Posiadłość Vorlethysów

Kąpiel? Nie ma najmniejszego problemu! Zająć się niewolnikami? Oczywiście, ich potrzeby zostaną zaspokojone w sposób taki, jaki właścicielka uzna za słuszny. Kupić dwa dorodne i zdrowe byki w sile wieku? Cóż, to też raczej nie powinno nastręczać żadnych problemów. W końcu chciała, aby zakupione zostały dwa pokaźne osobniki a nie buhaje wielkie niczym smoki a to życzenie całkiem normalne.

Najszybciej należało spodziewać się odpowiedzi odnośnie "Bestii" oraz aktualnej oferty Beligarro. U handlarza karzeł został umówiony na następny dzień - tenże akurat dobijał jakiś interesów, więc rzetelne przedstawienie oferty będzie możliwe dopiero zakończeniu rzeczonych interesów. Skoro jednak był na miejscu, dopytał o tę całą "Bestię". Dlaczegóż to konieczny był aż tak wielki transport dzikusów i potworów? No i cóż...
Wypada zacząć od tego, że pewien młody i sławny Triarcha, Aemion Belaerys wzniósł sobie arenę, wielką, przeogromną. Jakoś tak w pierwszym tygodniu nowego roku - kto wie, może nawet było to dziś - miał on zamiar dać wielkie przedstawienie. No i stąd zapotrzebowanie. Co zaś ma do tego "Bestia"? Ano to ponoć bardzo sławny gladiator, chyba najlepszy w Volantis. Marynarze twierdzili, że kosił zasłużonych czempionów słynnych aren bez większego trudu, ponadto sam ponoć pokonał bazyliszka a do tego obił niedźwiedzia za pomocą jeno pięści. Jak przybywa na arenę, to siedzi od rana do wieczora i nie ma dość walk. Być może to bujdy, być może prawda... Mniejsza. Ten gladiator służy właścicielowi areny, chyba nawet nie jako niewolnik. Niechybnie pokaże się w planowanej walce. No i marynarze trochę pożartowali, że wiozą mu zabawki do wyżywania się. Prawda jednak musi być taka, że finalnie to tylko człowiek. Żadnego smoka nie ma. Szara rzeczywistość.

Dalej była sprawa oferty kupca Beligarro. Tutaj niestety wiele do zaoferowania nie miał a to co miał, nie było niczym specjalnym. Mógł ze swojej strony jegomość Beligarro zaoferować kilku Cętkowanych Ludzi, którzy zostali z ostatniej dostawy. Dzikusy, ale za to bitne. Więcej jednak nie miał, bo - jak rzekł - wypruł się na dostawie do Volantis. On i jego wspólnicy praktycznie opróżnili wszystkie klatki i dostawy dopiero do nich docierały. Najlepiej będzie zajrzeć w połowie księżyca, może pod koniec. Miał sprawnych ludzi, ale dżungla to trudny i nieprzewidywalny teren. To nie tak jak z kowalem, że może sobie szafować terminami z dokładnością co do dnia.

Wyspa na której zamieszkiwał mag nie była w całości jego własnością. Miał tam swoją posiadłość, ale poza tym można było na wyspie znaleźć też osady rybaków i, być może, jakieś przemytnicze kryjówki. To z grubsza tyle...


Tego dnia miały się pojawić raporty odnośnie Maelyxa Gaemidona oraz ochronności posiadłości Pelasixa. No i cóż... Wieści nie były dobre. Przede wszystkim Maelyx nie był w Gogossos obecny. Miał tutaj, jak i w wielu zamorskich miastach, faktorie handlowe, które zajmowały się handlem towarami luksusowymi a przynajmniej wartościowymi. Prawdopodobnie po przejściach z wiedźmą nie przepadał za Gogossos. Cóż... Nie każdy lubi żyć, wiecznie oglądając się przez ramię.
Drugą sprawą był Pelasix. Ponownie podpytywani przy okazji zakupów w mieście niewolnicy maga nie powiedzieli nic a nic. Być może tym razem pytającym zabrakło subtelności.

Tak właśnie było, próbowali. Niestety jej ludzie nie byli asami wywiadu i sprawę, nie ubierając tego w piękne słówka, spierdolili. Mogła ich za to wrzucić do lochu, w końcu nie wykazali się zbyt wielką użytecznością a życie ludzie jest w Gogossos względnie tanie. Natomiast co do jej pytań... Sortyx z początku lekko się zmieszał. Cóż miał powiedzieć? Że odpowiedzi na zadane pytania uznał za mało istotne? Wiedział, co by usłyszał w razie takie odpowiedzi i pewien był, że znów zarobiłby w twarz. Takoż przyznał, że i owszem, mag posiada zbrojnych - zwykle jeden pilnował niewolników, na statku ponoć kilku stało a przed wejściem do posiadłości na wyspie był zwykle jeden. Mieli kolczugi, porządną broń...
To zaraz? Wywiad jednak coś dał? No, jeśli takie informacje, powszechne zresztą, uważałaby za zdatne. Tak naprawdę jednak nie znali dokładnej liczebności a wiedzieli jedynie, że mag dysponuje zbrojnymi. Miał posiadłość, miał niewolników, dziwne, gdyby nikt tego nie pilnował. Niemniej, nie było pewności, czy wdzierając się na posesję spotkasz kilku czy kilkudziesięciu strażników. Lub czy aby w pewnym momencie nie spotka cię jakaś niespodzianka w postaci magicznych zabezpieczeń albo, dajmy na to, zbrojnych zwierzoludzi, gotowych zrobić ci z tyłka Zagładę Valyrii.

Tak, robota zdecydowanie szła do przodu a eksperymenty wkraczały w fazę kulminacyjną. Dla niektórych badaczy etap ten był najtrudniejszym, gdyż rozwiązanie było wręcz na wyciągnięcie ręki. Kiedy ma się już coś tuż pod nosem, człowiek zaczyna robić się niecierpliwy, ale ona do takich nie należała, prawda? Takoż w spokoju i z należytą pieczołowitością pracowała ze swymi towarzyszami, by dopiąć sukcesu dzieła. Poprzednie, całkiem ładne i wielce szczęśliwe sukcesy dawały solidne oparcie aktualnym wysiłkom.

Prace były wzmożone a rzemieślnicy zdolni. W połowie tygodnia mieli efekty swych prac. Specyfik był gotowy a jego działanie... Cóż, można powiedzieć, że było zadowalające. Nie wynaleźli niczego, co jakiemuś przeciętnemu sztukmistrzowi umożliwiłoby przeprowadzenie zabiegu z gwarancją sukcesu, niemniej ich twór pomógłby w sposób widoczny. Tak, ten twór w pewnych okolicznościach, przy odpowiednio zdolnym specjaliście, mógł nawet dawać gwarant, albo czynić niemożliwe tylko cholerne ryzykownym. To już coś, prawda?

Czy prace poszły sprawnie? Cóż, to zależy, o co dokładnie tutaj zapytać. Zapewne patrząc na pracę kobiety, niejeden fachura alchemik byłby pod wrażeniem jej umiejętności i sprawności w pracy przy aparaturze. Niemniej, pewnie procesy w alchemii po prostu zachodziły we własnym tempie i już, nie dało się tego nijak przyspieszyć. Miała do pomocy swojego alchemika i jego aparaturę, więc prace szły, jeśli tylko tego chciała, po dwakroć szybciej.



Wypoczęci nieco i gotowi do kolejnych wyzwań, eksperci alchemiczni przystąpili do badań nad komercyjnym środkiem, który mógł zwiększyć "ruchliwość" w "interesie". Hehe... Tak więc trzeba było zakupić odpowiednie ziółka, grzybki i inny szajs, po którym pała stała a chciało się jak wyposzczonemu marynarzowi. Dokonawszy zaś zakupów, działali. No i mieli sukces, całkiem sensowny, acz jeszcze tak o ciupkę mu do wybitności brakowało. Trafili na trop wywaru, po spożyciu którego, nastąpiłoby zintensyfikowanie doznań seksualnych. Tym samym mogli poświęcić też trochę czasu na szukanie sposobu, by ich pobudzająca mieszanka także sprawiała, iż będzie się chciało więcej i więcej będzie można. Niestety, tutaj cokolwiek nie wyszło. Czuła, że byli dosłownie o włos od rozwiązania, ale jednak im się ono wymykało.

No a co z zarządcą, który miał jej szukać na targach niewolnika? Otóż trafił on na dwie okazje, które chciał przedstawić swej pani. Spokojnie, upewnił się najpierw, iż sprzedawca "odłoży towar" dla niego, aby mógł rzecz skonsultować ze swą panią, nim zakup zostanie dokonany.

Niewolnik został zakupiony po określonej przez zarządcę cenie. Od razu też pchnięto go do roboty, z czego był wielce rad, bo po prostu swój fach lubił. Pierwszych za cel obrał sobie tych bardziej hardych Cętkowanych Ludzi a że jego pani zakupiła najpotulniejsze okazy, to i ci nie mieli stanowić wyzwania. Pierwszego tygodnia odniósł niesamowity, spektakularny sukces. Obiekt nigdy, przenigdy nie śmie kwestionować rozkazów. Jak mu rozkażą wstrzymywać lanie, to będzie wstrzymywał, aż pęcherz nie pęknie.
Niestety, w drugim tygodniu pracy coś poszło nie tak. Cętkowany Człowiek, mimo, iż z natury spokojny, stawiał zadziwiający opór. Był na granicy złamania się, ale jednak nie wyszło. Kat podejrzewał, że uderzył, jak to bardowie mówią, nie w tą strunę, co trzeba. Obiecał, że to poprawi.

Praca w laboratorium szła ze zmiennym powodzeniem. Wybrany został trudniejszy kierunek, bo i specyfik chcieli uwarzyć bardziej złożony. Oznaczało to trudniejsze badania. W pierwszych dniach jakoś im nie szło i nawet pomoc wprawnego sługi niewiele dała. Potem poszło lepiej i trafili na właściwy trop mieszanki łączącej wymagane właściwości. Pozostało pracować dalej. Raz szło sprawniej, innym razem były pewne opory, finalnie jednak mogła być ze stanu prac całkiem zadowolona. Szło ocenić, że są na finiszu prawie. Został ostatni etap a to a dotychczasowe osiągnięcia, jeśli już następował progres, były przynajmniej dobre.

Specjalista od łamania woli i temperowania charakteru, jak przystało na ułożonego niewolnika, podziękował za taką hojność. Co do tego czego by pragnął... Cóż, na razie pani nic mu jeszcze nie przyobiecała na pewno, więc i też nie szafował życzeniami. Jeśli zasłuży i otrzyma możliwość wyboru, to wtedy wyrazi życzenie.
Ona sama ruszyła pierwej wypocząć i wybawić się a potem do pracy, zaś jej zarządca znów wyruszył na targi, by szukać niewolników, w których jego pani niechybnie chciała zainwestować. Do dzieła!

Jakie były efekty? Ano specyfik udało się wytworzyć wcześniej, niż mogła zakładać. Wyszło dobrze, wywar wzmagał doznania seksualne u kobiet oraz mężczyzn, pomagał też w zabawie. Było, jak miało być. Co zaś z resztą spraw? Ano jej specjalista od niepokornych niewolników zajął się tym Cętkowanym człowiekiem, który ostatnio sprawiał problem. Tym razem poszło dość gładko. Sukces nie był takie wielki jak poprzednio, ale niewolnik będzie posłuszny i łagodny a tego w końcu oczekiwano.
Sortyx wrócił ponownie z ofertami. Znalazł dwóch całkiem inteligentnych i znających podstawy alchemii chłopaków. Przed okresem niewoli przyuczali się do rzemiosła, ale życie powiedziało swoje. Jednego do niewoli chyba sprzedali pira... znaczy okazjonalni łowcy niewolników. Młody podróżował w celu zdobywania wiedzy i tak jakoś wyszło. Drugiego karierę przerwali rodzicie, którzy popadli w długi i sprzedali syna do niewoli. Poza tym Sortyx znalazł jeszcze trzech całkiem ogarniętych niewolników, którzy potrafili czytać, pisać i liczyć, czyli mieli podstawowe wykształcenie. Dla swej pani wybrał stosunkowo młodych, którzy stanowili w miarę czystą kartę do zapisania.

Oho... Specyfiki, de facto nie zażyty, chyba bardziej podniecił twórczynię niż mógłby grupę docelową. Cóż, w swojej pracy osiągnęła coś przełomowego. No a przynajmniej lokalnie. Co do świata, czy to magia czy alchemia, trudno było mieć ostateczną pewność. W końcu świat jest wielki a ludzi równie ambitnych, nawet jeśli są rzadkością, to jednak można spotkać. Może się okazać, że gdzieś w Lys, Volantis czy Yunkai ktoś wpadł na choćby odrobinę podobny pomysł. Może tak a może nie. Tylko czas pokaże. Oczywiście nadal jej praca miała znaczenie a wytworzony specyfik niechybnie przyniesie zyski. Do burdelu zachęci nowych ludzi, acz tu warto pamiętać o kosztach i zwyczajnych ograniczeniach. Być może z czasem pojawią się też klienci indywidualni, kiedy już sława specyfiku się troszkę rozniesie.
Reszta pomysłów... Cóż, trzeba było kombinować i się rozwijać, czyż nie? Jednak w kwestii dewiacji seksualnych, to burdele oferowały naprawdę wiele. Tutaj na miejscu, niechybnie już można było wyruchać coś więcej niż tylko człowieka. Z pewnością możni ludzie nie chcieli się takimi rzeczami chwalić, ale no... Właśnie dlatego chodzi się do burdelu, gdzie umieją trzymać gębę na kłódkę. Niemniej, tak bystry umysł jak jej z pewnością na coś wpadnie.

Niewolników zakupiono. Do spełnienia zapotrzebowania burdelu starczało dwoje pracowników. Nadwyżka na bieżąco byłaby trochę jak krew w piach, niemniej pracownicy z pewnością przydadzą się, gdy poszerzy działalność lub by robić zapasy. Jej alchemik mógł ich wyszkolić, jednak pracować z aparaturą i wedle przepisu będą mogli dopiero po miesiącu aktywnej nauki. Aktualnie trzeba by było im ciągle patrzeć na ręce, bo alchemia to jednak jest skomplikowana sprawa i trzeba coś umieć, żeby nie spartolić procesu, nie stopić sobie ryja albo nie zginąć w wybuchu.


Kolejny tydzień kobieta spędzała na odpoczynku, rozmyślaniach i czynnościach niejako towarzyskich. Cóż z tego wyszło?... Ano mniej więcej udało jej się ustalić, jakie zyski przynosiłby specyfik aktywnie zastosowany w jej burdelu. Mniej więcej podobnie byłoby w innych przybytkach - to znaczy, procentowy zysk byłby, mniej więcej, zbliżony.

Kolejny tydzień oznaczał kolejnego utemperowanego Cętkowanego Człowieka. Tym razem sztuka znów wyszła dobrze. Będzie posłuszny.