Wielka Sala

Wydanie znakomitej uczty było jednym ze sposobów demonstrowania potęgi swego domu. Przepych oraz mnogość dań i napitków demonstrowały zamożność rodu a także hojność gospodarza. Ród Wyl nie należał do najzamożniejszych, ale z pewnością nie był też biednym i stać było lorda, by powitać zacnych gości dostatecznie dobrze. Stoły były zastawione do pełna a ciągle donoszono też nowe potrawy z kuchni. Służba z wielkim zapałem dbała, by gościom nie zabrakło również napitku.

Zagadany, lord podniósł spojrzenie na księcia.
- Tak, zaiste. W ten sposób właśnie wypada witać rodzinę królewską. Choć sam król nie raczył nas zaszczycić. - Odparł na pochwałę. Z tego co mówiła księciu matka, jej brat pewnie znalazłby też podwód do narzekania, gdyby król się zjawił. Taki już był. Mniejsza jednak o to. Książę pytał też o sytuację na granicy, na co lord znów się skrzywił.
- Och tak, mój książę... Jeśli taka twa wola, możesz sprawdzić, czy przypadkiem moi ludzie nie zapomnieli nas poinformować o jakimś zajeździe, albo nawet inwazji. Nie chcielibyśmy, by jutro stanęła tu armia Jeleni, prawda? - Dopytał, lekko się uśmiechając. Odchrząknął jednak wraz i spoważniał. - Ufam, że strażnicy na przełęczy wiedzą, co robią. Tymczasem przejażdżkę niezgorsza można i w okolicy urządzić. - Dodał. Co zaś tyczy się możliwości odbywania się wesela, o które chciał pytać innych gości Alhion, to takowe nie było planowane. Jeśli jednak byłyby planowane znacznej wagi zaślubiny, to z pewnością ani Jego Miłość, ani jego rodzina nie zostaliby w zaproszeniu pominięci.

Łacne panny... No, były damy dworu, ale to ryzykowany cel. Dziewictwo wolnych dam to cenny towar a jego skalanie mogłoby rodzić przynajmniej niesmak. Skoro młodzik jednak nie stronił od kobiet żadnego stanu, to były jeszcze służki. Taka jedna, naprawdę ładna dziewczyna, rzuciła mu się w oczy. Najpiękniejsza na świecie nie była, ale przynajmniej bardzo ładna.

Książę przyznał w tamtej chwili w pełni rację matce, był pod wrażeniem, że nikt jeszcze nie wrzucił lorda Wyla do studni, aż strach pomyśleć było co przeżywało bliższe otoczenie krewniaka Alhiona. Może był taki tylko dla gości? Na pewne pytania nie było jednakże odpowiedzi, więc dziedzic Yronwood nie miał zamiaru na ten temat rozmyślać.
-Niestety, ojciec choćby chciał nie mógł się tu zjawić. Obowiązki zatrzymały go w Yronwood. - Wyjaśnił książę powód nieobecności ojca, czy też reszty rodziny. Następnie na kolejny sarkazm wuja, książę westchnął, był coraz bliższy przywaleniu krewnemu, ale nie chciał robić żadnej burdy więc odpuścił to sobie.-Nie mówię o żadnej inwazji, ale bardziej chodziło mi o jakiś maruderów, którzy to z nudów czy innych powodów mogą chcieć sprawdzać naszą cierpliwość czy też czujność. Choć muszę przyznać iż nikt nie spodziewałby się nagłego pojawienia się Armii Jeleni pod swym zamkiem. - Odpowiedział młodzieniec z uśmiechem, chcąc ocieplić relacje z gospodarzem. Stąd i on spoważniał gdy wuj zapewnił go o bezpieczeństwie - Również im ufam wuju, w końcu i Ty jesteś tu w pobliżu, więc żadna armia Jeleni nie wyrządzi nam krzywd w przyszłości, nie mniej jednak, mało to żądnych chwały zawadiaków po świecie krąży? Jednakże przejażdżkę można i gdzieś tu zorganizować, to prawda. Pozwolisz iż zostawię to Tobie do organizacji, wszak najlepiej znasz te okolicę - Odrzekł lordowi Wyl, Alhion po czym o ile jego wuj, nie będzie chciał czegoś poruszyć, to książę skupił się już na uczcie, mając na oku pewną ładną służkę. Którą z pewnością spróbował zaprosić do swej komnaty, w miarę dyskretny sposób.

Tak, lord Wyl miał paskudny charakter. Niemniej jednak nadal był lordem, panem swych ziem i zaatakowanie go podczas uczty, w jego domu sprowadziłoby na Alhiona nie tylko kłopoty oraz hańbę, ale i do tego, jak wierzą ludzie, gniew bogów. Wszakże Prawo Gościnności broniło nie tylko gościa, ale i gwarantem miało być tego, że osoba przyjęta pod własny dach, nie uczyni gospodarzowi krzywdy.

- Moi ludzie potrafią sobie radzić i znają te ziemie jak własną sakiewkę. Dadzą sobie radę z problemami o których wspominacie a jeśli nie będą w stanie, zawezwą pomoc. - Odparł lord Wyl, pewny tego, iż nie trzeba wcale badać sytuacji przy przełęczy. I raczej trochę racji miał... W tym terenie nic znaczącego bez ich wiedzy nie powinno się wydarzyć. Natomiast względem przejażdżki, to można było, owszem. Zostanie to polecone odpowiedniej służbie, aby wyszykować wszystko na choćby i jutro. Dziś goście pewnie woleli dać odpocząć sobie po długiej podróży. Jeśli książę ma taką wolę, mogą się nawet i ścigać. Wyznaczy się wtedy trasę wyścigu, krótszą lub dłuższą, wedle upodobań.

Dziewczyna, tak? No... Zrozumiała przekaz i wyglądało na to, że jest chętna na to, by spotkać się z księciem w przydzielonych mu komnatach.