Ujście Rzeki

Kiedy flota zatrzymała się przy ujściu rzeki łączącej Morze Dreszczy z Macicą Świata, Viserys wydał swoim ludziom rozkaz zrzucenia kotwic. Część żołnierzy kompanii miała wypakować łupy do późniejszego podziału, pozostali mieli rozłożyć typowy dla nich obóz, podobny do obozów pentoskich legionów, a dodatkowo na każdym okręcie pozostało kilkunastu ludzi gotowych obsłużyć machiny w razie pojawienia się zagrożenia. Może jakiś khalasar przebywał w okolicy i ich zaatakuje? Mało prawdopodobne w tej okolicy, ale lepiej dmuchać na zimne. Podobnie w kwestii ataku z morza, ale kto wie. Do tego konni zwiadowcy zostali rozesłani po okolicy.

Niebezpieczne Nietoperze podobnie jak pozostałe dwie kompanie zeszły na ląd w ujściu rzeki. Na statkach pozostali jedynie kusznicy, ot tak na wszelki wypadek. Tymczasem łupy wyładowano i ułożono w stosy obok reszty, co trochę zajęło. Runceford przyjął z wielką aprobatą pomysł urządzenia uczty, na którą składać się miały zdobyczne beczki piwa i owce. Zarządził, że kusznicy później się zamienią z innymi strzelcami, by wszyscy mogli trochę zjeść i się napić.

Podziału łupów dokonano. Można było przejść do zaplanowanego uczczenia tego szalonego i zapewne opłakanego w nadchodzących skutkach przedsięwzięcia. Oby tylko nie dla nich opłakanego. Viserys wciąż trzymał wyznaczone warty na okrętach, w obozie oraz kilkunastu zwiadowców w okolicy dla bezpieczeństwa. Wartowników zostało wystarczająco by mogli się zmieniać, ale nie mogli zmienić się z ucztującymi. Po co mu podchmieleni zwiadowcy? Nieskuteczne! Straże dostaną oczywiście swój udział w ciepłej strawie, ale strwonić będą od alkoholu oraz zabawy. Nie był jednak bez serca, zwłaszcza dla swoich wiernych żołnierzy, i tym co będą dzisiaj się męczyć obiecano dodatkowy żołd by mogli odkuć się po powrocie na zachód.
Tymczasem żołnierze kompanii ruszyli do pracy. Otaczający ujście rzeki las był doskonałym źródłem drewna, a tego potrzebowali sporo by rozpalić setki ognisk, przygotować ruszty, a nawet podpory pod beczułki z ale by wygodniej się je rozlewało. Żołnierze każdej kompani mieli również swoje zapasy, więc zapewne korzystając z racji na ten dzień wygrzebią jakieś dodatki do nadchodzącego potoku baraniny. Blackfyre w centrum biesiady nakazał rozłożyć duży namiot dla kapitanów oraz oficerów, do którego posłał trochę lepszego jadła. Willam Shaespyr szykował się też do umilenia wszystkim wieczoru swoimi talentami trubadura.