Królewska samotnia

Kielon

Nieco czasu minęło nim Lucas był gotowy do wizyty w samotni swojego starszego brata. Zmieszane wonie wojackiego i końskiego potu niezbyt ładnie komponowały się z prawdziwą symfonią zapachów kulinarnych, serwowanych do królewskiej kolacji przez wysokowieskich kucharzy. Nim więc wrócił z codziennego treningu i przejażdżki konnej, wstąpił jeszcze do łaźni, gdzie dokładnie obmył całe swoje ciało, a dopiero potem przebrał się w zwyczajowy strój. Nie szykowała się dziś żadna nad wyraz szacowna okazja, więc ubrał się zwyczajnie, w ciemnozielone koszulę i spodnie na które zarzucił herbową tunikę. Oczywiście wziął ze sobą także miecz, jak przystało na rycerza, choć był on ukryty w pochwie i miał tym razem służyć jako symbol statusu, nie zaś oręż.

Od służących dowiedział się, że jego brat gości właśnie jakiegoś egzotycznego wędrowca w swojej samotni. Świeżo zrodzone zamkowe plotki wskazywały na kupca z Braavos, miasto które Lucas wspominał bardzo dobrze i z chęcią dowiedziałby się co w nim słychać. Domyślał się też, że jego starszy brat nie sprowadził takiego gościa całkiem bezinteresownie. Być może nawet zdążył dowiedzieć się już nieco o tym co działo się na wschodzie? Różne pogłoski krążyły już po Starym Mieście, w głównej mierze przynoszone właśnie przez kupców. Podobno piraci ośmielili się zaatakować dornijską flotę stojącą w porcie. Co za czasy!

Lucas stanął w końcu przed drzwiami królewskiej samotni i po kulturalnym zapukaniu, wszedł do środka.
- Witaj, bracie. Usłyszałem o twoim gościu i postanowiłem przekonać się na własne oczy - przywitał starszego skłonem głowy i serdecznym uśmiechem. Jego wzrok od razu praktycznie spoczął na królewskim gościu. Osiem lat spędził w Essos i zdążył nauczyć się wychwytywać różnice w modzie, sposobie bycia oraz wyglądzie. Niewątpliwie miał do czynienia z przybyszem z Braavos. Tak czy inaczej zresztą, mieszkańca któregoś z Wolnych Miast mógł przywitać tylko w jeden sposób - Valar morghulis. Ser Lucas Hightower, proszę waszmości - powiedział w bękarcim valyriańskim, z akcentem na poły westeroskim, a na poły charakterystycznym dla Braavos.

Spojrzał na wino stojące na stole.
- Gdybym wiedział, to bym przyniósł coś ze swoich zbiorów  - pokiwał głową ze smutkiem. Miał pokaźną kolekcję różnych win i nalewek, był ich wielkim koneserem oraz smakoszem nawet najdziwniejszych trunków - Nieważne jednak. Pozwolisz bracie, że zostanę? Nie będziecie musieli cofać się z rozmową - dodał pośpiesznie, widząc że najwyraźniej przerwał jakąś toczącą się dyskusję - Jakoś nadgonię.

Król z początku był trochę niezadowolony z jego wtargnięcia, jednak więzi rodzinne zwyciężyły i już chwilę nieco się rozpromienił, przedstawiając Lucasa swojemu gościowi.
- Spędzisz choć trochę czasu w takiej metropolii jak Braavos i umiesz rozpoznać połowę świata po samym tylko ubiorze lub akcencie - uśmiechnął się serdecznie, wszak najpotężniejszy z bękartów Valyrii był miastem znacznie większym niż którakolwiek stolica Westeros i przyciągał tłumy ludzi ze wszystkich stron globu - Miasto to jest dość bliskie memu sercu i budzi pozytywne wspomnienia, dlatego wybacz mi wtargnięcie - skinął głową przepraszająco. Wszak nie chciał rozdrażniać brata, a tylko dotrzymać mu towarzystwa i samemu zapewnić sobie jakieś godne na nadchodzący wieczór.

- Bynajmniej nie mam nic przeciwko i z chęcią podwędzę coś z twoich własnych zapasów - powiedział rozwiewając królewską nadzieję na zachowanie jego trunku dla siebie. Jeśli Garth nie miał nic przeciwko, chwycił po tej wypowiedzi kielich i nalał sobie standardową ilość wonnego i nasyconego aromatami płynu - A po okaz ze swoich w razie czego jeszcze zdążę pójść.

Król Wysokiej Wieży wspomniał o piratach. Czyli zaiste o tych krwiopijczych morskich pasożytach toczyła się rozmowa. Ciekawe co też za wieści przyniósł mości Essyr? Cóż, na tę chwilę było to nieważne, gdyż Garth dał sygnał do kolacji. Dopiero po jego wypowiedzi, Lucas zdał sobie sprawę jak jemu samemu pusto w brzuchu i jak bardzo chętnie wrzuciłby tam co najmniej średnie co nieco.
- Ja z dziką chęcią. Mogę nawet przekazać polecenie służbie - jeśli królewski gość także  miał ochotę na strawę, to Lucas zniknął na chwilę za drzwiami gdzie wspomniał służącym o konieczności podania posiłku. Po krótkiej chwili ponownie pojawił się w samotni. Jako, że tuż obok kolacji, był drugim głównym powodem dla którego rozmowa o piratach została przerwana, czuł się w obowiązku poruszyć zastępczy temat dyskusyjny. Postanowił najpierw opowiedzieć o okolicznościach swojej znajomości Braavos, żeby zaspokoić ciekawość Essyra i wprowadzić grunt pod przyszłą rozmowę. Miał nadzieję, że temat zaangażuje także jego brata, który raczej zawsze cenił sobie opowieści o dalekich krainach. Zasiadł więc na jednym z krzeseł obecnych w komnacie, i jeśli miał wcześniej przyzwolenie na nalanie sobie wskazanego przez brata trunku to przysunął kielich do siebie, choć nie upił jeszcze ani kropli.
- I ty wybacz mi tak nagłe wtargnięcie, drogi gościu. Jak już jednak słyszałeś, miałem to szczęście dość długi czas gościć w Braavos. Nauczyłem się tam walczyć, pić i nosić kolczyki - z uśmiechem wskazał na pyszniące się w jego uchu złote obręcze - Słysząc więc o waszmości od naszych zamkowych plotkarzy, wprost nie mogłem nie pokusić się o przybycie - Lucas starał się być uprzejmy. Nigdy nie traktował swojego wysokiego urodzenia jako powodu, by innych traktować jako gorszych, zwłaszcza jeśli urodzili się i wychowali w kulturze gdzie ciężko było mówić o czymś takim jak szlachetne pochodzenie - Spędziłem w mieście ładnych parę lat, choć takie samo kilka lat mija od czasu gdy widziałem je po raz ostatni. Jesteś kupcem, prawda?

8 luty 336.

Droga morska z Cuy do Wysokiej Wieży zajęła trzy dni. Późnym popołudniem statek niosący na pokładzie królową Wysokiej Wieży i jej obstawę dobił do przystani w Starym Mieście. W porcie czekały już na nich konie, którymi ruszyli czym prędzej w stronę zamku. Od ostatnich wydarzeń, które miały miejsce w  mieście, Laura czuła się zdecydowanie w Starym Mieście bezpieczniejsza i pewna.
Gdy dotarli do Wysokiej Wieży, lady Hightower natychmiast nakazała jednemu ze strażników poinformować króla o swoim przybyciu i o tym, że niebawem pojawi się w królewskiej samotni. Sama zaś skierowała się do swojej komnaty gdzie postanowiła przebrać się z podróżnych ubrań w coś mniej praktycznego, co zazwyczaj nosiła gdy przebywała w zamku. Gdy już była gotowa, ruszyła do samotni, w której oczekiwał ją już król Wysokiej Wieży.
- Rzuciłeś mnie lwom na pożarcie wysyłając mnie do swoich chorążych. - Przywitała go tymi słowami, kiedy drzwi zamknęły się za jej plecami. - Żaden z nich nie był zadowolony ani szczególnie miły słysząc o tym, że ruszamy na wojnę, ale chyba wszyscy mają zamiar wywiązać się ze swoich obowiązków wobec korony. Lord Bulwer nawet osobiście jak już napisałam Ci w swoim liście - powiedziała od razu, patrząc na Doriana, który siedział na swoim krześle za blatem biurka.

Zaczęło się już delikatnie ściemniać. Dorian powoli kończył czytanie ostatniego rozdziału księgi opisującej wojnę dziewięciogroszowych królów. Studiował ją przez cały ostatni miesiąc, a teraz gdy od jakiegoś czasu chodził na miasto pomagać w odbudowie, była to idealna okazja do odpoczynku i odrobiny relaksu.
Siedział w fotelu przy oknie, aby mieć dobre światło. Nagle ktoś zapukał do drzwi. Dorian zawołał, żeby wejść. Jakiś strażnik powiedział mu, że Laura właśnie przybyła do Wieży i niebawem zjawi się w samotni.
Ucieszony król dokończył szybko ostatnie kartki książki i odłożył ją na masywne biurko. Zanim jego żona zjawiła się w komnacie minęło jeszcze kilka chwil.
Gdy weszła i zamknęła drzwi, przywitała go cierpkimi słowami. No cóż... Dorian nawet się tym lordom nie dziwił. Na ich miejscu pewnie też nie byłby uradowany. Cieszyło go jednak, że zgodzili się wesprzeć królestwo w chwili potrzeby. Takie coś napawało nadzieją, że ich stosunki nie musiały być aż tak tragiczne i być może kiedyś wrócą do stanu sprzed ślubu.
- Ale widzę, że Cię nie pożarły. Byłem pewny, że sobie poradzisz ptaszyno. Masz talent do takich rzeczy. - Wstał i podszedł do niej. Objął ją i przytulił mocno. - Brakowało mi ciebie. Było jakoś tak... pusto. - Schylił głowę i pocałował ją w usta. - W Wieży było spokojnie gdy cię nie było. W mieście też. No może poza drobnymi incydentami przy pracach renowacyjnych. Wczoraj ktoś chciał rzucić we mnie pomidorem. - Uśmiechnął się. - Przyszła też przesyłka od naszych bogatych przyjaciół. Dałem rozkazy żeby armia szykowała się do wymarszu. Ruszamy jutro z rana. - Chwycił ją za dłonie. - Jedziesz ze mną?

Dorian po przybyciu do Starego Miasta skierował się od razu do Wysokiej Wieży. Trzeba było sprawdzić jak się sprawy mają, a miały się pewnie nie za dobrze. Ech, same problemy. Jeden znika i pojawia się następny. Aż się człowiekowi odechciewa.
Póki co największe problemy były już za nim. Wojna skończona, fanatycy uspokojeni. Teraz tylko ogarnąć Stare Miasto i można odpocząć.
W samotni czekał na niego już Maester, który przygotował całe sprawozdanie. Dorian wysłuchał go uważnie i spojrzał na wszystkie papiery, które ten mu przyniósł. Stan skarbca mógłby być lepszy, ale nie było źle, zważając na to, że żelaźni zagrabili im wszystko co mieli to było nawet całkiem dobrze.
Przygotowania na zimę wokół Miasta nie poszły natomiast za dobrze. Według szacunków Maestra żywności będzie brakować. Na szczęście pod Wysogrodem była jego nadwyżka, więc część powędruje do stolicy i tym sposobem zima powinna zlecieć bez problemów.
- Z Wysogrodu przywieźliśmy sporo uzbrojenia - powiedział do maestra. - Chciałbym go użyć do wyposażenia nowych strażników miasta. Chcę na początek wyszkolić ich tysiąc. Ile to mogłoby kosztować? Nie chcę wydawać za dużo przed zimą... no ale straż jest potrzebna. Tak samo z naprawą murów. Ile będzie kosztować załatanie tych wyłomów?