Drogi II

Pokiwała głową na słowa Shireen. Miała we wszystkim racje - Może i była brzydka niczym noc i zacięta, ale i miała odrobiny oleju w głowie i opanowania. Być może warto ją będzie nieco obserwować i czegoś się nauczyć... Chociażby tego jej tonu w wydawaniu rozkazu i większej pewności siebie. Ale z drugiej strony miała ona... Ile? Czterdzieści? Pięćdziesiąt lat? Z wiekiem przychodziło doświadczenie, a ona była młoda, ledwie szesnastolatka, która w momencie chaosu objęła tron. Nic dziwnego, że była czasem niepewna, popełniała błędy i robiła głupoty.  
- Tak, tak... Zrobimy co trzeba. Zadbamy o stosowną dezinformację. Wyślemy chociażby jednego z naszych ludzi i stosownie go poinstruujemy. Co zaś do Whenta, to rzeczywiście powinien zostać chwilowo tutaj. Pod dokładną pieczą dopóki nie... sprawdzę jego bratanka. I nie przemyślę całej tej sprawy. - Westchnęła już zmęczona tym całym zamieszaniem. -  Tymczasem, nim wyszła na jaw zdrada Whenta, mówiłaś coś o Lyonelu... Co z nim?

Wysłuchując raportu odnośnie położenia i przygotowań poczynionych przez Lyonela nie była szczególnie zadowolona. Spodziewała się walnej bitwy, a zamiast tego natknęli się na warowny obóz, wybudowany wokół obleganego Antlers - Szczęściem wyglądało na to, że zamek wciąż się trzyma i nie zgiął kolan przed Końcem Burzy. Była to jedna dobra wiadomość. Wiele więcej nie było i Alysanne chwilowo milczała, słuchając raportu, a także późniejszego monologu Shireen, która przedstawiała możliwe opcje działania. W tym momencie mogła tylko żałować, że nie odebrała militarnego wykształcenia i nie mogła powiedzieć zbyt wielu mądrych rzeczy, ale z drugiej strony swe braki nadrabiała dyplomacją i słowem - W końcu to one doprowadziły do tego, że miała armię i sojusznika w postaci Shireen. Jej braki w wykształceniu mogły prowadzić do tego, że albo zamilknie i będzie słuchała lub powie coś głupiego, a może z pozoru genialnego, w każdym razie po wysłuchaniu Shireen uznała, że warto się odezwać.
- Hmm. Faktycznie, atak na umocnione pozycje nie byłby rozsądny... Ale zwiadowcy mówią, że setki, jeśli nie tysiące ludzi, aktualnie pracuje przy wyrębie drzew. A i sam Lyonel nie ma sił wydzielonych do poszukiwania naszej armii. - Zauważyła i zaraz dodała. - Czy nie byłoby rozsądnie spróbować ataku z zaskoczenia na żołnierzy, którzy znajdują się poza obozem i zajmują się wyrębem? Większość z nich z pewnością musi być uzbrojona w siekiery, a i w zbroi nie pracuje się wygodnie. Szybki atak, zadanie im strat i nim się przeciwnik zorientuje, już nas nie będzie. A zawsze możemy tanim kosztem pozbawić go kilku ludzi. - Sam pomysł z ominięciem obozu uważała za całkiem interesujący, ale dalszy marsz na południe... Dopiero Shireen zauważyła, że Białe Mury mogły mu dać schronienie i domyślała się, że wyrzuca jej, że nie zdobyła tamtego zamku. Tak samo jak miało to miejsce nad Zatoką Krabów. Teraz zaś chciała zostawić na tyłach dziesięć tysięcy żołnierzy? - Czy byłoby rozsądne zostawiać na swoich tyłach armię? - Popatrzyła się na Shireen, jej doradców i naturalnie na lorda Roote'a. - I rozdzielać nasze siły? Nie przeczę, że wizja dalszego marszu na południe jest kusząca... Do Stokeworth jest pięć dni, przy odrobinie szczęścia i sprytu zajęlibyśmy zamek bez trudu. A stamtąd do Królewskiej Przystani już rzut kamieniem i z pewnością tu też dalibyśmy radę... Przy odpowiednio sprytnym podejściu. - Zagryzła usta. Dostrzegała przebłyski geniuszu w tym planie, ale też zdawało się dostrzegać niebezpieczeństwo - Było to w końcu dziesięć tysięcy ludzi! Myśl, myśl... Nie znasz się na walce, ale jesteś sprytna jeśli tylko chcesz... - A może nie odcinajmy go od zaopatrzenia? - Powiedziała całkowicie od rzeczy. - To znaczy... Gdybyśmy przejęli jego wozy, to moglibyśmy zatruć żywność i wprowadzić do jego obozu własnych ludzi, którzy mogliby siać dalszy chaos. - Popatrzyła się po zgromadzonych zadowolona z siebie. Pomysł wydawał się jej dość ciekawy. Pytanie czy oni również go za taki uznają, czy lepiej będzie się już nie odzywać i zdać się na osąd Roote'a i Shireen.

Była zakłopotana. Tak wiele możliwości i prawdę mówiąc, to nie miała pojęcia co powinna wybrać i na co się zdecydować. Wszystkie rozwiązania miały swoje plusy i minusy. Konieczne było rozbicie armii Lyonela, ale także dalszy marsz na południe i odzyskanie Królewskiej Przystani. Jednak można było zrobić tylko jedną rzecz na raz... Alysanne myślała. Gdyby zdobyć Stokeworth i Królewską Przystań, to armia Lyonela zostałaby całkowicie odcięta, w środku wrogiego terytorium... Nie licząc Białych Murów. Zacisnęła swe dłonie w pięści. Za każdym razem jak o nich myślała... Wzięła głęboki wdech, profilaktycznie.
- Hmm. Jeżeli do Lyonela dotrze wieść, że go ominęliśmy i zdobyliśmy Stokeworth i Królewską Przystań, to niechybnie będzie musiał zawrócić. Przed nim stoi wiele zamków do oblegania - Harrenhal, Darry, Harroway... I inne. - Lub zrobić coś czego sama nie przewidziała lub Shireen. - Szaleństwem z jego strony byłoby dalej pchać się w nieprzyjacielskie terytorium. Tak przynajmniej myślę. Może rzeczywiście warto ominąć Antlers, jedynie dając o sobie nieco znać kilkoma atakami i lekkim szarpaniem jego sił, jednocześnie odcinając go od zaopatrzenia i dalszy marsz na południe... Rozbijemy te tysiąc ludzi z zaskoczenia, a Stokeworth i Królewska Przystń wpadną nam w ręce jak dojrzałe owoce spadające z drzewa. Tylko... Jak to wszystko odpowiednio zorganizować? Ruszymy całymi siłami na południe, czy tylko konnicą? Czy może jeszcze inaczej? - Mówiła niepewnie. Widać było, że nie szczególnie zna się na taktyce i strategii. Zerknęła też na lorda Roote'a, który był jej dowódcą i po aresztowaniu lorda Symona awansował na jej najważniejszego doradcę, szczególnie w kwestiach militarnych. Może on był skłonny coś powiedzieć? Lub Shireen od razu przejmie pałeczkę. W końcu ona też się dobrze znała na prowadzeniu wojny.

Raporty które docierały do kwatery głównej, a więc głównie do Shireen, nie były szczególnie zachwycające. Co prawda udało się zaskoczyć siły Lyonela i zabić znacznie więcej jego ludzi od poniesionych strat, to dużo z tych ludzi należało do Alysanne, a raczej jej chorążych. Nic więc dziwnego, że straty bolały. Jedyną osłodą było wbicie Jelonkowi kolejnego ciernia w jego bok i utrudnienie mu życia, ale finał tych wydarzeń miał dopiero nadejść wraz z rozbiciem jednego z jego grup strzegących linii zaopatrzenia.
Alysanne w pierwotnym zamiarze miała chęć wprowadzenia części swoich ludzi pod sztandarami i herbami Baratheonów z dostawą zapasów dla armii, które byłyby zatrute. Z biegiem godzin jednak jej plany nieco rosły - Zamek był oblężony i musiał wiedzieć, że pomoc jest w pobliżu, a więc, że mają trwać na pozycjach. Należało też im to ułatwić. Podzieliła się więc ze swoimi planami z Luthorem i Shireen. Przebrani żołnierze, może nawet ludzie Shireen, w końcu mieli do tego najlepsze umundurowanie - Czyste, nieskażone krwią herby z Jeleniem, czego nie można było powiedzieć o ciałach poległych - mieliby wjechać do obozu jako część sił Lyonela z zatrutym zaopatrzeniem. Następnie mieli się rozproszyć i z dalszymi działaniami poczekać do nocy. Ich głównym celem miałoby być uszkodzenie sprzętu oblężniczego, co miałoby utrudnić oblężenie Antlers, a także zabijanie śpiących żołnierzy. Jeśli zaś mieliby okazje, to mogliby wywołać "pozorowany atak" - Podpalenie kilkunastu lub nawet więcej namiotów, spłoszenie koni, które należały do resztek konnicy Lyonela i puszczenie ich w obóz, co by tratowały jego ludzi, zabijanie żołnierzy nieprzyjaciela i wywołanie chaosu, który miał doprowadzić do bratobójczych walk zdezorientowanych żołnierzy.
Rzecz jasna wszystko to było jedynie zarysem, pewnym pomysłem, na który wpadł sprytny umysł królowej Alysanne. Kwestie techniczne, dopracowanie szczegółów, a także potencjalna zmiana celów, a może i dodatkowe pomysły pozostawały w kwestii jej dowódcy, lorda Luthora, a także drugiej królowej, którzy to znali się znacznie lepiej na szeroko pojętej taktyce i sztuce wojennej. Być może uznają zniszczenie resztek żywności Lyonela za lepszy pomysł? A może spróbują wykorzystać ludzi w środku obozu do próby ataku na namiot dowódcy i jego zabicie? A może próba zniszczenia zapasów strzał? Możliwości z pewnością było znacznie więcej niż sama Alysanne, niezaznajomiona z walką, byłaby w stanie sobie wyobrazić.

Alysanne słuchała z uwagą Luthora. W końcu po to powiedziała mu co jej w głowie siedziało by ten, swym wojskowym umysłem, przeanalizował, doradził jej i w ostateczności wcielić plan w życie. W końcu on tu był tym mądrzejszym. Tak więc słuchała i zrozumiała, że jej plan może mieć w rzeczywistości nieco luk. Zasadniczo, to całkiem sporo luk. Z drugiej jednak strony posiadanie w obozie nieprzyjaciela kilku swoich żołnierzy było wciąż rozsądnym pomysłem. W końcu to dodatkowa para uszu i zawsze mogli nieco namieszać.
- Hmm. Rzeczywiście... Najlepiej będzie na początek przesłuchać jeńców, których zdobyliśmy. Tak samo trudno będzie zatruć część żywności... - Groch? Kto to jadł!? - Dobrze, dobrze... Więc przesłuchamy jeńców, wprowadzimy naszych ludzi do środka z głównym zadaniem zniszczenia zapasów żywności, a jeżeli będą mogli, to popuszczą konia na śpiących żołnierzy. Zabicie Lyonela chyba nie będzie tak dobrym pomysłem... Musiałam się nieco zagalopować. Rzeczywiście bardziej się nam przyda żywy, a raczej nie wywieziemy go ze środka swojej armii. - Powiedziała pół żartem. - Prawdę mówiąc, to nie wiem co nasi ludzie jeszcze mogą zrobić w środku warownego obozu... Oprócz robienia "kłopotów" na jakie sami jeszcze zdołają wpaść po drodze... - Faktem jednak było, że zniszczenie żywności powinno być priorytetem. Im szybciej zagłodzą Lyonela tym lepiej.