Wiekowa chata na obrzeżach miasta

02/06/07 Po Podboju

Szedł wraz z ludźmi dobrze znanym sobie szlakiem pogwizdując pod sporym nosem. Dotarli do chatynki, którą kazał jakiś czas temu postawić z tego właśnie powodu i teraz jego obstawa mogła sobie kulturalnie poczekać we względnie cywilizowanych warunkach popijając herbatę, czy kto co tam lubił. Pożegnał się, wziął uprzednio przygotowany pakunek pod pachę i pomaszerował do chatki licząc, że starzec nie wywinął mu najgorszego numeru i nie umarł w trakcie jego wyprawy.

Gerold zakładał, że znajdzie sędziwego człowieka pielęgnującego ogródek, jak miał to w zwyczaju czynić lub przygotowującego właśnie herbatę - to była wielka zagadka - czy zawsze wiedział kiedy Goldberg przyjdzie, by uraczyć go naparem, a może gotował go na okrągło? Niezbadane są zwyczaje Yi Tijczyków. Podobnie jak ich imiona, z czym wąsacz często miewał problemy. Starzec przedstawiał mu się jako Ling Mao, zaś jego krzepki, podchodzący pod czterdziestkę uczeń o porywistym i wojowniczym charakterze zdawał się mianować Huu Jintao.

Widząc któregokolwiek z nich, podszedł i ukłonił się z szacunkiem okraszając to pozostałymi elementami standardowego powitania i dał się zaprosić w gościnę. - Miło mi zobaczyć znajome, przyjazne twarze po tej wędrówce dłuższej, niż śmiałem przypuszczać. - Przekazał pakunek na ręce gospodarzy. - Szafran z północy Cesarstwa, odmienne nuty od Lengijskiej odmiany. Mam nadzieję, że pobudzi pamięć o starych czasach.

Samo to, że Gerold był w dobrym humorze mogło być odpowiedzią na to, czy powierzone zadanie się udało, jednak przed opowieścią postanowił zapytać jak się sprawy u nich mają. - Jeśli zaś o mnie chodzi, dotarcie do Tiqui udało się bez większych przeszkód, choć tam przyszło nam pozostać ponad księżyc w obawie przed grasującymi na szlakach bandytami. Jestem szczególnie zadowolony, bowiem udało mi się w tym czasie opracować bardzo interesującą formułę w oparciu o nasycenie ciała pożądaną energią, chociaż o tym może później. W bibliotece znalazłem nieco konkretów geograficznych i po krótkim kluczeniu od wsi do wsi udało się znaleźć to, co zostało z Wioski Kwitnącego Koguta. - Dramatyczna przerwa na wypicie herbaty. - Nie jest to teren zamieszkany, choć zabudowania Tego miejsca... nietknięte.

14/06/7 Po Podboju

Wstał rano jak co dzień i spełnił swoją rutynę obserwując sam siebie. Ciekawe. Zjadł śniadanie i postanowił chociaż raz na tydzień zajadać się rosołem z kaczki wedle lokalnego przepisu - w końcu to wyborne, zdrowe i sycące danie. A co do samej kaczki... miała mu służyć także w inny sposób i bynajmniej nie była tu mowa o stosunkach pokroju tych utrzymywanych na linii Dornijczycy-kozy.

Upewniwszy się, że każdy wie co ma robić udał się z trzema ludźmi do starej chaty klasycznie zostawiając ich w przeznaczonym do tego miejscu kawałek dalej. Ubrał się prosto, praktycznie i wygodnie. Spodziewał się "metod dydaktycznych" od rąbania drewna, przez bieganie po palach, medytowanie stojąc na głowie po wielogodzinne siedzenie w jednym miejscu i ćwiczenie w kółko tego samego. Słowem - po co sobie utrudniać?

Emanował pewnością siebie i determinacją. Co jak co, ale po ostatnich wyczynach przestał się traktować jako osobę początkującą na dobre, choć zdawał sobie sprawę, że każda uzyskana odpowiedź będzie stawiała przed nim kolejne kilka pytań, a świat nauki jest bezgraniczny i nawet gdyby spędzić kilkaset lat na studiowaniu choć pojedynczego zagadnienia, wciąż można się zadziwić. - Jestem gotowy. - Oświadczył i nie stało za tym nic więcej. Stwierdził tylko fakt, którego był pewien jak słońca na niebie.