Sala Wspólna

I owszem, Horrmundowi tęskno było za domem. Brak młodej, pięknej i uroczej żony która rozjaśniała mu dnie i noce nie był jednak jedynym tego powodem. Zmierzając tu za dużo myślał o tym co dzieje się na Murze i nadchodzącej walce. Wojaczka zawsze pomagała mu się skupić, ważne było to co tu i teraz, oręż w ręku, druh przy boku i wróg naprzeciw. Jedyne myśli jakie zaprzątały mu głowę to jak zabić, nie dać się zabić i przy okazji uchronić przed tym losem kompanów i podwładnych. Teraz jednak, gdy bądź co bądź od walki był daleko, choć dzicy wciąż byli gdzieś tam za Murem, myśli Horrmunda mogły swobodnie błądzić. Był daleko nie tylko od domu i od żony ale i od wyprawy na południe. Choć nadrabiał miną, coraz częściej zamyślał się i martwił o to co dzieje się w tej chwili w Dolinie, w Longbow Hall i dalej. Irytowało go to, że nic nie wie, a nawet gdyby wiedział nic nie mógłby z czymkolwiek zrobić. Pozostawało mieć nadzieję, że wszystko ma się dobrze. Wiedział że prawdopodobnie martwi się na zapas, w końcu nie powinien przypuszczać że wszystko się wali i pali gdy tylko on trochę się oddali. Niemniej, przez to co stało się pod jego nieobecność te lata temu, gdy uciekł z domu, nieswojo czuł się teraz pozostawiony sam na sam z myślami o tym co może się dziać tam gdzie go nie ma. Z zamyślenia wyrwał go toast Waymara, do którego sam się po chwili przyłączył. Cieszyło go, że Straż przetrwała i chętnie zbliżył trunek do ust, by stan ten trwał dalej jeszcze długo. 
- Ma się rozumieć. - Przyznał mrukliwie, przełykając resztkę piwa. Mimo odczuwanego niepokoju, cieszyło go też to, że wypłynęli na tę wyprawę. Nie cierpiał podobnych najeźdźców do dzikich których musieli spacyfikować, szczególnie zaś brania w niewolę, to też wyrżnięcie winowajców i uwolnienie choćby części uprowadzonych wprawiało go w dobry nastrój, usypiając nieco niespokojne myśli. - Oby Dzicy na długo zapamiętali tę lekcję. Wszystkim na południe od Muru należy się teraz czas spokoju i oddechu. - Dodał, przypomniawszy sobie opowieści o zniszczeniach jakich Dzicy dokonali na Północy, a przecież był pod wrażeniem już tego jak zniszczone zostały wyspy u brzegów Doliny. Na samą myśl świerzbiła go ręka.

- Póki starczy ciepła ogniska, dobrego towarzystwa i ale, mróz mi nie straszny. - Odpowiedział uśmiechem, choć lokalny klimat dało się wytrzymać to nie Horrmund wcale nie zazdrościł czarnym braciom zimowania na Murze. Na samą myśl robiło mu się jakby zimniej. - Myślę, jak tam się sprawy mają na południu. I jak się będą mieć. Od mojego szczeniackiego wybryku z ucieczką z domu słabo znoszę, jak nie ma mnie w centrum wydarzeń. - Dodał z chrapliwym westchnieniem. - Niby człowiek wie, że pewnie jakoś to będzie, ale zawsze jakoś tak mam, że najgorsze rzeczy dzieją się jak akurat mnie nie ma. - Tu trochę przesądnie, trochę dla żartu odpukał w blat stołu by odegnać złe wróżby. - Ale nic to, zamartwianiem się przecież człowiek nic nie zmieni. Powiedz, kuzynie, masz jakieś plany jak skończą się obecne afery? - Zapytał dolewając do kubka nieco ale. 
Na słowa Waymara kiwnął głową. Północnych nawet nie osądzałby o najeżdżanie ich wybrzeży, choć w sumie mogliby mieć do tego pewne możliwości, ich kraina nie była w końcu zbyt bogata, mieli sporo dobrego drewna na okręty i dostęp do morza. Dobrze że nie byli podobni do Żelaznych. 
- Oby i tak było. Kto by pomyślał - Dzicy na morzu... - Prychnął, opróżniając haustem zawartość kubka. Miał nadzieję że Straż szybko stanie na nogi, by podobne do nich interwencje nie musiały być rychło potrzebne. - Nie będziesz w tym sam! - Zapewnił z krótkim rechotem, krzyżując ręce na piersi. - Ano... paskudny los. Zawsze miałem takie branie w niewolę za jedno z największych skurwysyństw... aż się ciężko myśli, ile tam jeszcze naszych i podobnych może siedzieć po jakichś dziurach. - Odparł z sykiem wypuszczając powietrze przez zęby.

Z uśmiechem kiwnął głową Waymarowi, fakt choć na ogół zwykłe mrozy nie były mu straszne tu czuł że zimą byłyby zdecydowanie ciężkie do zniesienia. A czarni bracia mogli liczyć co najwyżej na ognisko, cienkie ale i walkę jako rozgrzewkę, aż szkoda było że pod pierzyną nie może ogrzać ich kobiece ciało, no szkoda było mu przynajmniej tych którzy nie zjawili się tutaj przez jakieś plugawe czyny i zbrodnie. 

Horrmund przetrawił i przemyślał słowa kuzyna i koniec końców musiał przyznać mu rację. Findis naprawdę miała głowę na karku i z pewnością wiedziała co robić, nawet gdyby faktycznie sytuacja na południu była gorąca. Choć pewnie wolałby być tam, cieszył się że udało im się rozprawić z Dzikimi i jak przynajmniej miał nadzieję, przekreślić plany dalszych najazdów na ich ziemie. Westchnął ciężko, ale i z pewną ulgą. - Ta, dobrze prawisz. Za bardzo się martwię. A co prawda to prawda, udało nam się tu zrobić z oręża dobry użytek. 
Na wspomnienie o góralach ruszył niespokojnie wąsiskami. Ich sprawa wystarczająco go niepokoiła i bez południowej wyprawy królowej. Zazwyczaj gdy ludzie królestwa wyruszają na wyprawę, mogą przynajmniej liczyć że w domu spokój, oni zaś zawsze musieli mieć z tyłu głowy górskich bojówkarzy, szczególnie po tym jak ten bandyta wtargnął jak gdyby nic w progi lordowskiego domu i pozbawił go jego pana. Przynajmniej pozostawała myśl, że choć góry dają schronienie banitom, ochraniają też królestwo ze strony Dorzecza. 
- Nie przejmuj się tym tak. Nikt nie był gotowy na to że aż tak dobrze poznają góry przez ten czas, większość z nich jeszcze nie tak dawno żyła obok nas, w dolinach. Następnym razem będziemy bardziej gotowi na to co nas czeka. - Zapewnił kuzyna, choć na razie nie miał dobrego pomysłu w jaki sposób lepiej przygotować się na sztuczki górskich bojówkarzy, z pewnością uda im się coś wymyślić gdy zaczną planować już coś konkretnego. - Dobry plan, na jak mam nadzieję, spokojny czas. - Kiwnął głową z aprobatą. - Właściwie podobnie. Liczę że z nowymi osadnikami uda się nadrobić to co straciliśmy przez lata walk z nimi. Spróbuję zadbać o to by niczego na moich włościach nie brakowało i spróbuję rozruszać jakąś tę moją nieszczęsną przystań. Pobudować okręty. Znajdę osadników choćbym miał sam popłynąć do Andalos i ich sobie przywieźć. - Zarechotał. - Może pchnę też kogoś do górali. Nie wierzę że nie ma tam ludzi zmęczonych tą bratobójczą walką tak samo jak my. - Dodał po czym w zamyśleniu podrapał się po zaroście. - No... i powiedziałbym że zwiększę starania z Roweną o następców, choć gdybyśmy faktycznie starali się bardziej musiałbym chyba postawić w komnacie straż ogniową. - Parsknął śmiechem.
Na kolejne słowa Waymara nie odpowiedział, kiwnął tylko znów powoli głową, z nieco większą powagą. Dobrze było z wiedzą że obaj mogli na sobie polegać, nigdy z resztą nie odmówiłby kuzynowi ani swojego oręża ani innej pomocy. Pomyślał też o nieszczęśnikach którzy byli z jednej strony tak blisko, a z drugiej tak daleko. Czułby się okropnie na ich miejscu, wiedząc że potencjalne ocalenie było tak niedaleko. Pocieszył się jednak słowami Waymara, że może faktycznie przyjdzie im tu jeszcze wrócić i odzyskać pozostałych.