Sala Tronowa

Po rozmowie ze strażnikami, Torrell udał się do Sali tronowej, gdzie miał przebywać Lord Seaworth. Kapitan galery nie należał do wyedukowanych ludzi, toteż nie wiedział, co za chorągiew powiewa obok tej z jeleniem. W każdym razie pierwszy raz widział łódź z żaglem, na którym była cebula, a to wszystko w ciemnej tonacji kolorów. Maszerował wraz z Wermanem przez całe miasteczko. Nie należało do bogatych. Ba, nawet bogactwem nie dorastało do jego rodzimego Duskendale, które było zdecydowanie większe. Wkrótce dotarli do sali tronowej w centrum Solanek. Przed wejściem do sali zostali poproszeni o swoją broń, toteż tak zrobili i jeden ze strażników uprzedził wizytę Torrella.
Weszli do pomieszczenia i w dwójkę ukłonili się przed Lordem Seaworthem. Praktycznie na trzy cztery. Podeszli bliżej siedziska, by można było normalnie porozmawiać. Werman nic się nie odzywał, toteż Torrell musiał przejąć inicjatywę. - Witaj Lordzie Seaworth. Zostaliśmy poinformowani, że Cię tutaj zastaniemy, Panie. Pozwól, że się przedstawię. Jestem Torrell, kapitan galery "Czarny Wicher", a mój towarzysz to Werman Lorch. Jako, że jest Lord przedstawicielem szanownej Shireen Baratheon, chciałbym oddać się służbie w jej imieniu, Panie. - powiedział do Lorda Seaworth'a z nadzieję, że ten przyjmie jego miecz i załogę Czarnego Wichru. Zdawał sobie sprawę, że wpierw musi wzbudzić zaufanie i lojalność wobec kampanii Shireen.

Torrell został dobrze przyjęty przez Lorda, a przynajmniej ten nie odprawił go od razu z kwitkiem. Takie miał zdanie o Lordach. Dumni panowie, którzy nie szanują, ani nie słuchają swoich poddanych. Takim Lordem był Rykker, władający Duskendale. Ojciec Torrella udał się nie raz do niego w sprawie pomocy finansowej. I co dostał? Strażnicy wynieśli go siłą z sali tronowej za tracenie cennego czasu Lorda.
- Oczywiście Lordzie. Każdy mój człowiek to dodatkowy miecz w walce z wrogami twojej... naszej królowej. Choć nasza załoga nigdy nie zmagała się w potyczkach na lądzie, to myślę, że nie będą mieli nic przeciwko, Panie. W końcu my żeglarz, traktujemy pokład statku jako ląd, nie ważne że drewniany. - powiedział Torrell, spoglądając na przytakującego Wermana. Choć na lądzie nie stoczyli jeszcze żadnej bitwy, to na morzu było ich kilka i wszystkie kończyły się większym lub mniejszym sukcesem.

Lord Seaworth zaoferował załodze Czarnego Wichru nocleg, jednak Torrell postanowił, że nie będą długo siedzieć w Solankach. Prawdopodobnie królowa Shireen prowadziła swoją armię do kolejnej potyczki, więc ludzie Torrell mogli przysłużyć się królowej szybciej, niż się spodziewali. Jednak słońce zniknęło już z błękitnego sklepienia, więc tą jedną noc mogli przenocować w miasteczku, tym bardziej, że nie posiadali koni, a marsz małego oddziału w późną noc mógł nie być najlepszym pomysłem. Zwłaszcza, że w Dorzeczu ciągle było nękane widmem wojny, a to sprzyjało rozwojowi bandycyzmu.
- Dziękuję Lordzie za możliwość przenocowania. Jutrzejszego świtu udamy się do Maidenpoolu. Jednakże nasza wyprawa będzie piesza, skoro i tak będziemy bardziej przydatni na lądzie. Zatem nasz statek spocznie u was w porcie wraz z pięcioma ludźmi w formie straży. Bywaj, Panie. - powiedział i pożegnał się z Seaworthem. Jutro czekała go tułaczka piesza, więc musiał iść wcześnie spać, a nie zabawiać w oberży jak zwyczaj miało to miejsce.

[Z/T]