Gospoda "Błękitna Tarcza"

27 maja 336AC

Władca Chmur wkrótce miał przybić do portu Pentos. Podczas gdy kapitan okrętu, który był sam sobie sterem, żeglarzem, okrętem, wykrzykiwał rozkazy do marynarzy i poganiał co leniwszych kijem, Gerold siedział na beczce przy nadburciu, zajadając się pomarańczą i wsłuchując w rytm bębna wioślarzy, gdy tuż o obok niego Krasusu rzygał jak kot za burtę. Przeklęta choroba morska, ale chłopak wkrótce powinien się przyzwyczaić do żeglugi, już jego mentor o to zadba. Vyrwel pogłaskał leżącego u jego stóp psa, akurat gdy giermek przestał rzygać, więc Gerold posadził go na swoim miejscu, a sam zeszedł po pokład, by objuczyć konie. Trzeba przygotować się na opuszczenie statku.
W końcu okręt przybił do portu. Gerold podziękował kapitanowi i pożegnał się z nim, po czym wyprowadził objuczone konie na nadbrzeże. Pentos, słodkie Pentos. Oparł dłonie na biodrach, przyglądając się budynkom i powiewającymi gdzieniegdzie chorągwiami Blackfyre'ów, nowych panów miasta. Odwrócił się nagle, przypominając sobie o czymś. Położył dłoń na czole bladego jak ściana giermka, by po chwili cmoknąć niezadowolony i posadził giermka na jednym z koni. Musieli odpocząć i to szybko, a Gerold znał w Pentos tylko jedno pewne miejsce gdzie mogli to zrobić. I to za darmo. Zaczął prowadzić konie za wodze, podpierając się przy okazji gałęzią czardrzewa zdobytą na lordzie Rykkerze, a po przejściu kilku ulic zaczął nucić pod nosem Żonę Dornijczyka.
Po jakimś czasie dotarli do wschodniej część miasta, zaledwie kilka minut biegiem od głównej bramy. Zostawił konie stajennemu, po czym skierował się do wejścia do dwupiętrowej gospody, spoglądając przy okazji na wiszącą nad wejściem tarczę, od której gospoda brała swoją nazwę.
- Przybywam z głębin! - zawołał, gdy otworzył drzwi i zaczął rozglądać się za swoją ofiarą. Jednak jego ofiara ubiegła go, bowiem usłyszał rubaszny śmiech i po chwili skończył w niedźwiedzim uścisku pulchnego mężczyzny, krzyczącego coś o "jajach Boremunda". Roggo z Myr, dawny kompan Gerolda w Żelaznych Tarczach, poprowadził Vyrwela do szynkwasu, nalewając mu wina i wypytując o ostatnie cztery lata. Gerold spróbował wina, po czym przeprosił przyjaciela i poprosił go o nocleg, tłumacząc się złym zdrowiem swojego giermka, o którym zapomniał z tego wszystkiego. Roggo zgodził się i zaprowadził Vyrwela do jednego z wolnych pokoi na piętrze. Gdy już ułożył giermka do snu, Gerold wrócił do przyjaciela we wspólnej sali i zaczął mu się "spowiadać, samemu przy tym nie omieszkjąc, by wypytać przyjaciela. Zapowiadał się długi dzień.

Całe szczęście młody smok miał smykałkę do działań wywiadowczych, także dość szybko dowiedział się czy takie miejsce w ogóle w tym mieście istnieje, a jeśli tak to gdzie jest. Od razu gdy tylko jego towarzysze przygotowali się do drogi, Aurion wyskoczył na miasto chcąc czym prędzej dostać się do gospody "Błękitna Tarcza".
Wszystko wyglądało tak jak w jego śnie, po wejściu w dalsze ulice, gwar i tłok namnożył się, a było to spowodowane jakimś festynem który Aemon wystawił. Po trwającym kilkanaście minut biegu, chłopak w końcu dotarł pod drzwi przybytku, rozejrzał się tak jak we śnie i spojrzał na dół, gdzie zobaczył kota, wyglądał on zdecydowanie lepiej niż ten ze snu, ale nie można było mówić o pomyłce.
Blackfyre powoli do niego podszedł i wystawił rękę do polizania, jeśli kotek to zrobił, delikatnie położył mu rękę na głowie i zaczął gładzić jego futerko. Po dłuższej chwili pieszczot, gdy w końcu udało mu się go podnieść i przytulić do ciała, wyszeptał do niego.
- Bogowie mi Cie wskazali, teraz mam obowiązek się tobą opiekować. - oznajmił i się w niego wtulił. Odwrócił się na pięcie do towarzyszy i się uśmiechnął, uroczo mrużąc oczy. - Piękny jest prawda? Tej nocy śniłem o nim i o to jest, cudowny. - ocenił i pomiział go pod pyszczkiem. - Jeśli chcecie się zabawić na mieście to śmiało, w końcu jest festyn, ja wracam do Pałacu. - powiedział i zaczekał na decyzję rycerzy i przyjaciela, potem odszedł powolnym krokiem w kierunku pałacu.