Królewski Trakt

Guillaume i jego wesoła gromadka maszerowali traktem na południe, po drodze nie napotykając zbyt wielu innych ludzi. Właściwie nie napotkali żadnych ludzi. Horda dzikich pędząca w rozsypce na południe musiała skutecznie wypłoszyć każdego kto mieszkał w okolicy, zaś sami Wolni Ludzie przesuwali się coraz dalej na południe od dłuższego czasu. W końcu nie było sensu zostawać na tym zmarzniętym Murze, który prawie w ogóle nie różnił się od ich ojczyzny. Na razie też Guill i jego zgraja nie napotkali żadnych patroli chcących zrobić im krzywdę, jednak każdy dzień marszu bliżej ziem Północy zwiększał ryzyko. Aż w końcu stało się...
- Dzicy i dezerterzy! - krzyknął jeździec z tarczą zdobioną herbem Umberów wyjeżdżając zza ukrytego przez wzgórze zakrętu. Był może sto metrów od Guillaume'a i jego ludzi. - Bić, kurwa, zabić! - wrzasnął spinając konia do szarży.
Za pierwszym jeźdźcem pokazało się jeszcze czterech, pędząc na drużynę przeciwników brukselki. Dzicy natychmiast sięgnęli po broń gotowi bronić swego życia.
- Stać, kurwa, stać! Jestem szlachcicem, nie jesteśmy dezerterami! - zaczął krzyczeć Maekar, jednak zdawało się to nie działać na pędzących konnych. - Poddajmy się lepiej bo nas zarąbią! - jęknął w stronę Guillaume'a.

Dzicy spojrzeli zdezorientowani na Guilla, ale widząc jak ich wielki wódz i pogromca złodupca Thralla poddaje się podążyli za jego przykładem. Widząc tę nietypową akcję jeźdźcy Umberów wstrzymali konie i podjechali na w miarę bezpieczną odległość około dziesięciu metrów, otaczając grupkę półkolem.
- Jeśli nie jesteście dezerterami to co tu robicie? - zapytał ostro dowódca oddziału. - I to do tego z bandą dzikich...
- Jestem Maekar Velaryon! - krzyknął jedyny brat towarzyszący obecnie Guillowi, wymachując jakimś rodowym symbolem. - A to jest Guillaume, jesteśmy zwiadowcami Nocnej Straży, a on zabił Króla za Murem rozbijając hordę!
Dzicy podążający za Wronami wydawali się zdezorientowani. Ale jak to zwiadowcy Nocnej Straży? Co? Przecież on byli z klanu Czarnego Słońca. Ach! To musiał być jakiś sprytny fortel by zmylić tych głupich południowców!
- Zabiłeś Króla za Murem? - zapytał z powątpiewaniem konny marszcząc brwi. - Pha... - prychnął. - Oddacie broń i ruszycie z nami na południe. Lordowie zawsze osądzali dezerterów i wymierzali im karę, oni zadecydują o waszym losie.

W czasie swojego marszu na południe młody lord Mallister wpaść miał na coś, co odrobinę utrudniło jego podróż. Wiedział o migracji Dzikich coraz dalej na południe, ale nie spodziewał się, że cała ich armia postanowi zaatakować jego maszerującą traktem kolumnę. Szczęśliwie wróg nie uzyskał przewagi zaskoczenia dzięki ostrzeżeniu jakie pan Seagardu otrzymał od mieszkańców bagien - ludzi Reedów.
Rycerze i konni Mallistera zeszli z wierzchowców, walka na nich pośród bagien Przesmyku nie byłaby mądrym wyjściem. Konie pozostały strzeżone z tyłu, kiedy reszta sił pieszo ruszyła rzucić wyzwanie Dzikim. Ze strony mieszkańców lodowych krain za Murem posypały się salwy strzał, jednak ich w większości niskiej jakości broń nie była w stanie wiele zdziałać przeciwko w miarę zwartej formacji osłaniających się tarczami zbrojnych. Kilkudziesięciu padło nim dotarli w pobliże Dzikich, acz nie były to wielkie straty.
Sytuacja pogorszyła się, kiedy doszło do walki w zwarciu... Dzikich było mniej, ale mieli ze sobą olbrzymów oraz kudłate mamuty. Giganty z Dalekiej Północy łatwo złamały szyk zbrojnych z południa i rozpoczęła się bardziej chaotyczna walka, w której pierwszej fazie dzikość i brutalność Dzikich były wielkim atutem. Walka była długa i zajadła, jednak zaprawieni w boju i lepiej uzbrojeni żołnierze pana Seagardu w końcu odnieśli zwycięstwo. Wolni Ludzie zostali rozgromieni, resztki ich kompanii - w tym te niewalczące - rozbiegły się po bagnie by wkrótce stać się pożywką dla jaszczurolwów, olbrzymy otoczone przez włóczników w końcu padły martwe, podobnie sprawa miała się z ich mamutami.
Po walce lord Mallister naglony wojną z Doliną i niemający wystarczających zapasów dla swoich ludzi oraz jeńców, ani też sposobu na ich pozyskanie na Przesmyku nakazał egzekucję wszystkich rannych najeźdźców z północy jakich pochwycono.