Przedpola Zamku

---

Widząc swoją matkę umierającą tuż pod polem bitwy leciały mu łzy z oczu. Czuł jakby cząstka go i jego historii właśnie uleciała i zniknęła z ziemi. Czuł się fatalnie. Z jednej strony odczuwał w swym kołaczącym sercu rozpacz, zaś z drugiej strony wiedział że to nastąpi. Ona również to wiedziała, czuła że długo nie pożyje już na tym świecie. Miała swego następcę, swojego najstarszego syna który miał przejąc nie tylko spuściznę ale i wolę. Dobrze się przygotowała. Teraz na łożu śmierci widząc Dornijczyka i jego zapłakane oczy objęła mu policzek już zimną dłonią ukazując ostatni gest jaki wykonała podczas swego żywota, a następnie jedynie się uśmiechnęła. Tak właśnie kończy się historia kobiety, która zapoczątkowała koniec historii na ziemiach Dorne. - Zabierzcie jej ciało do zamku i przyszykujcie pochówek. Gdy wrócę odbędzie się uroczystość żałobna. - Nakazał niektórym strażnikom, on zaś stał w namiocie dowódców patrząc na staranie wykonany stół wraz z mapą. Czuł, że musi wykonać ostatnią wolę matki. Nie było innego wyboru. Choć tak będzie mógł jakkolwiek zaspokoić jej duszę. Spojrzał na jednego ze swych ludzi i poważnym wzrokiem go lustrował, jakby był jego następnym celem. Miał chwilę zawahania, po czym przełknął ślinę i nakazał poddanemu: - Odnajdź Żelazną Dziewicę. Zapytaj czy dołączy do mnie jako spadkobiercy Tronu mej matki, czy będzie miała ochotę odpuścić. Daję jej wolną rękę. Długo służyła mej matce, zasłużyła na wybór. - Po czym ponownie zaczął lustrować mapę, a żołnierzowi gestem ręki nakazał ruszyć natychmiastowo, aby odnalazł wcześniej wspomnianą kobietę.

Dagos widząc to co się dzieje wokół niego dalej był nieco sfrustrowany. Niby przygotowywał się na to całe życie, jednakże gdy doszło do kulminacji tego na co przygotowywała go matka, poczuł się nieco przytłoczony tą sprawą. Chciał momentalnie opanować nie tylko swą duszę i mętlik w głowie ale i sytuację na froncie. Dlatego też przyda mi się mała pomoc. Nie bez przyczyny wezwałem Żelazną Dziewicę przed moje oblicze. Cholernie przyda mi się jej doświadczenie i informacje jakie posiada. Może to niezwykle pozytywnie wpłynąć na wynik tej wojny. Wtedy usłyszałem kroki. Jeden ze strażników poinformował mnie o przybyciu wezwanej przeze mnie osobistości. Uśmiech na jego twarzy momentalnie się poszerzył i przywitał on kobietę z należytym dla niej szacunkiem: -Witam Pani. - Po czym skinął delikatnie głową na znak, iż jest mile widziana w jego progach.