Dziedziniec

Na Murze nie wiało ostatnio nudą. Najpierw interesujące raporty z wyprawy Maekara za Mur. Potem wyszedł kolejny, o wiele większy, zwiad. Wojny w Westeros ściągały kolejnych nowych rekrutów. Nowe gęby, do których można było się odezwać. Jeszcze dalej zaczęli odbudowywać załogę nowego zamku. Bracia obecni więc w Długim Kurhanie musieli jeszcze bardziej się podekscytować, gdy przyjechał do nich Guillaume. Od początku wzbudzał spore zainteresowanie. Ludzie zatrzymywali się w swej pracy (intensywnej ostatnio, albowiem potrzeba restauracji zamku była nagła i pilna) i patrzyli, jedni ze zdziwieniem, inni ze śmiechem, a jeszcze inni z zażenowaniem, ale wszyscy z zainteresowaniem, na Zwiadowcę. Gdy zaczął wymachiwać głowami, niektórzy się odwracali i zatykali nosy - po takim czasie czerepy zaczęły gnić i śmierdzieć, co raczej nie sprawiało przyjemności niczyim nozdrzom. Zaraz któryś z pracujących tam zarządców powiedział, że zaraz mu coś przygotuje, jakieś jedzenie i pryczę na noc. Tymczasem z tłumu rozpoznała go jedna twarz i zaraz do niego podeszła.
- O kurwa, to Ty! - krzyknął ubrany w Czarny Płaszcz mężczyzna, którego Guil rozpoznał jako jednego z dawnych towarzyszy broni. - Kopę lat Cię skurwysynie nie widziałem! Ciebie też tu wypierdolili? Opowiadaj!

Auriel z cierpliwością wysłuchał opowieści, co chwila kiwając głową albo wybuchając śmiechem.
- Hehe, od namiotu? Ja pierdolę, to musiał być debil! - puknął się w głowę. Haha, że nie żyją, to było dobre. - zaśmiał się słysząc o zdarzeniu we "Wschodniej Mocznicy". Powoli oddalali się od grupy obserwujących ich ludzi, którzy wrócili do zajmowania się swoimi sprawami. - To niezłe przygody miałeś. Ja niestety takiego szczęścia nie miałem. Zrobili ze mnie jakiegoś budowlańca, rozumiesz?! Ze mnie! Ja pierdolę. I mi teraz każą coś odbudowywać, jakiś niby dawno porzucony kurwa zamek. Wolałbym też jebać Dzikich, nosz kurwa. A tak to niewiele się dzieje, wszystko takie monotonne... I nie mam kogo ruchać, chyba że pojadę do tego Miasta Mułów na południ czy jak to się tam nazywa. Ale brakuje mi ruchu. Nie dałoby rady mnie gdzieś zabrać na jakiś zwiad? Ty tam pewnie wysoka szycha jesteś, nie? To mógłbyś zagadać do tego Snowa czy Lorda Dowódcy, nie? - tymczasem przyszedł ten zarządca, co obiecał Guillowi jedzenie i prycz, żeby zaprosić go do wielkiej sali na coś do jedzenia.

Pod wieczór dnia poprzedniego Arthur dotarł do Długiego Kurhanu. Podróż niekoniecznie należała do najlepszych. Zakichany Pat nie bez powodu był tak nazywany. Cały czas patał swoich towarzyszy po głowie i wszystkich denerwował. Naprawdę nosił imię Hector, ale nikt za bardzo tego nie pamiętał. Grinn z kolei był milczący i gburowaty. Prawie się do nich nie odzywał, chyba że opierdolić Hectora za to, że był wkurwiający. W końcu dojechali na miejsce, ale było za późno na prace. Przygotowano im prycze i podano posiłek, a potem kazano kłaść się spać. Po przespanej nocy Westford mógł wreszcie przystąpić do pracy. Szybko odnalazł go Merryweather, także silny mężczyzna o ogromnych gabarytach, patrząc na wszystkich z góry. Znalazł nowego brata i uścisnął mu mocno dłoń. Gdyby nie siła samego Arthura, pewnie byłby ją zmiażdżył. - Ty jesteś Arthur, tak? Jestem Robert, nadzoruję tu nad odbudową zamku. Ale możesz mówić mi Bob. - wyszczerzył zęby, a raczej ich braki. - Dobra, słuchaj. Trzeba narąbać trochę drewna zza Muru. Pojedziesz z kilkoma ludźmi. Weź ze sobą, poza siekierą, uzbrojenie. Mam nadzieję, że masz jakieś ze sobą. Konie zaraz przygotujemy. Zbierzesz się ww 2 kwadranse?

W czasie odgruzowywania zrujnowanego zamku bracia Nocnej Straży natknęli się na stare tunele pod zniszczonymi zabudowaniami. Przeczesując je udało im się natknąć na niewielkie archiwum, które zawierało zwoje - w dużej mierze zniszczone - zapełnione przeróżnymi raportami z zamierzchłych czasów, chociaż może było wśród nich coś ciekawego jeśli ktoś dokładnie je przejrzy. Na pewno udało się odnaleźć po szybszym rzuceniu okiem kilka map sporządzonych przez zwiadowców z dawnych lat, które były porządnej roboty i wydawały się dokładne, toteż mogły przydać się podczas wypraw za Mur. Ponadto odnaleziono również plany Długiego Kurhanu, co mogło pomóc w przyśpieszeniu prac remontowych!
Ponadto we wszystkich placówkach bractwa dobrze szedł proces szkolenia w walce rekrutów oraz braci, do czego po otrzymaniu wieści o zbierającej się armii Dzikich zaczęto się o wiele bardziej przykładać. Na dziedzińcach panował nieustanny ruch, a zbrojmistrzowie zamków nie dawali swoim podwładnym choćby chwili wytchnienia. W końcu Dzicy nie będą mieli dla nich żadnej litości, więc niech już się przyzwyczajają. Widać było, że Straż nie stanie przeciwko zagrożeniu nieprzygotowana i walczyć będzie najzacieklej jak może.

Czy to mógł już być koniec pracy, po krótkim wypadzie na rąbanie drewna? Czekało ich jeszcze wiele pracy, ale Bob Budowniczy postanowił dać Arthurowi chwilę wolnego. W końcu wrócili doświadczeni Zwiadowcy i Merryweather nie miał serca zabierać tej okazji Westfordowi, którego nawet polubił. Arthur znalazł sobie w zbrojowni kolczugę z przeszywanicą i dwuręczny miecz treningowy. Na jego okrzyki zaśmiał się prześmiewczo jeden z Zwiadowców. - Taki twardy jesteś, co? Ha! Będziesz płakał jak Cię zleję - stwierdził i sam zaraz poszedł do zbrojowni, uzbrajając się identycznie co Budowniczy. Broń postanowił wybrać jednak zupełnie inną. Do pojedynku postanowił dobrać sobie buzdygan, razem z tarczą. Facet wyglądał na rosłego i silnego mężczyznę. Więcej - on był prawdziwym monstrum. Mierzył spokojnie ponad 2 metry i cały był napakowany. Na myśl mógł przyjść znany kiedyś Góra. Typowy gość stworzony do walki - podobnie zresztą jak jego przeciwnik. Zapowiadał się ciekawy pojedynek...
Walka zaczęła się ostro. Obaj przeciwnicy ruszyli na siebie i starli się w boju. Żaden z nich nie mógł uzyskać przewagi. Wydawało się, że Arthur zyskuje lekką przewagę. Częściej wyprowadzał dobre ciosy, ale jego przeciwnik dobrze operował tarczą. Każdy cios Westforda się na niej zatrzymywał. Ale Zwiadowca sam także nie mógł z początku dosięgnąć zwinniejszego Westforda, który unikał cios za ciosem. Jednego razu jednak nie był w stanie zdążyć. W końcu Zwiadowca trafił Arthura - i to dokładnie w hełm. Siła uderzenia zatrzęsła Budowniczym, który stracił przytomność i padł nieprzytomny na ziemię.

---

Obudził się, gdy nad nim stał Bob i zwycięski Zwiadowca. Czuł się... przemoczony. I było mu zimno. Widocznie cucili go, lejąc kubeł zimnej wody.- Ha, mówiłem Ci chłopczyku, żebyś ze mną nie zadzierał. Trzeba było słuchać największego zwiadowcy w Długim Kurhanie. Hehe - zaśmiał się pełną gębą i poszedł oddać rzeczy do zbrojowni. Bob z kolei wyglądał też na wesołego. Zaśmiał się sympatycznie i rozkazał: - Zabawiłeś się, to raz dwa do pracy. Ha, nie myślałem że tak szybko Cię spra.