Świątynia R'hllora w Pentos

29 dzień I księżyca, 10 o.Z, wczesny wieczór

W towarzystwie Maerysa szedł oczywiście jego nowy, młody akolita R'hllora, który niestety nie mieścił się do jego lektyki. Mimo tego nie szczędził chłopakowi dobrodziejstw i mógł spokojnie podbierać od jednego ze sługów jedzenie. Sam natomiast skupiał się wtedy na czym innym. W jego towarzystwie były też dwie zaprzysiężone tarcze i czterech ludzi z jego prywatnej armii, którzy mieli być jego dodatkową ochroną. Kiedy dotarli już pod świątynię, Maerys ostrożnie wyszedł z lektyki, wziął oczywiście do towarzystwa swoje tarcze i kazał reszcie ludzi pilnować sługów i tego, aby nic wielkiego się tutaj nie działo. Na spotkanie wyszedł mu wcześniej widziany Amarro oraz... zapewne jego mistrz. Maerys schylił głowę.
— Witam, mistrzu. Nie zostaliśmy sobie jeszcze oficjalnie przedstawieni. Maerys Artigar, krew zgładzonej Valyrii, senior Artigarów. Czy kapłan Amarro mówił już tobie o celu mojego przyjścia? — Po czym zawołał przy okazji ucznia świątynnego, który tłumaczył mu zasady religii. — Mówiłem już wcześniej z kapłanem Amarro. Ale myślałem oprócz budowy świątyni o jeszcze dodatkowej nauce valyriańskiego, aby każdy z nich mógł posługiwać się po kilku miesiącach bieglej językiem wiary.

Niestety nie było to możliwe, o czym Maerys dobrze wiedział. Mieszkał już dość długo w Pentos, aby nauczyć się trochę ich praw i tak się składało, że przychylność magistrów na pstrym koniu jeździła. O czym niestety kapłani musieli się dowiedzieć. — Trudne to będzie, wielki kapłanie, zważywszy, że musielibyśmy wszystkich magistrów przekonywać. A oni są... dość kapryśnymi i gnuśnymi ludźmi. Nie wszyscy, ale duża większość jest tam dzięki swoim własnym wpływom. Nie byłoby im wtedy też zapewne na rękę, aby ową świątynię zbudować w takim miejscu. Mogłoby to wprowadzić zniewagę, a to doprowadziłoby też do zgrzytów między wami i nimi. Może powinniśmy zachęcić nowych wiernych czymś bardziej... przyjaznym, jak na przykład pokazanie w jakiś sposób, że Pan Światła jest im przyjazny. Może datki, jedzenie dla najuboższych. Im lepiej będziecie się pokazywać w mieście, tym więcej przyjaznych wam ludzi przybędzie. Bronić się już potraficie, więc... Może przystaniecie na moją wizję, a gdy w czasie to wszystko się rozrośnie - pójdziemy do magistrów? Z dużą ilością ludu za naszymi plecami moglibyśmy zdziałać więcej. — Zaproponował Maerys inną opcję, zerkając na kapłanów dość poważnie. Czekał na ich odpowiedź.

Kiwnął jedynie głową. Miał im pomóc, nadać rozwoju ich religii. Jeśli faktycznie miał to zrobić to zamierzał dopilnować, że będą mieli do tego wystarczające warunki. Zbliżył się do niego, popatrzył na wszystkie wyliczenia i... zamyślił się.
— Sądzę, że mogę przeznaczyć jeszcze... Dwa tysiące sztuk złota. Na wszystko co zostało wspomniane i dodatkowo pomoc w trudnych sytuacjach. Może zostać wydane na upiększenie, ale polecałbym też dodać do tego zarówno jedzenie dla potrzebujących, może przy okazji wykorzystać jeszcze na coś, aby mieli godne warunki do powrotu do was. Im bardziej przychylni im będziecie, tym więcej pozytywnych plotek rozejdzie się po Pentos. A to będzie oznaczało, że być może przekonacie ludzi do siebie. Resztę pozostawię wam, chociaż... Jak mówiłem. Większość moich ludzi potrafi Wysoki Valyriański. Jeśli chcecie, będziecie mogli co jakiś czas podsyłać do mnie uczniów, a oni będą uczyli ich mowy. Możesz to przekazać twoim przełożonym. Tymczasem, jeśli mogę, chciałbym też dostawać z postępów. Jakoś lubię wiedzieć co się dzieje dzięki mnie wokół spraw na które skupiam wzrok. A teraz, żegnam. — Zakończył to wszystko, wracając powoli ze swoimi ludźmi tam, gdzie przeważnie był - w swojej rezydencji.