Dziedziniec

Pozostawiony w Saegardzie jako dowódca garnizonu Żelaznych Ludzi lord Volmark wiedział, że niedawno spore siły pod chorągwią Raventree przemaszerowały niedaleko idąc na Przeprawę. Nic dziwnego, w końcu mieli jakąś wojenkę. Kazał wzmocnić patrole, zebrać więcej zapasów i przygotować się na wszelki wypadek, gdyby coś głupiego strzeliło im do głowy. I najwyraźniej strzeliło... Żaden jego patrol wysłany w okolicach czwartego i piątego dnia miesiąca nie wrócił do zamku. Przepadli jak kamień wyrzucony z drakkaru na środku morza. Na razie postanowił nie wzywać jednak wsparcia i zobaczyć jak sytuacja się rozwinie, w końcu wyłapywać jego ludzi wrogowie mogli dość łatwo przez te swoje pieprzone konie. Przy ataku na twierdzę sprawa wyglądała zgoła inaczej.

Lord Mallister tak jak zamierzał zrobić nakazał stracić ponad połowę jeńców z Żelaznych Wysp. Wkrótce pod Seagardem płonęły stosy, na które rzucano truchła najeźdźców, zaś ich głowy na palach zdobiły linię brzegową Dorzecza. Kilkunastu Żelaznych zostało również powieszonych na terenie ziem należących do Mallisterów jako symbol, mający pokazać ludziom, że zagrożenie zostało zażegnane. Młody lord tymczasem zajął się pisaniem listów do Dziecięciu Wież w celu wymiany reszty jeńców...


Wkrótce pojmani ludzie z Seagardu powrócili do domu, zaś drakkary zabrały zhańbionych i rozbrojonych towarzyszy z powrotem na Wyspy. Harlawowie nie mieli zamiaru płacić za jeńców, wymieniając jedynie ludzi z ludzi by odzyskać wojowników, na szczęście ich chorąży sami wykupili swoich łupieżców. Mallister tymczasem odzyskał swojego brata w zamian za lorda Botleya, ale jego siostra pozostawała jeńcem na Żelaznych Wyspach. Lord Greyjoy tymczasem gnił w lochach Seagardu.