Miasteczko Greensborough

Ponowna wizyta ukochanej królowej bardzo ucieszyła mieszkańców Zielonej Tarczy. Ludzie od brudnego ulicznika, przez zwykłych rolników, aż po zamożniejszych kupców oraz rzemieślników pojawili się by zobaczyć Jej Miłość. Mimo tłumu rozdawnictwo szło jednak niezwykle sprawnie. Ludzie Olenny mieli już sporą wprawę w podobnych wydarzeniach, więc wiedzieli jak się zorganizować i pilnować przed oszustami i złodziejaszkami. Nie żeby ktoś próbował uszczknąć dla siebie więcej niż było mu potrzeba... Nie, naprawdę. Obecność Jej Miłości sprawiała, że jedynie naprawdę potrzebujący ustawiali się by otrzymać pomoc, zaś co po niektórzy z zamożnych mieszkańców sami przychodzili dorzucić się i okazać wsparcie biednym. Nikt nie chciał skompromitować się w oczach Olenny Redwyne.
Kiedy nadszedł czas królewskiej przemowy ludzie stłoczyli się wokół monarchini i słuchali uważnie, aż dziw, że pośród tylu ludzi mogło być tak cicho. Okazyjnie ciszę przerywały jedynie brawa i okrzyki poparcia oraz radości, kiedy królowa robiła krótką przerwę by zaczerpnąć oddechu.
- Siedem błogosławieństw!
- Niech żyje król Mern, niech żyje lord Chester!
- Dzięki niech będą Siedmiu za naszą królową!
Radość i zachwyt mieszkańców Zielonej Tarczy nie znały granic. Po tej wizycie, która w dalszej części również przebiegała bardzo pomyślnie, nikt nie pomyślałby nawet by użyć w stosunku do królowej innego przydomka niż ten, który już nosiła - "Dobra". Niektórzy zaczęli nawet mówić, że Jej Miłość jest nikim innym jak samą Matką, która przybrała ludzką formę i poślubiła ich króla by pobłogosławić wiernych mieszkańców Reach. Na dniach zebrać się również miała grupka mieszczan, którzy chcieli zwrócić się do lorda Chestera z prośbą o nazwanie placu imieniem królowej. Sami zaś zrzucili się na materiały i miejscowi rzemieślnicy mieliby umieścić przy różach, będących darem od monarchini, jej odlaną z brązu podobiznę.