Ulice Pentos

Pierwszego dnia zleceń nie było - marne oferty eskorty karawany lub pobicia grupek renegatów na razie go nie obchodziły - ale nawet na to nie liczył. Miał nadzieję na jakąś wojenkę w Westeros, która zapewniłaby trochę grosza, ponieważ chętnie by zabrał wojaków do swego kraju. Niestety na razie nie mógł na to liczyć. W jego głowie układał się jednak pewien plan uwzględniający Westeros, który chyba wykorzysta jeżeli nie pojawią się żadne duże zlecenia. Potrzebowali w końcu dużo złota na rozwój, a drobnicą się nie wzbogacą szybko.
Podczas oczekiwania można było jednak zrobić coś innego. Kompania musiała się rozwijać, a nie mogła tego robić topniejąc w oczach na przestrzeni kolejnych niebezpiecznych zleceń. Dlatego też Gerold rozesłał swoich ludzi po mieście oraz okolicach by szukali rekrutów do kompanii. Liczył na pojawianie się zaprawionych w walce najemników, ale zielonych też przyjmą. Będą na mięso łukowe. Jeżeli natomiast przeżyją, to może coś z nich będzie.

Z Alayne rozmawiali długo tej nocy, acz w końcu jasne stało się, że raport najpewniej nie nadejdzie. Z tego też powodu odnaleźli wśród komnat gościnnych ładny pokój odpowiadający ich potrzebom i postanowili zdrzemnąć się przed pełnym pracy dniem następnym. Kiedy rankiem przybył ser Duncan niosąc wieści, książę jeszcze spał. Po przebudzeniu wysłuchał swego towarzysza, po czym jego oraz straże pełniące w nocy wartę pod komnatą odesłał by odpoczęli. Spożył z żoną skromne - sprawdzone - śniadanie, upewnił się by pilnowali jej najbardziej sprawdzeni rycerze, po czym sam wziął ze sobą sześciu i ruszył na ulice. Oboje znali swoje zadania.
W mieście spotkał się z kapitanem Sztandaru oraz oficerami swoich rycerzy, trzeba było uporządkować ten bałagan... Jedną trzecią żołnierzy odesłano na krótki spoczynek, wojska były na pewno wyczerpane i musiały zacząć regenerować siły. Wkrótce nastąpią zmiany i każdy zazna trochę snu. Z dwóch trzecich sił będących na nogach połowa miała wyznaczyć patrole oraz warty w mieście, a także rozesłać niewielkie zwiady po okolicy, zaś druga połowa miała za zadanie uprzątnąć trupy. Obdarty Sztandar mógł zabrać uzbrojenie swoich poległych, reszta zebranego wyposażenia miała trafić do zbrojowni koszar straży w mieście. Zbrojownie miały być również przeszukane, Ae chciał wiedzieć czy coś w nich jest. Spośród pojmanych strażników mieli zostać wydzieleni oficerowie, a przy okazji wypytani o pewne rzeczy. Nakazał również przy kapitanie by wypłacono premię jego kompanii, która była równowartością ich normalnej ceny najmu, tak jak obiecał podczas podpisywania kontraktu.
Pozostawała jeszcze sprawa ludzi pojmanych w rozruchach oraz magistrów. Książę nakazał przygotować dwie szubienice, na jednej mieli zawisnąć książę Pentos oraz wszyscy magistrzy pojmani podczas próby ucieczki, zaś na drugiej wszyscy jego ludzie w czasie grabieży przyłapani na morderstwie popełnionym na cywilach. Przed egzekucją herold oczywiście ogłosić miał za co jest wykonana, magistrzy byli wrogami Zatoki, którzy wybrali swoje złoto ponad spokój i przyszłość w rozwoju oraz współpracy, zaś żołnierze jak już wspomniano byli mordercami. Blackfyre miał nadzieję, że publiczne ukaranie nieposłusznych zbrojnych pokaże mieszkańcom, że nowe rządy będą sprawiedliwe. Z pozostałych złapanych w trakcie plądrowania ludzi gwałcicieli czekała publiczna kastracja, a złodziei bezpłatna praca przy odbudowie miejskich murów zakończona utrata jednego palca. Jeżeli wśród skazanych na śmierć byli rycerze, ich konie oraz rynsztunek trafić miały do ich seniorów. Skazani na kastrację lub prace mogli wybrać Mur, skazani na śmierć nie mieli podobnej szansy. Co do magistrów, którzy się poddali, ich czekać miał Mur, jednak książę nakazał w pełni wyposażyć ich na tę wyprawę - zestawy czarnych, ciepłych ubrań, dorodne konie, dobra broń i po dwie beczułki dobrego wina na głowę. Ponadto mieli być zapewnieni, iż ich rodziny będą bezpieczne i zadbane. Jedynym wyjątkiem był magister Mopatis, którego na razie Ae kazał nakarmić, pozwolić mu doprowadzić się w rezydencji do stanu odpowiedniej prezencji i sprowadzić przed swoje oblicze.
Część swoich ludzi w tym czasie rozesłał również by rozejrzeli się po mieście oraz zdobyli pewne istotne informacje. Flota Zatoki oczywiście wpłynęła po zdobyciu miasta do portu, chociaż kilka statków nadal patrolowało wody na wszelki wypadek. Handel mógł odżyć, chociaż wszystkie okręty oraz wozy starannie kontrolowano, a przyjezdni musieli zostawić broń do odebrania przy bramach.
- Magistrze Mopatis - przywitał możnego kupca, gdy ten w końcu przybył. - Przykro mi, że musimy spotykać się w takich warunkach. Wraz z moją małżonką liczyliśmy na bezkrwawe rozwiązanie oblężenia, jednak wasza Rada wolała kurczowo trzymać się swojego złota. Mam nadzieję, że moi ludzie nie potraktowali cię zbyt brutalnie - powiedział, wbijając spojrzenie fiołkowych oczu w rozmówcę. - Twój krewniak, Illyrio, był wielkim przyjacielem mego dziadka, doszły mnie również słuchy, że dobrowolnie poddałeś swoją rezydencję w czasie szturmu. Przez wzgląd na to powstrzymałem się przed potraktowaniem cię jak innych magistrów, miałem nadzieję, że może podobnie jak magister Illyrio przed laty zechciałbyś związać się z naszym rodem i być szanowanym, cenionym przyjacielem.

Magister wydawał się być otwarty na współpracę i rozsądnie podchodzić do sprawy, a z tego co książę wiedział, to mógł nawet ufać jego słowom. Odziedziczona po dziadku ostrożność dawała jednak o sobie znać i Ae mimo wszystkie wolał by Mopatis na razie nie miał zbyt wiele swobody. Dopóki nie udowodni bardziej swojego oddania, ktoś będzie mu musiał patrzeć na ręce. Kiedy mężczyzna skończył mówić, Blackfyre wyprostował się, ponieważ wcześniej przechylił lekko głowę w prawo słuchając magistra. Przez cały czas nie spuszczał z rozmówcy spojrzenia fiołkowych, melancholijnych oczu co mogło być trochę krępujące.
- Zostaną doskonale wyposażeni na wyprawę, a ich rodzinom niczego nie zabraknie. Na pewno będą się ciszyły większym uznaniem niż familie pozostałych - stwierdził Aemon, niezbyt skory by pozwalać magistrom wracać. - Cieszących się szacunkiem w mieście ludzi jest zapewne więcej niż jedynie magistrowie, a może nawet cieszą się oni większym poważaniem mimo braku podobnej władzy czy bogactwa - kontynuował z naturalnym dla siebie spokojem. - Na tym co robiłeś dotychczas, panie - byciu magistrem. Chociaż może w odrobinę innej formie niż dotychczas, chociaż pewnie niewiele. W końcu na pewno w doprowadzaniu miasta do porządku przyda się zaznajomiona z nim dłoń, jak sam powiedziałeś. Cóż... Do porządku doprowadzi się je szybko, jednak w wyniesieniu go na piedestał definitywnie przydadzą się zdolni ludzie - odpowiedział na pytanie Mopatisa. - Szczegóły omówimy w książęcym pałacu w towarzystwie mojej małżonki, to bardzo zdolne dziewczę i jego rada będzie niezwykle cenna. Moi ludzie zabiorą cię tam teraz, panie, byś poczekał chwilę. Zadbają również o twoje potrzeby. Ja muszę dopiąć jeszcze kilka spraw w mieście do końca - zwrócił się do magistra i dał znać swoim rycerzom by odeskortowali go do posiadłości. Zanim się oddalili zapytał jednak jeszcze: - Powiedz mi, panie, masz córki w wieku odpowiednim do zamążpójścia?
Uzyskawszy odpowiedź pożegnał chwilowo magistra, po czym wrócił do doglądania miasta, aby w końcu udać się z powrotem do pałacu.

(z/t)

Po przyjęciu interesantów w postaci ser Ronarda i ser Gerolda, książę mógł w końcu kontynuować zaplanowane na dzisiaj zadania i udać się na przejażdżkę ulicami miasta. Czy konieczne było to by wydać polecenia jakie jeszcze mu pozostały do przydzielenia? W żadnym razie. Miał jednak ochotę wyjść z gabinetu na świeże powietrze i przyjrzeć się własnymi oczami w jakim stanie są ulice, odbudowywane wyrwy w murach i miasto ogólnie. Na przejażdżkę przywdział kilka elementów pancerza, a towarzyszył mu ser Duncan oraz ośmiu rycerzy w zadbanym i czystym rynsztunku, a także kilku innych ludzi. Ae słyszał, iż książę Pentos zwykł być eskortowany przez zacny oddział gwardii, więc mogło być to coś co tutejsi ludzie lubili.

Wycieczka wydawała się całkiem udana. Książę zwiedził więcej miasta, którym przyszło mu władać, a przy okazji załatwił pewne sprawy ciesząc się przejażdżką miast dusić się w gabinecie. Nie żeby miejsce pracy było odpychające, raczej całkiem przytulne, acz ile można ślęczeć w jednym miejscu? Po wydaniu wszystkich poleceń Aemon spędził jeszcze trochę czasu wędrując wraz ze swym orszakiem ulicami, acz w końcu trzeba było wracać do pałacu. Czekała przecież kolacja z magistrem i jego uroczymi bratanicami, z których kuzyn Aurion - jeśli szczęście dopisze - miał jedną poślubić. Wytyczne dotyczące tego małego spotkania zostały już przedstawione służbie i jedyne na co należało liczyć, to na to, że młodzik dobrze sobie poradzi. W końcu źle by było, gdyby to one nagle okazały opór w sprawie małżeństwa z księciem... Tak czy inaczej, w drogę powrotną!

(z/t)

Po mniej lub bardziej, owocnym spotkaniu z Ronardem, Aurion udał się na miasto w poszukiwaniu jakiegoś zacnego płatnerza, który zdolny byłby do wykucia mu kolorowej zbroi. Naturalnie nie omieszkał zabrać ze sobą obstawy, nie był na tyle głupi żeby samotnie przemierzać ulice miasta, będąc jednym z ludzi należących do rodu które właśnie pozbawiło wielu magistrów władzy. Lepiej chuchać na zimne, jeśli można się sparzyć. W końcu dotarł też do zakładu Qohorskiego mistrza, o którym dużo słyszał, przemierzając ulice i pytając o wykwalifikowanych ludzi z tej dziedziny.
- Puk puk! - powiedział pukając w drzwi warsztatu. - Czy jest tu mistrz Bylbo? - spytał się niepewnie, wychylając głowę do środka, ujrzał tam jakiegoś młodzika, najpewniej ucznia lub czeladnika. Blackfyre wszedł pewniej i rozejrzał się. - Chciałbym zamówić zbroję, czy zastałem twego mistrza? - spytał się podchodząc do lady.

Podróż z Iron Oaks do Gulltown aż do Pentos przebiegła... w miarę sprawnie. Pomijając kilka nieprzyjemnych wydarzeń, na przykład kilkakrotnego zepsucia długo układanej fryzury. No ale nie było tego złego - w końcu pojawiła się na miejscu i mogła podziwiać nieznane dotąd sobie widoki.
W Pentos wszystko wyglądało inaczej - lepiej i ładniej. Przez chwilę wydawało jej się nawet, że śniła - jedynie obecność ludzi i wszechobecny gwar uświadamiał ją, że tak naprawdę miejsce te było jak najbardziej prawdziwe.
Przygotowywała się do tego wyjazdu od naprawdę długiego czasu i wszystko zapowiadało się idealnie.
- Tutaj jest przepięknie - zwróciła się do stojącego obok Elessala. - Naprawdę cieszę się, że postanowiłeś tutaj ze mną przyjechać. Prawdę mówiąc, gdyby nie ty, nie pomyślałabym w ogóle o przyjeździe do Pentos. Tyle bym straciła! Ale do rzeczy... - kontynuowała. - Co takiego dzisiaj będziemy tutaj robić? Może pokażesz mi jakieś ciekawe miejsca? Tylko, proszę, nie ciągaj mnie po podejrzanych karczmach i ciemnych uliczkach. Chciałabym zobaczyć coś ładnego. - poza tym zamierzała tutaj, oczywiście z pomocą Elessala, trochę zwiększyć zawartość swojego skarbca?

Wszystkie wymienione przez Elessala miejsca wydawały się... ciekawe? Na pewno takie były. Chciałaby zobaczyć wszystkie, ale musieli odpowiednio gospodarować czasem, którego swoją drogą mieli mnóstwo. Nigdzie im się przecież nie śpieszyło, szczególnie że dopiero przyjechali.
- Może na początku przejdziemy się po rynkach? - spytała żywo. - Może znajdziemy tutaj jakieś ciekawe przedmioty, których nie dostanę w Westeros... a jeśli coś ci się spodoba to śmiało mów, funduszy nam chyba wystarczy - zachichotała, odwracając się na chwilę, by sprawdzić, czy towarzyszą jej ludzie, których ze sobą przyniosła. Oczywiście nie wszyscy - pewnie szli za nią jacyś strażnicy oraz dwórki, które nie mogły doczekać się obejrzenia najnowszych sukien prosto z Essos.
No ale nieważne. Jej uwagę przykuła informacja o rodzice Blackfyre, o którym dużo słyszała. Westchnęła tylko i lekko się uśmiechnęła.
- Nigdy nie miałam z nimi do czynienia- odpowiedziała. - Wolę jednak nie wdawać się w kontakty z ważniejszymi osobistościami w Pentos. Swoją drogą, myślisz, że wyglądam lepiej od tutejszych półnagich idiotek? A może powinnam się do nich dostosować i łamię jakąś tradycję? - natychmiastowo zakryła usta, bo co jeśli naprawdę łamała tradycję i miała np. zbyt delikatny dekolt? Większość dziewcząt w Pentos chodziła raczej w zwiewnych, delikatnych ubraniach, ona zaś postawiła - zresztą, jak zwykle - na przepych.
Przestała się przejmować, gdy towarzysz wręczył jej ten egzotyczny owoc. Przystanęła, uśmiechnęła się zawadiacko i delikatnie, powoli zbliżyła owoc do swoich ust, dopiero po chwili wgryzając się w niego i delektując się jego smakiem, nie przejmując się również spływającą po jej podbródku pojedynczą kroplą soku.
- Rzeczywiście, bardzo słodkie - stwierdziła, po chwili zaś chichocząc i ponownie zbliżając się do Elessala, by pójść z nim dalej. - A może ty byś chciał coś odwiedzić? Na pewno wiążesz z Pentos wiele ciekawych wspomnień. Może w trakcie zwiedzania mi o nich opowiesz? - spytała.

Skoro Pentos oferowało tak dużą i różnorodną ilość towarów, cóż, mogła z ich oferty tylko korzystać! Bo niby dlaczego nie? Przyjechała tam nie tylko w celu zwiedzania, ale także nabycia kilku rzeczy, których nie mogła znaleźć w samym Westeros, ot co.
Uśmiechnęła się z powodu przekazanego komplementu i wsłuchała w następne informacje, tym razem dotyczące jakiegoś kupca, którego Elessal podobno znał. Roześmiała się na wieść o tym jakie perypetie w Pentos spotykały Elessala i wkrótce - po opanowaniu napadu spokojnego śmiechu - pokiwała lekko głową.
- Widzę, że wiodłeś bardzo ciekawe życie. Sama chciałabym mieć takie historie... no ale dla mnie nie jest jeszcze za późno. Jak nie tutaj to coś ciekawego spotka mnie także w Iron Oaks. - zauważyła. - Ach, no i oczywiście, że możemy odwiedzić twojego... przyjaciela. Zrobimy to jednak jutro, dobrze? A teraz, co polecasz mi tutaj nabyć? - spytała.

Resztę dnia spędzili na oglądaniu najróżniejszych towarów, Adelajda kupiła sobie z dwie zwiewne sukienki, a potem odeszli.



/ następnego posta napiszę jutro w innym miejscu, przeskoczymy trochę czasowo. Sorki za zwłokę, wyjaśniłam co i jak na diskordzie :p /