Kwatery Pierwszego Zwiadowcy

Kiedy dowiedział się, że Snow wrócił miał zamiar niezwłocznie udać się do niego i namawiać na pojedynek. Ostatecznie postanowił jednak udać się tam po niemal 2 dniach, jako że powrót wywołał spore poruszenie. Stannis chyba otrzymał potwierdzenie informacji, które uzyskał Arthur, ktoś nawet zaczął gadać, że wzywa Starków na pomoc. W każdym razie Pierwszy Zwiadowca miał co robić, więc Westford wolał mu nie przeszkadza. Drugiego dnia jednak nie wytrzymał i poszedł do niego.
-Witam Pierwszego Zwiadowcę - przywitam się ze Snowem - a mówiąc Pierwszego mam na myśli nie tylko tytuł. - pamiętał, że Snow mógł go wywalić, a zamiast tego wysłał na wyprawę. Uważał więc, że z Jona Snowa, jest swój chłop.
-Pewnie już tam na mnie naskarżyli, ale to zapewne w większości kłamstwa! To ja zatłukłem najwięcej dzikusów i to ja wydobyłem od jeńców informacje! Tamten zwiadowca sam mnie wyzwał! Co miałem zrobić? Musiałem walczyć! To przecież nie moja wina, że chciał walczyć i przegrał prawda? Zwłaszcza, że ostrzegałem iż od 13 roku życia jako najemnik walczyłem i zabijałem takich jak on właściwie dzieckiem będąc. Owszem powinienem być grzeczniejszy, ale jakoś trudno mi szanować kogoś kto się ma za wielce doświadczonego, a za kogo muszę odwalać całą robotę to jest przesłuchiwać jeńców i zabijać dzikich. A na koniec jeszcze przegrywa po niezbyt imponującej walce. Was za to lubię Jonie Snów. Wy mi wyglądacie na takiego co to i dowodzić umie i mieczem machać. - zakończył swój monolog. Cały czas starał się ubiec to co Snow mógłby ewentualnie powiedzieć. Nie łudził się, że Pierwszy Zwiadowca powie "dobrze żeś tego Blena (czy jak on tam miał) zlał, bo to bufon i do tego kiepski dowódca." Tak mógł sobie pogadać z Płatnerzem Reynardem. Miał jednak nadzieję, że Snow weźmie pod uwagę również jego zasługi i nie będzie żałował, że wysłał go na zwiad.