Wielka Sala

Pierwsze zebranie w sali tronowej nowego zamku. Ekscytujące wydarzenie. Jeszcze te smocze czaszki patrzące z góry na wszystkich zebranych, z których większość - a może nawet i wszyscy - nie miała wcześniej szansy zobaczyć tak dobrze zachowanych pozostałości po potężnych władcach przestworzy. Dobrym znakiem było to, że to pierwsze przyjęcie gości w wielkiej sali miało wiązać się z radosną nowiną. Aemon zajął miejsce na tronie, obok niego usiadła Alayne, ich osobiści strażnicy stali w pobliżu, zaś rycerze zamkowej gwardii rozstawieni byli równo po pomieszczeniu bacząc na wszystkich. Wśród zebranych znaleźli się magistrzy, książęcy trubadurzy, przedstawiciele gildii, delegaci Akademii oraz Cechu Alchemików, a także obecni w Pentos szlachcice z Zatoki oraz ewentualni mniej lub bardziej znaczący goście.
Ogłoszenie było bardzo proste - Alayne była brzemienna, a więc wkrótce książę będzie miał dziedzica. Tym samym Pentos będzie miało dziedzica tronu, a także zabezpieczona lepiej będzie linia królów ze Smoczej Skały. Oczywiście Podobnie radosną nowiną władca winien podzielić się ze swoimi poddanymi i zadbać o to by świętowali razem z nim, z tego względu cztery tysiące złotych monet miały być przeznaczone na opłacenie artystów, którzy zabawialiby ludność Pentos za darmo w najbliższym tygodniu - chociażby trup aktorskich - oraz na wysłanie wozów z żywnością do najbiedniejszych dzielnic.

(z/t)

17 października 336AC

Kiedy wyprawa za Mur wróciła do w końcu Pentos okazało się, że książę Aemon Blackfyre wraz z rodziną wypłynął już dawno na turniej do Lys. Nie było więc sensu płynąć za nim, Mroczna Siostra czekała za Murem tyle lat to i kilka dni nie robi jej różnicy, a poza tym Gerold nie chciał ryzykować, że zatoną z mieczem na Wąskim Morzu przez jesienne sztormy, które dawały im się we znaki podczas powrotu.
W końcu turniej w Lys zakończył się i Blackfyre wrócił do Pentos, więc niedługo po jego powrocie Gerold udał się do sali tronowej, by się z nim zobaczyć. Po wejściu do Wielkiej Sali Gerold uśmiechnął się pod wąsem, widząc jak Krasusu przygląda się zafascynowany zawieszonym na ścianach smoczych czaszkach, chociaż sam musiał przyznać, że i na nim robiły imponujące wrażenie.
- Wasza Książęca Mość. - powitał swojego pana, kiedy stanął u stóp stopni na podwyższenie, składając głęboki ukłon Aemonowi. - Oto Ona, mój panie.- powiedział, biorąc pochwę z ukrytym w niej mieczem w obie dłonie i wchodząc na podwyższenie, by przekazać ostrze w prawowite ręce.

Kiedy Aemon powrócił z Lys usłyszał o tym, że ekspedycja ser Gerolda powróciła i zdecydował się przyjąć rycerza kiedy ten tylko poprosił o widzenie. Trochę zabawne, że dopiero co powróciła jedna wyprawa na Mur wioząca zapasy dla Straży, a zaraz już miała wypływać kolejna wioząca nawet więcej złota, zaopatrzenia oraz przyszłych rekrutów.
Po pojawieniu się Vyrwela dał mu znak by ten podszedł i wstał z tronu, odbierając miecz z jego dłoni. Przyglądał się przez chwilę pochwie, jakby nie chcąc do końca wyciągnąć oręża, aby nie okazało się, że jest to jedynie sen i nigdy nie udało się go odzyskać. W końcu jednak chwycił za rękojeść i wyciągnął ostrze. Valyriańskiej stali, z której było wykonane nie dało się pomylić z niczym innym. Równie piękna co Blackfyre i w końcu ponownie zostanie z nim połączona.
- Wypełniłeś swoją misję, ser - powiedział spokojnie, kierując wzrok na Gerolda. - Słyszeliśmy wprawdzie o pewnym incydencie będąc w Braavos, acz nie było to nic czego nie dałoby się naprawić - dodał, aby Vyrwel nie myślał, że "wypadek" u stóp Tytana przemknął niezauważony. - Dlatego też nie mówmy o tym i skupmy się na nagrodzie, która odpowiadać będzie tak wielkiemu czynowi! - książę wsunął Mroczną Siostrę na powrót do pochwy i zasiadł na swoim miejscu. - Ser Geroldzie Vyrwel, za twoje dokonania i zasługi wobec królestwa Czarnej Zatoki zostaje nadany ci tytuł lordowski, a wraz z nim część ziem leżących między Małą i Górną Rhoyne, prawo do wzniesienia na nich zamku, a także dwadzieścia tysięcy złotych smoków na poczet jego budowy oraz osiem tysięcy złotych smoków by wypełnić swój skarbiec - ogłosił. - Czy jest jeszcze coś o co chciałbyś prosić?
Prawdę mówiąc Blackfyre był również ciekaw przebiegu ekspedycji, więc miał zamiar zapytać o to po domknięciu formalności.

Po przekazaniu Mrocznej Siostry Aemonowi Gerold ukłonił się i zszedł z podwyższenia, stając przed stopniami. Kiedy Blackfyre wspomniał, że wie o tym co Gerold zrobił w Braavos ten przygryzł tylko wargę i spuścił głowę, jak dziecko przyłapane na gorącym uczynku i słuchające nagany. Jednak na kolejne słowa księcia podniósł ją i postąpił krok na przód, nie będącym pewnym, czy aby się nie przesłyszał. On lordem? Trawił przez chwilę słowa Aemona, poruszając bezgłośnie ustami, nie wiedząc co ma odpowiedzieć, aż w końcu opadł na kolano.
- To... to więcej niż o co kiedykolwiek śmiałbym prosić, książę. - powiedział. - Ale jest jedno o co chcę poprosić. Skoro jestem teraz lordem to potrzebuję żony, aby przedłużyć ród, więc proszę Was, książę, o pomoc w znalezieniu odpowiedniej partii dla mnie. -

- Nonsens, to nagroda jedynie odpowiednia dla wielkiej przysługi jaką wyświadczyłeś królestwu, lordzie Vyrwel - odpowiedział Geroldowi, używając już jego nowego tytułu zamiast nazwać go jedynie "ser". Żona. Rozsądna prośba i taka, którą wraz z Alayne powinni być w stanie spełnić z dość dobrym wynikiem. - Dobrze - skinął głową. - Masz moje słowo, że wraz z księżniczką Alayne znajdziemy dla ciebie odpowiednią małżonkę.
Aemon nie wątpił, że Lwica wykaże się tak samo jak podczas poszukiwań żon dla jego kuzynów.
- Powiedz mi, lordzie Vyrwel, jak przebiegała wasza wyprawa? Napotkaliście za Murem wiele trudów? - zapytał, myślami wybiegając do zasobów przygotowanych by udać się w drogę do Hardhome. - Niefortunnie wieści o nadchodzącej zimie zastały nas niewiele po waszym wyruszeniu, co z pewnością nie ułatwiło wam zadania. Jakie wieści od Nocnej Straży?

- Dziękuję za pomoc, książę. - powiedział, uśmiechając się i wstając z kolan. Na pytania Aemona o wyprawę Gerold splótł dłonie za plecami i pokręcił głową.
- Niewiele wieści, mój panie. Kiedy przypłynęliśmy do Wschodniej Strażnicy okazało się, że Dzicy zdobyli Mur i ruszyli łupić ziemie Starków, a Czarni Bracia z zamku uciekli do Karholdu. Jednak na szczęście los chciał, że spotkaliśmy kilku wysłanych do zamku Czarnych Bracia, a niedługo potem razem z resztą wrócił dowódca garnizonu Eddison Tollett, dziwny człowiek, jednak pomógł nam w przygotowaniach do wyprawy. Niestety, okazało się, że we Wschodniej Strażnicy nie ma żadnych kronik, a te które były w Czarnym Zamku najprawdopodobniej spłonęły razem z nim, dlatego od razu wyruszyliśmy na Pięść Pierwszych Ludzi, gdzie założyliśmy obóz i zaczęliśmy przeszukiwać okolicę. W końcu natrafiliśmy na wzgórze porośnięte chyba największym gajem czardrzew na świecie i pełne tuneli, a w nich znaleźliśmy Mroczną Siostrę i... - przerwał na moment, przełykając z trudem ślinę. - i zrośniętego z czardrzewem Bryndena Riversa. On wciąż żyje, książę, nie wiem jak to możliwe, ale on żyje i powiedział, że zsyłał wizje księżniczce Alayne, by wiedziała gdzie ma szukać miecza. -