Sypialnia Lancela i Jane

To był wyjątkowo udany dzień, król załatwił wszystko, co chciał. Teraz pozostawało wydać odpowiednie rozkazy zarządcy i czekać do wyznaczonej na posiedzeniu daty. Wszystko byłoby idealnie, gdyby nie poprzednia noc...Na sercu ciążyła mu niemiłosiernie zdrada, jakiej się dopuścił względem żony i boga. Nie dość, że złamał przysięgę wierności, którą składał żonie, to jeszcze uprawiał nierząd z septą, kapłanką, która składała śluby czystości i poprzysięgła całkowite oddanie Siedmiu. Czyli tak naprawdę zdradził Siedmiu, zabrał im swoją własność, a ponieważ kapłanka była dziewicą, to w dodatku zbezcześcił czystość. O Siedmiu...przecież septa była tak piękna i czysta, że mogła być emanacją Dziewicy, która wystawiała na próbę jego pobożność i wierność! Czy to faktycznie miało miejsce? Upokorzył się w oczach bogów. Musi choć trochę zadośćuczynić...Chociaż żonie...
Wszedł do królewskiej sypialni, gdzie odpoczywała już Jane Crakehall, królowa Zachodu. Mówiąc delikatnie nie należała do najpiękniejszych kobiet w zamku, królestwie na kontynencie. Ani lord Crakehall, ani ojciec Lancela, król Kevan Lannister, nie ukrywali, że małżeństwo miało charakter czysto polityczny. Ojciec Jane nie żył gdzieś w chmurach i był świadomy, że jego córka nie grzeszyła urodą.
Lancel ściągnął ciężki czerwono-złoty płaszcz i powiesił na krześle. Z nabożeństwem sięgnął do głowy, na której spoczywała pierwsza od ponad 300 lat korona królów Skały, Tywina Lannistera, która jeszcze poprzedniej nocy leżała na głowie przelicznej, rudej septy. Zdjął ją powoli i położył na poduszce leżącej na stole. Żona przywitała go pochyleniem głowy i wróciła do czytania jakieś księgi.
Lannister ściągnął buty oraz spodnie pozostając w bieliźnie. Miał w gardle gulę z powodów wyrzutów sumienia. Bał się powiedzieć żonie o zdradzie, nie zamierzał tego robić.
-Myślę, że najwyższy czas, abyśmy spoczęli w łożu. - powiedział. Od czegoś trzeba zacząć, a obecność żony przy stole siedzącej nad księgą nie sprzyjała temu, co zamierzał uczynić. Przed położeniem się w łożu Lancel zgasił wszystkie świece. Jedynym źródłem światła w pokoi pozostał księżyc, którego promienie wpadały przez wąskie okna.
-Królowo Jane, myślę, że to dobry pomył abyśmy dzisiejszej nocy się kochali. - powiedział nieco sztywno. Mimo przeżytych tylu lat nadal pozostawali w formalnych stosunkach. Nie oznacza to, że się nie kochali. Lancel w końcu pokochał swoją żonę, a Jane zapewne odwzajemniała to uczucie. Nigdy jednak nie byli mentalnie w stanie wyjść z konwenansów, jakie narzucały im dobre obyczaje. Duży wpływ na to miało właśnie to, że był to mariaż polityczny.
Jeśli lady Jane wyraziła wolę ku temu, aby odbyli stosunek seksualny, Lancel klęknął na łożu i zdjął spodenki nocne. Następnie pomógł żonie podwinąć koszulę nocną. Zapatrzył się w oczy Jane. Co by nie mówić o jej twarzy, ale oczy miała ładne. Gdy jednak spojrzał na całe jej ciało, przed oczami stanęła mu ruda septa. I to nie dlatego, że były podobne. Wyrzuty sumienia dały o sobie znać. Przez chwilę mógłby przysiąc, że pod nim leży nie niezbyt urodziwa królowa Crakehall, ale podobna do Dziewicy septa Isabela. Zaraz jednak się otrząsnął. Był królem, mężem, wyznawcą Siedmiu. Miał swoje obowiązki a do nich należy wierność żonie i dogadzanie jej, nawet w sprawach seksualnych.
-Kocham cię. - pierwszy raz w życiu powiedział do niej "na ty". Wszedł w nią łagodnie i tej nocy starał się jak tylko umiał, aby królowa Jane poczuła się jak w niebie.

4 sierpnia 336

Do Casterly Rock przyleciał biały kruk oznaczający nadejście zimy. Ledwo żywy Lancel wydał rozkaz zebrania zboża do spichlerzy i przygotowanie innych zapasów na zimę. Ponadto miano nie szczędzić złota na zakup żywności z Essos.
Pod wieczór stan Lancela jeszcze bardziej się pogorszył. Wielki Maester kazał do jego komnat przybyć rodzinie i dostojnikom przebywającym w tym czasie w Casterly Rock. Lancel Lannister zdążył pożegnać się z żoną, córką i innymi Lannisterami oraz z członkami Małej Rady. Gdy zapanowała już kompletna noc król zmarł.