Dom Matki nad Manderem

Dom Matki tego dnia wypełniał lament i żal...

Zaczęło się od rozerwanej na strzępy owcy znalezionej po nocy w obejściu, acz winą obarczono dzikie zwierzę, które musiało zaatakować sprowokowane głodem. Ponad dwa tygodnie później śmierć poniosła jedna z milczących sióstr, która nocą spacerowała po ogrodzie. O mordzie powiadomiono pobliskiego rycerza, acz ani on, ani jego psy, ani jego łowczy nie znaleźli żadnego śladu sprawcy. Winę ponownie zrzucono na zwierzę, a brak śladów na deszcz, który zamaskował trop nim możny zdążył przybyć. Kiedy minęło dziesięć kolejnych dni zamordowana została septa, jej wnętrzności rozwleczone na podłodze przed posągiem Matki, przed którym się nocą modliła. Przerażone i pomne na bezradność rycerza septy pochowały zwłoki, po czym odprawiły całonocne modły na terenie całego domu Matki, święcąc go na wszystkie znane sobie sposoby i recytując wersety Siedmioramiennej Gwiazdy mające przegnać zło.

Teraz kolejne dwie septy znaleziono martwe. Odbywały nocne czuwanie w kryptach, modląc się przy grobach swoich zmarłych sióstr. Makabryczny stan w jakim znajdowały się ich zwłoki nie pozostawiał już wątpliwości - ani człowiek, ani zwierzę nie byliby zdolni do czegoś podobnego. Bestia nawiedziła dom Matki, podły demon kryjący się w cieni i zesłany przez siły nieczyste by pokarać pobożnych wyznawców Siedmiu. A może była to kara za coś grzesznego, co dokonało się pod tym dachem? Tego trzeba było się dowiedzieć. Posłano gońców do Kamiennego Mostu oraz Tumbleton, gdzie rezydowali Synowie Wojownika. Po pobliskich wsiach zaczynała zaś nieść się plotka, że dom Matki jest przeklęty...

Z Tumbleton i z Kamiennego Mostu przybyły grupy wojowników Wiary. Z północy doczekano się sześciu rycerzy, zaś z południa przybył sędziwy septon - rzekomo ekspert w sprawach radzenia sobie z wpływami sił nieczystych - wraz z eskortą czterech ludzi. Rycerze septona strzegli rzecz jasna jedynie od banitów czy dzikich zwierząt, ponieważ jak głosiła Siedmioramienna Gwiazda duchy, upiory i zjawy nie mogły skrzywdzić człowieka pobożnego, dopóki ten uzbrojony był w swoją wiarę. Tak też się składało, że ostatniej nocy zginęła kolejna septa zamieszkująca dom Matki. Biedaczka została znaleziona na korytarzu, a rany zadane jej ciału były straszliwe.
Septon zbadał zwłoki, swoim fachowym okiem szukając wszelkich wskazówek, i ocenił, że rzeczywiście musi to być skutek działania jakiego nieczystego ducha. Niektórzy zapewne nazwaliby tego światłego duchownego zwykłym fanatykiem wierzącym w zabobony - co było prawdą, ale przecież kto w zabobony nie wierzył? - jednak okazał się on bardzo dokładnym i inteligentnym jegomościem. Po obejrzeniu zwłok dokładnie wypytał septy o wszystkie wydarzenia jakie miejsce miały w domu matki przez ostatni rok i łatwo zidentyfikował źródło klątwy. Okazało się bowiem, że septy przygarnęły owdowiałą kobietę z ziem Roxtonów, której rodzina została brutalnie wymordowana, a ona sama postradała zmysły. Do tego okazało się, że kobieta ta była w ciąży. Niestety ani ona, ani jej dziecko nie przeżyły porodu.
Jak donosiły źródła Wiary ziemie domu Roxtonów nawiedziło rok temu nieznane monstrum czy inna plaga czarnomagiczna. Septon doszedł więc do wniosku, że dotknęło to również tę nieszczęsną kobietę i to umęczone duchy jej oraz jej dziecka, doprowadzone do szaleństwa przez demony piekielne, nęka septy. Rozwiązanie było oczywiście jedno - całonocna modlitwa i czuwanie przy grobie nieszczęśnicy! Należało wybłagać Ojca na Górze, aby okazał jej miłosierdzie i przyjął jej strudzoną duszę na sąd, aby w końcu zaznała spokoju.


Wraz z septonem w krypcie czuwało dwóch Synów Wojownika. Pozostali rycerze patrolowali dom matki, aby upewnić się, że nikomu nie stanie się krzywda podczas trwania obrzędu. Kto wie co taki wściekły duch mógł przecież zrobić? Wszyscy jednak zbiegli się wkrótce do podziemi, zaalarmowani krzykami i odgłosami walki. Na miejscu znaleźli czcigodnego septona z otwartym brzuchem i dwóch swoich braci leżących w kałużach własnej krwi. Synowie Wojownika, wszyscy z bronią w ręku, zbadali uważnie pobojowisko. Ślady wskazywały na to, że bestia odpowiedzialna za śmierć ich kompanów wciąż tu była, zaś krew na ich mieczach sugerowała, że da się ją zranić! Trzeba było ją odnaleźć nim skrzywdzi więcej osób!
Niestety o poranku to Synowie Wojownika zostali odnalezieni martwi w różnych miejscach domu Matki.

Po masakrze Synów Wojownika morderstwa na septach ustały. Przynajmniej na razie. Wieść o wcześniejszych mordach niosła się jednak dalej, a zmierzającym na pomoc mieszkankom domu Matki wyszła naprzeciw informacja o śmierci pobożnych rycerzy. Jedna z grup mających na początku zamiar septom pomóc przyjęła to... źle...

- Dzisiaj oczyszczamy to święte miejsce z plugastwa, które nim owładnęło! - krzyknął septon Shadwell, unosząc pochodnię wysoko nad głowę. Wokół niego mieszały się entuzjastyczne okrzyki wściekłego tłumu i przytłumione wrzaski zakneblowanych sept, które przywiązane były do wbitych w ziemię pali. - Te niegodziwe czarownice odziewające się niczym służki Matki oddawały się czarnej magii! W ofierze demonom złożyły swoje pobożne i czyste siostry, a później zwabiły w pułapkę mężnych Synów Wojownika! - krzyczał przywódca Tropicieli Wiedźm, a tłum wtórował mu okrzykami potępiającymi septy, domagając się ich śmierci. - Otruci i otumanieni strawą jaką ich uraczono postradali życie z rąk istot przywołanych z Siedmiu Piekieł! Dzisiaj odeślemy więc te wiedźmy do ognistej czeluści, z której się wyczołgały, a wraz z nimi wszystko co wywołały podczas swoich rytuałów!
Z tym okrzykiem septon rzucił pochodnię na stos ułożony u stóp sept, a zaraz za nią poleciało wiele innych. Tropiciele Wiedźm palili nie tylko septy, ale cały - splugawiony w ich oczach - dom Matki.
- Niech Ojciec osądzi sprawiedliwie wasze grzeszne dusze! - ryknął Shadwell, kierując swoje słowa do wyjących w agonii sept.

Następnego dnia Tropiciele Wiedźm opuścili teren spopielonego domu Matki. Wierzyli, że całe zło tam zebrane zostało zniszczone. Ale czy na pewno?

Ruin zniszczonego Domu Matki, gdzie żywcem spalono rezydujące w nim septy i przepędzano demony, nikt nie próbował odbudować. Nikt nie próbował również przeszukiwać zgliszczy w poszukiwaniu cennych przedmiotów lub skarbów, jakie septy mogły tam skrywać. Wszystko przez kilka zaginięć, które nawiedziły okolicę na kilka dni po odejściu Tropicieli Wiedźm dowodzonych przez septona Shadwella.
Ślady jakie chłopi odnaleźli przy drugim incydencie - a było ich łącznie cztery - wskazywały na to, że "coś" zabrało ofiarę ku ruinom. Grupa dzielnych mężów uzbrojonych w widły i kosy ruszyła tam, ale jedyne co znaleźli to świeże ślady krwi oraz truchła kilku rozerwanych na strzępy zwierząt. Bojąc się, że demony nawiedzające to miejsce powróciły, chłopi zawrócili do swoich wiosek póki światło dnia roztaczało jeszcze nad nimi swoją opiekę.
W okolicznych wioskach drzwi i okna na noc zaczęto szczelnie barykadować, a nikt nie był na tyle odważny, aby po zmroku wychodzić na zewnątrz, zwłaszcza samemu. Plotki o nawiedzonym domu Matki niosły się zaś dalej...