Dziedziniec

Edmund przyszedł na świat w chłopskiej chacie, jako dziecko średnio majętnego chłopa. Miał troję starszych braci, toteż i trudno byłoby liczyć choćby na kawałek ziemi po rodzicielu. Ojciec jednak był porządnym człowiekiem i kochał każde ze swych dzieci, więc starał się, by miały one jakieś perspektywy. Szukał po sąsiednich osadach, gdzie można by ulokować swą progeniturę. Nim odejdzie z tego świata, chciał zadbać o dobre wykształcenie oraz mariaże dla swej dziatwy. Pierwszy z braci dziedziczył, drugi został czeladnikiem bezdzietnego kowala wdowca i miał wyjść za jego córkę, by zakład został w rodzinie, kolejny braciszek wyszedł za córkę karczmarza, siostra uwiodła niezamężnego syna zmarłego młynarza, więc też był ustawiona. Edmund zaś... No, z nim był mały problem. Ojciec nie chciał dla swych dzieci ryzykownego losu, ale finalnie, po fiasku wielu starań, mógł chłopaka oddać wędrownemu wojakowi, albo zatrzymać przy sobie. Oddał więc.

Szybko się okazał, że krzepki Edmund ma talent do miecza. Rósł i uczył się prędko a wchodząc w wiek dojrzały, był w stanie powalić swego nauczyciela w boju bez większych trudności. Tu jego nauki i wspólne z mentorem podróże się kończyły. Czas był, by znalazł własną drogą a z takimi umiejętnościami, szukać mógł bez problemu na możnych dworach.
Jako, że wywodził się z osady położonej na ziemiach Bulwerów, na ich dworze zamierzał szukać. Chciał, by ojciec o nim usłyszał, by zobaczył, na kogo jego syn wyrósł i, że finalnie, znalazł sobie jakieś stałe miejsce na świecie. Przybył pod bramę, został dopuszczony. Zbrojmistrz postanowił go sprawdzić a on dwóch zamkowych czempionów, jednego po drugim, położył. Lord z chęcią przyjął usługi tak znamienitego wojaka.