Samotnia Króla

***

Marion była zachwycona przybyciem lady Sansy Stark do ich siedziby. Była jej daleką krewną, aczkolwiek jej podobieństwo do Tullych z Riverrun było uderzające. Myle oraz Marion przyjęli ją w samotni królewskiej.
- Lady Stark - przywitała ją z ciepłym uśmiechem Marion stojąca jak zawsze u boku swojego pana męża. Tully uwielbiała fakt, że Myle zabierał ją ze sobą wszędzie i mogła towarzyszyć mu w królewskich audiencjach. Wszakże Marion uwielbiała być w centrum uwagi i uwielbiała, kiedy mogła brać udział w ważnych sprawach. - Tak cieszy mnie wiadomość, że objęcie korony na Żelaznych Wyspach przez twego męża oznacza pokój i spokój dla nas wszystkich. Chyba wszyscy się zgodzą, że nikt nie będzie tęsknił za tym barbarzyńcą Harlawem - dodała, aczkolwiek nie wypowiadała się na razie w sprawach więźniów, bowiem o tym musiał zadecydować Myle. Swoją drogą, Marion nie podobała się forma tej rozmowy. Przyjmowali ją w samotni niczym interesantkę szukającą audiencji królewskiej, a w końcu Sansa Stark była jej ciotką. Zapewne wysłanie jej jako posła do Dorzecza nie było przypadkiem. Kiedy poważne tematy jeńców i handlu zostały już poruszone i omówione, Marion odezwała się ponownie:
- Lady Stark, nalegam, aby reszta tej rozmowy odbyła się przy dobrym jedzeniu oraz napitku w głównej sali. Byłoby wspaniale gdybyś zechciała zostać naszym gościem jeszcze przez kilka dni, a ja posłałabym po swojego dziadka aby przybył z Riverrun. Na pewno chciałby Cię zobaczyć - rzekła, a potem posłała spojrzenie słudze który stał i polewał wina w samotni, aby natychmiast udał się i przekazał wiadomość o tym, że mają szykować dobrą kolację i napitek dla króla, królowej oraz ich gościa.

Sansa odetchnęła, wyraźnie uradowana tą propozycją. - Dziękuję, Pani - rzekła, pochylając głową w wyrazie szacunku i razem z królewską parą Dorzecza udała się do sali jadalnej. Kolejny kwadrans spędzili na miłych rozmowach, nim w końcu podano im jadło i napitek. Już w weselszej atmosferze kontynuowali rozmowę.
- Miło, że Twój pan mąż martwi się o swoich poddanych, ale obawiam się, że w Seagardzie już nikt nie został. Mogę jeszcze spytać lorda Mallistera, ale wszyscy którzy przeżyli, zostali już wykupieni. Co zaś tyczy się sprzedaży żywności... obecnie nasze ziemie są zniszczone wojną i musimy zadbać, by samemu się wyżywić. Poza tym już sprzedajemy żywność Twojemu bratu, więc zbyt wiele Ci jej nie dostarczymy. Co innego drzewa - tych Ci u nas dostatek i jestem pewien, że osiągniemy porozumienie w tej sprawie - zapewnił. Następnie w wesołej atmosferze dokończyli posiłek, a potem dopiero znowu przenieśli się do samotni żeby uzgodnić i spisać warunki umowy. Sansa przy tym obiecała, że zostanie jeszcze parę dni w Riverrum, wyśle tylko od razu posłańca do swojego męża z wieściami o ich serdecznym porozumieniu.
- Mam nadzieję, że od teraz relacje Żelaznych Wysp z Dorzeczem będą jak najlepsze... - powiedziała w którymś momencie, a Myle odpowiedział jej:
- Na pewno.