Osada Krzywogębego

Przywitany napiętymi cięciwami łuków, Tormar musiał nieco odczekać na zimnie, nim cokolwiek się wydarzyło. A właściwie, to nie wydarzyło się nic. Wiatr szumiał, śnieg zalegał gdzie tylko okiem sięgnąć, a do wodza wciąż ktoś celował. Dane mu tak było trwać niemal pół godziny, nim otworzyło się coś, co w zamyśle miało być chyba bramą i wyszedł stamtąd typ o wybitnie kaprawej mordzie. Włócznia i tarcza miały zderzyć się z tarczą i toporem. Szkoda było tracić czasu na dodatkowe obelgi, więc panowie ruszyli. Nic dziwnego, że Krzywogęby chciał zachować nieco dystansu i razić Tormara z bezpiecznej odległości. Fakty były takie, że Wronobójcy bynajmniej nie było to w smak, więc przy uniknięciu kilku pierwszych, niezbyt udolnych pchnięć, Tormar odrzucił tarczę, a następnie wolną dłonią chwycił włócznię brzydala, by po chwili posłać druzgoczące uderzenie w jego tarczę. Krzywogęby kurczowo trzymał drewno na wysokości głowy, więc Tormar zgruchotał mu żebra dwoma potężnymi ciosami, a na koniec rozłupał łeb niemal bezbronnego już wroga. Kolejne trofeum powinno ładnie powiewać nad bramą osady Wronobójcy. Naturalną koleją rzeczy było przyłączenie się będącej teraz przed oczami Tormara wioski.