Komnata Jenifire

Layn słuchał zaciekawiony, odkrywane były przed nim rzeczy o których wcześniej nie mógł wiedzieć, w głowie niczym echo biły się słowa " ale ty już nie jesteś mały ", nie był na to gotowy. Chłopak bał się dorosłości, dorosłość oznaczała samodzielność, samodzielność oznaczała oddalenie od matki, chłopiec w głębi duszy nie chciał dorastać, chciał na zawsze pozostać małym synkiem Jen. Sama myśl o życiu bez niej była przytłaczająca, próba wyobrażenia zawsze kończyła się tak samo, kroplami łez spływającymi po policzku.
- Nie rozumiem matko, co to znaczy łączą się w nagości ? Śpią bez ubrań ? - Chłopiec wydawał się zmieszany, nie potrafił sobie wyobrazić jak mogło to wyglądać
- Będę najwspanialszym Lordem matko, a Ty zostaniesz ogłoszona, zgodnie z prawdą, najpiękniejszą kobietą na moich ziemiach i poza nimi, wszystkie kobiety świata będą się zjeżdzać by Cię podziwiać i nauczyć się jak być taką matką jak Ty, najlepszą matką.
Layn zaczął powoli odczuwać zmęczenie, oczy zaczęły mu się powoli zamykać. Przytulił się do Jen i pocałował ją , jak to miał w zwyczaju, w policzek, po czym położył swoją głowę na jej szyi cały czas ją ściskając, jedną dłoń włożył w jej włosy. Uwielbiał się nimi bawić, wkładał dłoń w jej delikatne blond włosy i przepuszczał je między palcami, na pewien sposób go to uspokajało, była to jedna z niewielu rzeczy które chłopak mógłby robić bez końca.
- Bardzo Cię kocham, jak już zostanę lordem nigdy nie pozwolę by ktoś Cię skrzywdził. - Powiedział siedząc przez parę minut w ciszy bawiąc się włosami po czym przestał bawić się oczami, delikatnie się odchylił i spojrzał w matczyne oczy uśmiechając się, powoli tracąc równowagę ze względu na zmęczenie.

Na samo wspomnienie o kąpieli chłopak się ożywił. Layn wstał razem z wypchanym kotem i szybko ruszy w stronę skrzyni na zabawki, pluszaka niedbale rzucił w jego stronę i zaczął zbierać porozrzucane po podłodze zabawki. Do skrzyni wkładał je delikatnie, nie chciał ich zniszczyć, jedyne czego nie schował to drewniany smok którego zawsze brał razem ze sobą do kąpieli. Włożył głowę pod koszulę i mocno pociągnął nosem.
- Tak, muszę się wykąpać - Odrzekł radośnie chłopiec, jego wyraz twarzy mówił wszystko, był podekscytowany, szeroki uśmiech który pojawił się na jego twarzy był autentyczny i wielu ludzi uznałoby go za przecudowny. Chłopak podbiegł do matki i złapał ją za rękę.
- Chodź, musimy już iść, jestem zmęczony i już chce spać a nie chce iść śmierdzący do łóżka - Chłopiec roześmiał się i przytulił się do dłoni swojej matki przytykając ją do swojego policzka

Chłopiec usadowił się wygodnie w wanience. Woda była bardzo ciepła, taka jaką lubił.  Gdy Layn usłyszał jak matka zaczęła nucić, zaczął robić to samo, znał wszystkie piosenki i ich melodie na pamięć. Podczas gdy Jen zaczęła tłumaczyć różnice między częściami ciał chłopiec zaczął się zastanawiać jak to wygląda w takim razie u kobiet, 'zupełnie przeciwne narzędzie' nie mógł wyobrazić sobie jak to mogło wyglądać. Czy to możliwe że kobiety mają wielką dziurę wchodzącą w ich ciało ? Czy to znaczy że mogą tam chować rzeczy ? To by wyjaśniało skąd dwórki miały tyle słodkości których nie można było wynosić poza teren kuchni. Te pytania nurtowały chłopca, w międzyczasie zaczął pomagać matce, zanurzył głowę w wanience i szybko ją wyciągnął ochlapując przy tym jednocześnie przestrzeń wokół wanienki jak i matkę.
- To znaczy co mają ? - Spytał w końcu chłopiec wiedziony przez ciekawość.
- Przyjemność ? Skoro to było przyjemne to czemu tego nie robisz mamusiu ? - Dodał po chwili chłopiec, nie rozumiał czemu jego matka miała by nie korzystać z czegoś co przynosi przyjemność, ona na to zasłużyła. Jej poświęcenie dla chłopca było wielkie i nikt tego nie dostrzegał prócz samego Layna, chciał żeby matka była jak najbardziej szczęśliwa, zrobiłby wszystko by ją uszczęśliwić.
- A Ty mamusiu się nie kąpiesz ? Przydałaby Ci się chwila relaksu, jesteś taka dzielna i kochana, a nikt prócz mnie tego nie widzi. Czemu ludzie są tacy ślepi i nie widzą tego jak się starasz. Robisz dla mnie tak dużo, może teraz ja powinienem zająć się choć troszkę Tobą ? - Spytał z nutką nadziei chłopiec, nie miał jeszcze pomysłu co mógłby zrobić żeby zrelaksować swoją matkę. Najprawdopodobniej zaśpiewałby ulubioną piosenkę i wyczesał jej długie blond włosy tak by nie musiała już tego robić.

Chłopak wzdrygnął się na samą myśl że matka musiała robić coś nieprzyjemnego żeby on sam mógł powstać. W głębi siebie miał nadzieję że go to nie spotka i będzie mógł czerpać tą przyjemność. Gdy Jen zaczęła pokazywać jak wygląda przeciwny narząd chłopak próbował odtworzyć to własnymi rękoma. Gdy mniej więcej to mu się udało, włożył rękę pod wodę i próbował dopasować obie części do siebie, po przyłożeniu nie czuł nic nadzwyczajnego. Poruszył delikatnie ręką i wtedy poczuł jakby delikatny prąd. To chyba naprawdę mogło być przyjemne. Po chwili poczuł jak matka wkłada lewą dłoń do wody i łapie młodego chłopca za palec jego lewej ręki zaczęła bardzo delikatnie poruszać swoją zamkniętą piąstką w górę i w dół po palcu. Layn delikatnie się zdziwił, nie wiedział co ma zrobić, po chwili jednak zrozumiał że matka pokazuje mu jak powinien to robić. Nie wiedziała że młody chłopiec już sam do tego doszedł. Wyciągnął on swoją lewą dłoń jednocześnie wyciągając dłoń Jen która dalej, chociaż coraz wolniej wciąż masowała jego palca.

- Chyba zrozumiałem mamuś, i tak powstają dzieci, od takich śmiesznych ruchów ? - Zapytał chłopiec po czym obrócił się w stronę matki tak żeby byli do siebie przodem, chłopiec uśmiechnął się i w podzięce za przekazaną wiedzę przytulił się do matki.

- Aj, przepraszam, nie chciałem! - Lekko podniesiony głos Layna rozległ się po pokoju gdy zorientował się że przez przypadek sprawił że Jen była mokra.
- Przepraszam mamuś - Chłopiec pocałował matkę w rękę tą samą którą jeździła po jego palcu - Nie chciałem, dziękuje za wszystko co mi dziś pokazałaś - Chłopiec ponownie się uśmiechnął i spojrzał matce głęboko w oczy

Layn wykonał swoje polecenie, wytarłszy się podbiegł do komody w której znajdowały się jego rzeczy. Duża część jego rzeczy znajdowała się w pokoju matki. Chłopak miał własny pokój ale rzadko w nim przebywał, wolał przebywać w pokoju jego matki. Doprowadziło to do tego że Layn jedynie przenosił brakujące mu rzeczy ze swojego pokoju do pokoju matki i tam już pozostawały, nawet służba zaczeła znosić wyprane rzeczy do pokoju Jenifire. Chłopczyk ubrał swoje ubranie do spania, krótkie zwiewne spodenki i koszulę. Gdy już się przebrał pobiegł w stronę łóżka. Wszedł do niego jak to miał w zwyczaju, wczołgał się pod kołdrę od końca łóżka, tam gdzie normalnie znajdowały się nogi, przeczołgał się przez całą długość łóżka i wystawił swoją głowę. Kolejną rzeczą która należała do Layna była bardzo duża ilość poduszek, na samej tylko " jego " połowie znajdowało się ich pięć. Chłopak rozejrzał się po łóżku po czym spojrzał w stronę matki.

- A Ty mamusiu ? Nie kładziesz się ? byłaś zmęczona.  - spytał z troską w głosie chłopak, poprawiając swoje blond włosy.
- Chciałbym jutro przejechać się konno, dawno nigdzie nie jeździłem. - To prawda, chłopiec dawno nigdzie nie jeździł, samodzielnie zresztą też nigdy nie jeździł, nie umiał jeździć konno, a przez jazdę konno miał na myśli przejazd bryczką.

Layn zasnął drugi, czuł się bezpieczny, ręka która obejmowała chłopca była dla niego najlepszą twierdzą, czymś czego nie byłby w stanie zburzyć żaden pocisk. Opoka stworzona z miłości płynącej prosto z matczynego serca była tak silnym murem, że nawet wybujała wyobraźnia chłopca nie była w stanie wymyślić jak mógłby owy mur runąć albo nawet ona nie chciała dopuścić myśli że to mogłoby się zmienić. Gdy Jen zasnęła, Layn zaczął wsłuchiwać się w powolne bicie serca, liczył każde uderzenie aż sen zmógł także jego i usnął w objęciu swojej matki. Chłopak obudził się dość wcześnie, Jen jeszcze spała. Nie lubił wstawać pierwszy, dlatego jedyne co robił to czekał aż matka się zbudzi. Oczywiście samemu udając że dalej śpi. Po chwili usłyszał jak Jen obraca głowę i się do niego odzywa. Nie było w tym nic dziwnego. Jen z doświadczenia wiedziała że młody Hunter ma bardzo płytki sen i najpewniej gdyby spał także by je usłyszał.
- Ymmmmm, nie chce, jeszcze chwile chce pospać - powiedział najbardziej zaspanym głosem jak umiał, jednocześnie obejmując swoją matkę lewą ręką i jeszcze mocniej wtulając się w jej bok. Konie ? Prawdę mówiąc chłopcu już się odechciało jakichkolwiek przejazdów. Poczuł także chłodne powietrze przepuszczane przez nieszczelne okiennice. To nie był dobry dzień na wychodzenie z ciepłych komnat.
- Nie chce, jest za zimno, wymyśl coś co będziemy robić - dopowiedział szybko chłopiec, chowając swoją głowę w poduszkę