Morze Letnie

W Inkwizytorach zawrzało. Ich król, ich imperator, ich dobrodziej został zdradziecko zabity... I to w takim decydującym momencie! Machiny ze statku Eyrona wypaliły w stronę Etain mocno uszkadzając jej okręt. Na statku Trafalgar tymczasem zagrały rogi, a jej załoga odpowiedziała ostrzałem w kierunku Czarnej Kaczki, łamiąc maszt, do którego przyszpilone były zwłoki Grimtongue'a oraz dokonując poważnych zniszczeń. Ptaszyna jednak wciąż trzymała się na wodzie... Inni piraci wpadli - lekko mówiąc - w panikę. Przed sobą mieli wielką flotę Pierwszej Córy Valyrii, jednak ich król, który poprowadził ich do tylu zwycięstw i bogactw dodawał im pewności. Teraz zaś widzieli, że statek Eyrona pod ostrzałem, ciężko zniszczony, zaś z okrętu Etain dobiegał ich dźwięk ogłaszających odwrót rogów. Okręty korsarzy zaczęły zawracać, łamiąc szyk w wielu miejscach by uciec przed armadą Volantis. Nie wszyscy chcieli uciekać, jednak nawet ci widząc zachowanie reszty swoich kompanów po chwili zaczęli wykrzykiwać rozkazy odwrotu. Karmazynowa Pani rozglądając się po swoim dromonie mogła stwierdzić, iż jeśli chce uciec rozsądnym mogłoby być przeskoczenie na pokład innego ze swoich statków. Ten mógł zostać dogoniony przez okręty wroga...
Admirał z Volantis w tym czasie uśmiechnął się lekko pod nosem, widząc co dzieje się wśród floty piratów. Mógł się domyślić, że te psy nie wytrzymają presji jaką był widok prawdziwej floty... Wydał krótkie polecenie. Do uszu piratów dobiegł rytmiczny dźwięk bębnów uderzanych na dziesiątkach okrętów. Pierwsza linia statków Volantis przyśpieszyła.

28 sierpnia - 19 września 336AC

Żelazna Flota dowodzona przez lorda Farwynda z Lonely Light dotarła na Morze Letnie w okolicy Pomarańczowego Wybrzeża. Przed kilkoma dniami część okrętów dowodzona przez drugiego lorda Farwynda oddzieliła się od nich i ruszyła na Stopnie, pobuszować na archipelagu przez kilka dni. Cel Żelaznych Ludzi był prosty - grabić i zabijać. Kupieckie okręty oraz nadmorskie wioski, wszystko to padało łupem sług Utopionego Boga, który w ciągu tych trzech tygodni otrzymał setki ofiar od swoich wyznawców. Na okrętach morskich łupieżców nie było tyle miejsca by pomieścić wszystkich chwytanych niewolników, więc oddanie ich falom było jedynym słusznym wyjściem z podobnej sytuacji.
Statki wysłane na Stopnie wkrótce również przybyły w te okolice i dołączyły do łowów. Żelaźni Ludzie mieli szczęście, ponieważ morskie siły Volantis zostały nadszarpnięte lub były nieobecne, a unikanie lyseńskich okrętów spowalniało reakcję miasta rozkoszy w próbie ataku na nich. Mimo to wyspiarze stracili kilkanaście okrętów oraz własnych ludzi w czasie tych walk, ale zdobyte łupy wydawały się rekompensować to z nawiązką.