Ulice Tyrosh

***

To był piękny dzień, w pięknym mieście, przez które wesoło maszerował już nie tak piękny mężczyzna, to jest Hagritt. Był to również dzień bardzo spokojny, ci, którzy w pocie czoła nie pracowali na jakichś budowach czy targach, leniwie spędzali czas. Jedni siedzieli w tawernach, inni poszli na targi, a jeszcze inni poobserwować statki w porcie, co często było ulubionym zajęciem dzieci. Nie o tym jednak jest ta historia. Gdyż rzecz dzieje się pod jedną z karczm, gdzie wesoły dozorca zauważył pięknego, lecz dziwacznego konia, który był taki duży, że idealnie pasował pod ogromny tyłek gajowego. Stał sam, nie był przywiązany do żadnego słupka, choć ta zwisająca lina wyglądała co najmniej dziwnie, wokół nie było też nikogo do podpytania o to, czy biedny zwierzak ma jakiegoś właściciela. Skoro nikt go nie pilnował, wyglądało więc na to, że dorodny wierzchowiec był bezdomną sierotą, a dobre serce Hagritta nakazywało mu się nim zaopiekować, zwłaszcza że patrzył on tymi swoimi ślicznymi oczkami prosto w oczy dużego mężczyzny i można by rzec, że od pierwszego wejrzenia wytworzyła się między oboma osobnikami jakaś nić porozumienia i sympatii.
Jeśli gajowy chciał zaopiekować się koniem, nikt mu w tym nie przeszkadzał i bez problemu udało mu się go zabrać na statek, gdzie znaleziono mu miejsce pośród innych zwierzaków. Później też nie wynikały z tego żadne problemy, wyglądało więc na to, że rzeczywiście koń był niczyj.. Tylko ten znak na jego zadzie, trzy skrzyżowane miecze, był zastanawiający.