Dziedziniec

Oczywiście pod zamkową bramą przywitany został przez strażnika, jednak jeśli praktykowanym przez siebie zwyczajem posłał uprzednio gońca, to nie trzeba było nawet czekać. Gospodarz był gotowy podjąć gościa o przybyciu którego już jakiś czas wiedział. Ba, w dobrym guście z jego strony byłoby wysłać posłannictwo, które powita i sprowadzi gościa bezpiecznie. Takoż, zostali wprowadzeni przez bramy do zamku. Niemniej nie wszyscy, zbrojni musieli zostać w okolicy osady pod zamkiem. Nie chodziło tutaj o jakiś brak zaufania, ale o fakt, że lokalny garnizon nie byłby w stanie pomieścić wielu wojaków. Z całą pewnością zostanie im jednak dostarczony jakiś poczęstunek. Tymczasem Alhion oraz jego czempioni mogli cieszyć się gościną na zamku.

Lord Dayne z Wysokiego Azylu, człowiek niezbyt postawny, w prostych i oszczędnych słowach przywitał gości, dziękując takoż za ofiarowane mu podarki. Wyrażano także ewidentny oraz zauważalny podziw dla czempionów księcia, którzy uzbrojeni byli w pancerze z andalskiego metalu. Było to coś zaprawdę niespotykanego, mogącego jednak też i świadczyć o kontaktach domu Yronwood z Andalami. Ci jednak w Dorne nie byli jakimś specjalnym obiektem zainteresowania. Pojawili się w tej krainie, ale jak dotąd, siedzieli cichutko i specjalnie nie wyściubiali nosa ze swej domeny. Tak czy siak.
- Proszę, waszmość Książe... - Lord skierował otwartą dłonią na donżon. - Słudzy odprowadzą was do waszych komnat. Odświeżcie się i odpocznijcie po podróży. Wieczorem będziemy biesiadować. Gdyby zaś czegoś wam było trzeba, nie krępujcie się mówić. - Dodał.

Miejsce ćwiczeń na zamku w Wysokim Azylu nie było duże, ale też i sam zamek nie miał dużego garnizonu, co Alhion mógł spokojnie odnotować. Miejscowy zbrojmistrz zaś był już podstarzałym człowiekiem, niespecjalnie nadającym się na wyzwanie dla młodego księcia. Zdolny był do tego, by trzymać chłopaków w ryzach i przyuczać ich do wojennego rzemiosła, ale lata świetności jako woja już u niego minęły. Mógł wystawić przeciwko księciu jednego czempiona. Pozostali ze skromnego gronka pełnili swoje obowiązki na zamku. Mogliby się też znaleźć jacyś zbrojni, ale... Naprawdę chciał znów tłuc zwykłych chłopaczków od miecza? Oni nie mieli szans.

Tak czy inaczej, czempion był gotów. Odziany w kolczugę z brązu i dzierżąc długi miecz, stanął przeciwko księciu. Chłop wydawał się być całkiem postawny., więc mogło to być jako takie starcie. Mogło... Pierwszy ruszył Alhion. Uderzył celnie, acz odsłonił się przy tym i musiał przyjąć zemstę oponenta. Zszedł na bok i rąbnął raz kolejny, znowuż celnie. Czempion znów szukał pomsty, ale napotkał tylko tarczę młodzieńca. Po tym obaj postanowili się cofnąć, wyprowadzając zabezpieczające cięcia, które nic nie ugrały. Potem raz kolejny natarli. Obaj z powodzeniem obijając się nawzajem. Alhion lekko się zasapał. Czempion miał już powoli dość. Młodzieniec zamarkował pchnięcie, cięcie w bok i w nogi. Przeciwnik dał się nabrać, odsłonił się z prawej. Dostał głowicą miecza w hełm. Cofnął się, przyklęknął i ogłosił swoją przegraną.

Cóż... Kolejny pokonany. Poważniejszych rywali Alhion powinien szukać już gdzie indziej.