Wielka Sala

[***]

23/03/336 AC, Forteca Blackhaven

Posłańcy nie wrócili. Mógł się tego spodziewać, jednakże pewna doza naiwności kazała mu wierzyć, że być może dornijczycy mają jednak w sobie dość przyzwoitości, aby uhonorować chociażby tak podstawowe prawa. Jedyny plus tego wszystkiego był taki, że przynajmniej wiedział, czego się po nich spodziewać. Oraz jak sam powinien ich traktować.
Lorin wrócił niedawno. A na jego głowę spadło tak wiele obowiązków, że na dobrą sprawę nie wiedział jeszcze jak dobrze się za nie zabrać. Atak ze strony Dorne był mu wybitnie nie na rękę. Musiał jednak sobie z tą sytuacją poradzić najlepiej jak był w stanie. Dlatego też do wielkiej sali wezwani zostali Maester oraz kapitan garnizonu. Dondarrion miał jakiś już jakiś plan działania ułożony w głowie. Trzeba go było tylko wprowadzić w życie.

Czekając na wezwanych mężczyzn, stał przy pokaźnym dębowym stole, wpatrując się w świecę i przemykając dłonią po płomieniu. Był tak skupiony, jakby liczył na to, że uda mu się coś dostrzec w tym niewielkim ogniu. Jego myśli krążyły wokół Blackhaven. Wydawało mu się, że gdy opuszczał rodzinne strony, garnizon był o wiele bardziej znaczny, niż teraz. Obrona na murach też pozostawiała wiele do życzenia. Na jego nieszczęście, zdał sobie sprawę z tego dopiero w obliczu zagrożenia.
Z zadumy wyrwało go dopiero pojawienie się obu mężczyzn, po których kazał posłać. Oderwał wzrok od płomyka i przyjrzał się dokładniej każdemu z nich, robiąc kilka kroków w ich stronę.
- Mamy gości z Dorne pod murami – oznajmił oczywistość na dzień dobry. – Trzeba zatem się przygotować, aby ich odpowiednio podjąć.
Raz jeszcze spojrzał po dwójce obecnych, dłużej swój wzrok zawieszając na maestrze. Zdecydował się zacząć od niego.
- Chcę dostać raport na temat stanu naszych spichlerzy. Nie spodziewam się nazbyt długiego oblężenia, jednakże muszę mieć pewność, że zaczniemy w międzyczasie głodować.
Umilkł na chwilę, dając tym samym czas, by maester mógł mu udzielić odpowiedzi. Nie za długą jednak, bo miał jeszcze wiele pilnych spraw do przekazania.
- Wyślij też kruki do Końca Burzy, o ile jeszcze tego nie zrobiłeś – polecił w końcu. – Król Durran ma zostać poinformowany o zaistniałej sytuacji w naszej domenie.
Wtedy też od razu przeniósł wzrok na drugiego z mężczyzn.
- Kapitanie, chcę abyś otworzył zaciąg. Myślę, że mamy jeszcze trochę czasu, zanim dornijczycy spróbują czegokolwiek – wydał polecenie, ściągając nieco brwi w namyśle. - Pragnę przynajmniej dwie setki mężczyzn w wieku poborowym, których następnie przeszkolicie. Nie muszą z nich być od razu regularni żołnierze. Wystarczy, że będą potrafili strzelać z łuków w tym samym kierunku oraz wiedzieli, który koniec miecza wbijać w ciało przeciwnika. Maester pomoże ci w sprawach finansowych.
Zrobił parę kroków w głąb sali, zakładając ręce za plecy. Co jakiś czas mruczał coś pod nosem.
- Mury fortecy mają być cały czas obsadzone ludźmi – rzekł w końcu. – Na blankach ustawicie koksowniki, mają płonąć bez ustanku. Polecicie też przygotować odpowiednio strzały, aby móc spuścić dornijczykom na głowy ognisty deszcz, gdy tylko pomyślą aby podejść bliżej naszych murów.
Czy Lorin miał obsesję na temat ognia? Można śmiało przyjąć taką hipotezę, zwłaszcza po jego pobycie w Essos. Teraz jednak głównie skupiał się na tym, by zadać jak najpoważniejsze rany, jak najmniejszym kosztem.
- Kapitanie – zaczął znów, odwracając się do mężczyzny. – Wydacie polecenie zgromadzenia jak największej ilości zwierzęcego tłuszczu. Polecicie, by gromadzony tłuszcz następnie formowany był w kule wielkości przynajmniej dwóch pięści rosłego męża. A następnie mają zostać owinięte w szmaty.
Tłuszcz palił się dobrze, ale też wyjątkowo paskudnie. Zdecydowanie nikomu nie życzyłby oberwać taką płonącą kulą. Nikomu poza dornijczykami, których to czule by owymi rarytasami częstował. Przy każdej okazji.
Widać jednak było, że Lorin nie skończył jeszcze swoich pomysłów. Niemniej jednak dał czas, by obaj mężczyźni przyjęli do wiadomości jego słowa, zakwestionowali coś, czy może zadali pytania lub kolejne propozycje. Nim on znowu podejmie dalej temat.

Lorin zrobił głupią minę. Głupią i zdziwioną. Zupełnie jakby oczekiwał od kapitana straży, aż ten rzuci coś w stylu “hahaa, żartowałem panie! Dorne właśnie szturmuje nasze mury!”. Ale nic takiego nie nadeszło z ust mężczyzny. Dondarrion nadstawił też ucho w kierunku okna, ale z tamtej strony też była cisza.
- Jak to odeszli - odezwał się w końcu. - Chcecie mi powiedzieć, że armia z Dorne okrążyła Blackhaven i ruszyła dalej na północ? Tak po prostu?
Dondarrianowi nie mieściło się to w głowie. W ogóle jak można było wpaść na podobny pomysł. Dornijczycy właśnie pozwolili, aby Lorin mógł dźgać ich po tyłkach. I to z własnej woli. Niecodzienna taktyka, trzeba było przyznać. Mężczyzna zaczął się zastanawiać, czy to czasem nie jakiś podstęp. Być może Dorne liczyło na to, że Lorin - bezwzględnie wykorzystując nadarzającą się okazję - ruszy za nimi i tym samym wyciągną go do bitwy na otwartym polu.*
- Maestrze, wyślij kruki do Końca Burzy - rozkazał Dondarion, spoglądając na pierwszego z mężczyzn. - Powiadom Króla Durrana, że Dorne nas minęło nie podejmując walki, ruszając dalej na północ. Blackhaven czeka na rozkazy. I maestrze. Upewnij się, że kruki dolecą do celu.
Podrapał się po brodzie, zastanawiając czy to wszystko co chciałby od maestra. Co prawda chciał też, aby ten zorganizował budowniczych i inżynierów, gdyż Blackhaven aż się prosi o parę trebuszy i balisty. Ostatecznie uznał, że zajmie się tym później, gdyż Dorne niewątpliwie było na pierwszym miejscu jego priorytetów w tejże chwili.
- Kapitanie - zwrócił się do drugiego z obecnych. - Mury mają być cały czas tak obsadzone, jak przykazałem. Na razie zakładamy, że akcje dornijczyków to bardzo przemyślana taktyka i nie tracimy czujności. Niemniej jednak nie musisz się spieszyć ze szkoleniem nowych rekrutów. Prowadźcie standardowe szkolenie i zwiększcie zaciąg do pięciuset. Chce mieć dwustu zbrojnych i trzystu strzelców. Wybierzecie dziesiętników i setników.
Lorin ściągnął nieco brwi. Dodatkowa siła zbrojna zawsze się przyda, chociaż ciężko tu mówić o pełnym szkoleniu, którego jego przyszli wojacy potrzebowali. Mógł mieć jedynie nadzieję, że Dorne faktycznie zrobiło coś tak głupiego i zostawiło Blackhaven za swoimi plecami, a nie szykują jakiejś wymyślnej sztuczki. To dałoby im nieco więcej czasu, by lepiej przygotować rekrutów, nim pojawią się wieści i rozkazy z Końca Burzy.
- Dalej - pociągnął temat Dondarrion. - Wyślecie znów zwiadowców. Chcę mieć płynny przepływ informacji na temat każdego ruchu dronijczyków. Ponadto ustawicie posterunki na linii wschodu i zachodu od Blackhaven. Chcę wiedzieć gdy i którędy dornijczycy będą chcieli wracać do siebie. Mogą myśleć, że wejście na nasze ziemie jest łatwe, ale zadbamy o to, aby na długo zapamiętali, że wyjście wcale nie jest równie proste.