Rubinowy Bród

Orszak króla Harrolda dotarł do brodu na Tridencie. Sokół zarządził dłuższy postój- wszystkim należał się ododatkowy odpoczynek, a będąc już tak blisko domu, nie było potrzeby, by się spieszyć. Mieli zaczekać z przeprawą do jutrzejszego świtu.

Będąc już tak blisko, Harry myślał niemal wyłącznie o Dolinie. Czy Robin pokonał górali? Czy wszystko jest w porządku? Czy chorąży nie są rozgniewani moimi wojażami, podczas gdy oni przelewali krew?
Jak to ojciec, martwił się.
Tego dnia położył się wcześniej spać, żeby zapomnieć o swoich zamrtwieniach.
Nazajutrz, zgodnie z planem, przekroczyli rzekę.

Już od jakiegoś czasu wszyscy się gotowali do drogi; namioty były składane, ogniska dogaszane, a konie oporządzane. Jednak w momencie gdy można już było powoli wyruszać i przekraczać bród, dało się usłyszeć dźwięk rogu po jego drugiej stronie. Żołnierze Harrolda, jak i on sam, mogli dostrzec na drugim brzegu nadjeżdżający hufiec konnych. Przed kompanię wystąpiło trzech żołnierzy którzy podjechali na odległość pozwalającą usłyszeć krzyk.
- Bród jest zamknięty, każda próba jego przekroczenia zakończy się zbrojną odpowiedzią, zawróćcie. - krzyknął jakiś rycerz, po czym wycofał się do reszty swoich żołnierzy i stał tam wyczekując odjazdu ludzi Arryna. Nie było w ogóle możliwości na żadne negocjacje, taki dostał rozkaz i nie miał zamiaru się bawić w jego naginanie.

Orszak królewski został zaskoczony przez jakichś żołdaków, którzy zabronili Arrynom pokonać Bród.

Jeden z oficerów jego eskorty, nie wytrzymał z oburzenia:
-Jak śmiesz, plebejuszu! Czy wiesz z kim masz zaszczyt rozmawiać?!

Harrold powstrzymał go skinieniem ręki, po czym sam się odezwał:
-Z jakiego rozkazu zamknięto bród? Wracamy do Doliny z poselstwa na Zachodzie, czy na pewn nie da się nic zrobić?

Jeśli nie dało się nic zrobić, Arrynowie ruszyli w górę rzeki, by znaleźć przeprawę łodziami.

Rycerz spojrzał się na oficera Arrynów z pobłażliwością, mógł on sobie szczekać, ale to oni mieli lepszą pozycję i stu konnych po swojej stronie. Spojrzał po swoich ludzi i widać było rozbawienie na jego twarzy.
- Z rozkazu prawowitej królowej całego Westeros, a teraz zawróćcie bo zostaniecie ostrzelani. - krzyknął, a przed szereg konnych wyjechało dziesięciu żołnierzy którzy dzierżyli łuki konno. Oczywiście musieli zsiąść z konia, żeby efektywnie strzelić, ale wciąż mogli trochę zaszkodzić kompanii Arryna. Na razie nie napinali łuków, a tylko stali w miejscu czekając na rozkazy.
- Nic. - powiedział zwięźle, po czym wpatrzył się prosto w króla.

Po odejściu z tego miejsca, król Harrold mógł trafić na przewóz barkami dopiero na terytorium Lorda Harrowaya. A dokładnie z jego miasteczka, cena nie była wygórowana, jedyne 10 ZS za cały orszak.