Wielka Sala

Droga do miasta upłynęła bez większych przeszkód, tak samo straże nie sprawiały problemów Razhalowi czy jego świcie. Dla ich koni przygotowano miejsce w stajni, a jego ludzie zostali przyjęci z szacunkiem, do samego pałacu archonta zabrał ze sobą jedynie pięciu setników, pozostałych siedmiu zostało w obozie, na wypadek nagłego ataku, podstępu czy innego szczęśliwego wydarzenia kompanią musiał mieć kto kierować. Do pałacu udali się więc ci najbardziej reprezentatywni, a w obozie zostali ci najskuteczniejsi. Oczywiście Zo Naqir miał szczerą nadzieję, że ostrożność była jedynie na wyrost. Pałac go nie onieśmielał, bywał już w wielu i sam wychował się w niewiele gorszych warunkach. Kiedy znalazł się już w sali, nie zamierzając czekać na oficjalne zaproszenie, skierował się w stronę Archonta. Zajął miejsce naprzeciwko niego i wygodnie rozsiadł się w krześle. Poczekał, aż służba poda mu wino i dopiero wtedy zdecydował się przemówić.
-Nie muszę oczywiście mówić, jak wielkim zaszczytem jest gościć w pałacu samego Archonta.... Mimo wszystko, zdecydowanie większą radość i zaszczyt, stanowiłaby dla mnie możliwość pracy w jego interesie. Panie musisz mi wybaczyć moją prostolinijność, lecz płynęliśmy tu ponad trzydzieści dni z Mantarys, w którego oblężeniu braliśmy udział. Moi ludzie zdążyli się znudzić, a mnie interesuje czy znajdę tu to, czego szukam.- Oczywiście celowo wspomniał o bitwie, w której brali udział, chciał przypomnieć swemu potencjalnemu pracodawcy, jakie niebezpieczeństwa na niego czekają i jak bardzo potrzebuje on dodatkowych mieczy, w tych jakże niespokojnych czasach.