Wielka sala

Celaena starała się nie dać innym poznać jakie wrażenie wywarł na niej młody Elessal. Jednak faktycznie szepty na sali były coraz głośniejsze, a i kątem oka widziała spojrzenia jakimi obrzucano stół przy którym siedzieli. Westchnęła cicho pewna tego, że powoli powinna kończyć tę biesiadę. Zaczęło również do niej docierać, że jeśli wieści o tym co się tutaj dzieje dotrą do Lady Belmore... Może mieć wielkie kłopoty. I całkiem możliwe, że nie tylko ona mogłaby je mieć. Martwiły ją także spojrzenia innych mężczyzn na blondyna. Miała nadzieje, że nikomu nie przyjdzie nic głupiego do głowy... w końcu młodzieniec był jej gościem. Poniekąd czuła się odpowiedzialna za jego komfort i bezpieczeństwo w momencie gdy znajdował się pod dachem Strongsong. Z przestrachem przesunęła spojrzenie po zgromadzonych w wielkiej sali biesiadnikach. Wiele z nich łypało spode łba na księcia. 
- Dziękuję wam bardzo - Odpowiedziała cicho i posłała uśmiech z osobna do każdego kto trzymał puchar w geście toastu. Nie spodziewała się, że towarzystwo aż tak będzie się dobrze bawić. W końcu miała to być zwykła uczta. - W takim razie musimy również wypić za naszą znajomość. Oby trwała jak najdłużej. - Czuła, że sytuacja tego wymagała by sama również wzniosła toast. Oczywiście chodziło tylko o toast między ich trójką, a nie o całej sali.
Zmęczenie powoli dawało o sobie znaki. Dzień był długi i pełen wrażeń, a ona sama źle sypiała odkąd rodzina wyjechała na wojnę. Zamartwiała się o wszystkich i zaczęło to widać na jej twarzy. Nie chciała usnąć przy stole z głową opartą na dłoni niczym dziecko. Emocje spowodowane tańcem z ich towarzyszem już dawno opadły i zaczęła odrobinę racjonalniej myśleć. 
- Elessalu. - Zaczęła gdy tylko upiła niewielki łyk wina. Zdecydowanie uważała już z ilością wypitego trunku. Chciała do samego końca pozostać damą, a jeżeli wypiłaby chociażby jeszcze jeden kielich to mogłoby się okazać, że wcale nie zakończy wieczoru jak dama.  W końcu jej młody organizm był bardzo podatny na działanie wina. - Myślę, że powoli nadchodzi czas bym udała się do mych komnat. Jednak dalej liczę na to, że zaszczycisz mnie moją ulubioną pieśnią w Twoim wykonaniu. - Znacząco spojrzała na lutnię leżącą i posłała mu kolejny ze swoich szczerych uśmiechów. Kłamstwem byłoby gdybym napisała, że nie czekała na ten moment cały wieczór. Elessal mógł dostrzec pojawiające się pod jej oczami cienie które potwierdzały słowa dziewczyny o zmęczeniu.
Gestem dłoni nakazała grajkom by zakończyli swój występ i pozwolili blondynowi pokazać co potrafi. W całej sali nastała cisza. Większość osób nie wiedziała skąd ta nagła zmiana, więc rozglądali się z zaciekawieniem szukając źródła tej nagłej zmiany.
- Z pewnością wypadniesz wspaniale. - Dodała na tyle cicho by tylko Eles mógł to usłyszeć. Starała się dodać mu odrobinę otuchy, jednakże była pewna, że on wcale tego nie potrzebuje i jej słowa odnajdą potwierdzenie w rzeczywistości.

O ile plotkować na temat innych osób wprost uwielbiała, o tyle nienawidziła, gdy ktoś rozpuszczał niepochlebne opinie na temat jej lub jej bliskich. Przecież nie mogła pozwolić na to, żeby ktoś obrażał ją za jej plecami. Och, a może jednak mogła? Przecież te ploty sprawiały, że stawała się sławna, rozpoznawalna, że coraz więcej osób o niej mówiło. Niemniej, w tamtym momencie o nic nie dbała, po prostu zaczęła wsłuchiwać się w melodię jaka wydobywała się z lutni uzdolnionego Elessala. I o ile samych Deszczów Castamere nie lubiła, o tyle samo wykonanie młodzieńca okazało się perfekcyjne - mogłaby słuchać go godzinami.
- Wspaniale sobie poradziłeś! - zaklaskała Adelajda. Ludzie poszli w jej ślady, również zaczęli klaskać, ale mocniej i szybciej. Dziewczyna zaś wpatrywała się w niego z iskierkami zmęcznia i podeskcytowania w niebieskich oczach. Podobnie jak i Celaena, Adelajda padała ze zmęczenia. Może naprawdę powinny wybrać się już do komnat? I tak się już do niczego ważnego nie nadawały. A szczególnie Adelajda, która wypiła odrobinę za dużo. To dziwne, zazwyczaj zostawała na imprezach do samego końca, starała się rozruszać towarzystwo i robić wszystko, żeby dobrze się bawili. No cóż, w tym wypadku przymuliła ją pieśń - nie to, że była zła, po prostu... hipnotyzująca. I ten ogień buchający z kominka. - Ja również nie mam siły na dalszą zabawę. Było naprawdę sympatycznie - posłała im ciepłe uśmiechy.

Tak jak przewidywała, tak też się stało. Pieśń była cudowna i z pewnością podobała się każdej osobie przebywającej w wielkiej sali. Celaena dołączyła do oklaskujących młodzieńca osób i uśmiechnęła lekko. 
- Doprawdy. Masz ogromny talent. - Stwierdziła rzeczowo i rozglądnęła się dookoła. W sali zostało już tylko kilka osób. Widocznie zmęczenie dopadło nie tylko nią samą ale i większość biesiadników. Pokiwała głową na słowa Adelaide. 
- Tak, tak. Jak wspominałam... pora już chyba wracać do własnych komnat. - Dziewczyna powstrzymała ziewnięcie. Uścisnęła w pojednawczym geście ramie przyjaciółki i dygnęła z gracją. - Życzę wam dobrej nocy. - Rzekła cicho i po jeszcze kilku grzecznych słowach na temat tego, że wspaniale bawiła się w ich towarzystwie, skierowała się w stronę wyjścia. Była ciekawa czy Elessal wróci do swoich komnat czy też zapragnie towarzyszyć Adelaide i odprowadzi ją ... jeśli tak to oby tylko odprowadził! Nie chciała nawet myśleć co by było gdyby ktoś się dowiedział, że Lady Waynwood przyjmuje nocnego gościa. Aż się wzdrygnęła na tą myśl. 
Nie przyszło jej do głowy by oczekiwać, że ktoś ją odprowadzi. Znała zamek doskonale - w końcu tutaj się wychowała. Nie oglądając się za siebie wyszła z wielkiej sali i skierowała do południowej części zamku.

- Och, nie ma takiej potrzeby, Elessalu - posłała mu ciepły uśmiech. - Ludzie i tak już za dużo gadają. Nie to, żebym się nimi przejmowała, po prostu... - no, chyba jednak się tym trochę przejęła. - Po prostu muszę dbać o swoją opinię. I tak jest wystarczająco zepsuta... - kontynuowała. - Jutro wyjeżdżam z Strongsong z samego rana, więc jeśli chcesz się ze mną zabrać, bądź gotów nad ranem. Życzę ci dobrej nocy.
I odeszła. Dwie dwórki, które ze sobą przywlokła czekały na nią na następnym korytarzu, wypytując o tego przystojnego młodzieńca, z którym miała okazję tańczyć. Zostawiły ją dopiero pod drzwiami komnaty.