli wszystko pójdzie bardzo źle, to zawsze zostawał one.
Z tych raczej negatywnych myśli wyrwał ją nagle czyjś głos. Drgnęła lekko zaskoczona, widać odpłynęła zbyt mocno i dała się podejść. Ech, trzeba nad tym popracować, nawet mając tarcze u boku samemu też trzeba uważać.
-Oj, nie wygłupiaj się, dla Ciebie dalej jestem Vis - uśmiechnęła się ciepło do kuzynki. W sumie znając ją podejrzewała, że prędzej czy później padnie takie pytanie. Widać było, że Val musiała się z nim zmagać już od jakiegoś czasu. - Nie mówię tak... Ale nie mówię nie. Do ujeżdżania wiwerny trzeba mieć dryg, zwłaszcza, jeżeli nie wychowywała się razem z Tobą. Potrafią być bardzo charaktere. Możemy się umówić, że dostaniesz dostęp do wiwern i treserów, będziesz im przez jakiś czas pomagać. Oni nieco Cię o nich poduczą, przy okazji zobaczą jak sobie z nimi radzisz i czy z jakąś się dałaś radę związać. Jeżeli dadzą mi pozytywną opinię myślę, że nie będzie problemu.

Valeara nie była pewna czy jest zdolna do tego, żeby mówić Visneyi po imieniu. Inaczej się miała kwestia, gdy jeszcze nie królowała, ale teraz było odwrotnie i uważała, że powinna stosować się do pewnych konwenansów. No, chyba że ta osoba wyraża chęć ich odrzucenia.
- Dobrze, a więc Vis.. - Zaczęła na nowo, tłumacząc kuzynce całą sprawę.
Pierwsze słowa, które padły w odpowiedzi, bardzo przestraszyły Smoczycę, ale już po chwili mogła odetchnąć z ulgą. Wraz z tym, co mówiła jej Visneya, na twarzy Valeary pierwszy raz od bardzo bardzo dawna, kreował się niewielki uśmiech. Była szczęśliwa.
- Dziękuję Vis. Jesteś najlepsza! Zrobię co w mojej mocy, żeby przekonać do siebie jedno z tych stworzeń. A gdy już zasiądę na grzbiecie jednego z nich, nie pożałujesz tej decyzji nigdy. - odparła, po czym ruszyła krok do przodu, chcąc przytulić królową, lecz się zatrzymała.
- Mogę? - postanowiła wpierw zapytać ją o zgodę, jeśli ją uzyskała zrobiła to, co planowała. Jeśli Visenya nie chciała porozmawiać o czymś innym, Valera postanowiła wycofać się z Murów, żeby dać kuzynce chwilę odpoczynku. Zdawała sobie sprawę, że królowanie to ciężki kawałek chleba do ugryzienia, zwłaszcza jeśli niedługo planowane jest huczne wydarzenie.

Protokół protokołem, ale jeśli nagle wszyscy przestaliby zwracać do niej po imieniu to jeszcze skończy zawieszając się przy podpisie dekretów, bo zapomni jak się nazywa. O nie, po coś to imię miała i niech chociaż rodzina z niego korzysta, przynajmniej kiedy dookoła nie było ludzi.
Widząc szczęście kuzynki nie potrafiła powstrzymać szerokiego uśmiechu. Nie miała wątpliwości, że sprawdzi się w nowej roli, po prostu potrzebowała czasu i doświadczenia, a i odrobina wiedzy nie zaszkodzi. Co innego kiedy się z wiwerną razem wzrasta i wychowuje, a co innego, kiedy dostaje się dorosłą już bestię. Pewnie nie da się nadrobić całego tego czasu i nawiązać równie silnej więzi ale wciąż można zyskać naprawdę wspaniałego towarzysza.
-No już, nie wygłupiaj się - wyciągnęła ręce i przytuliła ją mocno. - To możesz zawsze.
Cały czas uśmiechała się, kiedy Valeara poszła w swoją stronę. Musiała przyznać, że ta rozmowa naprawdę poprawiła jej humor. Na murach spędziła jeszcze nieco czasu, ale do obowiązków wracała jednak z nieco większą dawką energii i motywacji niż wcześniej.