Wybrzeża Zatoki Niewolniczej

Na brzeg zszedł Harlaw ze swoją świtą - Nieskalanymi do ochrony, kilku Żelaznych ze swojej załogi oraz tłumacza. Tym razem nie potrzebował nikogo więcej do prowadzenia rozmów. Był pewien czego chce, a szczególnie nie chciał dopuścić Yunkijczyków do możliwości spotkania z swoimi byłymi sojusznikami. Niepotrzebne spięcia. Wziął ze sobą jeszcze księcia Arbor, skatowanego Ryama Redwyne'a. Nakazał więc przynieść kilka krzeseł - jedno dla siebie i pozostałe dla dowódców wrogiej floty, oraz jakiś trunek. Redwyne'a postawił nagiego i zakneblowanego, trzymanego na linie przez jego Nieskalanych. Nie eksponował go specjalnie, ale chciał, żeby każdy z Panów mógł go zobaczyć i co czeka wrogów Żelaznego Króla. Gdy ci wreszcie się zjawili i rozsiadli, Harras przystąpił do rzeczy bez owijania w bawełnę.
- Drodzy Panowie, sprawiliście mi niemiłą niespodziankę... - powiedział, patrząc na nich z wyrzutem. - Ale jestem gotów wszystko Wam przebaczyć, jeśli przystaniecie na moje warunki. A te są proste - wystarczy, że wycofacie natychmiast swoją flotę z Zatoki Niewolniczej. Niczego więcej nie oczekuję. Jeżeli odmówicie... Mam ponad dwukrotną przewagę liczebną. Do tego Wasi sojusznicy zostawili Was samych. Zostaniecie zmiażdżeni - powiedział i spojrzał w stronę Ryama, chwytając także za swój kielich i upijając trochę wina, dając im czas na zapoznanie się z okazem. - Możemy żyć w pokoju, jestem nawet gotów zgodzić się na współpracę, szczególnie w sferze handlu... Albo możemy walczyć, ale wtedy w najlepszym razie zginiecie - powiedział ostro, po czym spojrzał badawczo na dowódców z Nowego Ghis, wypatrując ich reakcji.

Harras skinął głową, rozumiejąc że przedstawiciel nie miał ochoty na picie trunków przez niego przygotowanych. Niepotrzebne zachowanie, i choć niektórzy mogliby uznać to za obrazę, Harlaw nie miał z tym problemu. Kolejne słowa dowódcy Ghisarczyków wydawały się być dość odważne, być może nawet brawurowe? Naprawdę król Żelaznych Ludzi zdziwił się, że chcą się pchać na tak pewną śmierć. - Zatem to głupcy - odpowiedział mu Harras. - Rzeczywiście, bo nie było potrzeby, by się tu zjawił - poinformował zimnym tonem Żelazny Król. - Rozumiem, że w takim razie nie mamy o czym rozmawiać? - spytał. Jeśli uzyskał pozytywną odpowiedź, wstał, ukłonił się i zrobił kilka kroków do tyłu, razem ze swoim tłumaczem, żeby znaleźć się za plecami Nieskalanych. Wtedy odwrócił się, spojrzał na wszystkich i wydał rozkaz swoim ludziom: - Dowódcę chcę żywego, resztę zabijcie - powiedział, zakładając szybko na głowę hełm. Potem dobył do jednej ręki Zmierzch, do drugiej zaś tarczę. Dawno nie czuł smaku krwi i tym razem miał na to ochotę. Na początku jednak miał zamiar stać trochę z tyłu, żeby się nie narażać za bardzo i wydawać rozkazy, żeby jak najlepiej zorganizować swoich ludzi. Poza tym ktoś musiał chronić tłumacza, bez którego miałby problemy z rozkazywaniem Nieskalanym.

Harras rzucił swoją tarczę o ziemię. Walka skończyła się szybko, lecz niestety Ghisarski dowódca zdążył się ewakuować. W takiej sytuacji nie pozostało nic innego, jak szykować się do bitwy. - Szykujcie się do powrotu. Opatrzcie rannych i zwiążcie jeńców. Przesłuchajcie ich i zobaczcie, czy nie wiedzą coś o planach wroga - rozkazał. Szykując się do powrotu do swojej floty, wypatrywał jak dokładnie ustawiona jest flota wroga. Sprawdzał też dokładnie siłę i kierunek wiatru. Sprawdził też na położenie słońca - która jest godzina i ile jeszcze mają czasu do zmierzchu. Flota miała na razie wyczekiwać ruchów przeciwnika i szykować się do walki (szczególnie zaś do ostrzału), zgodnie z wcześniejszymi rozkazami, ale samemu jeszcze nie atakować.