Ziemie Andalos

W andalskich rycerzach biły dzielne serca i żywo płonął ogień wiary. Rycerz takowy, jako wiadomo, poważnie traktować winien swe obowiązki wobec Siedmiu oraz swego wasala. Tak się zaś składało, że rycerze domu Vance mieli okazję wykazać się przed swoim panem i spełnić zobowiązania wobec jego rodu. Władyka otóż w konflikt wszedł ze swym sąsiadem, który to o bezprawne użytkowanie ziemi swej go oskarżył. Czasem tak się zdarzało, rzecz to wiadomo, bo i granice mogą być nieprecyzyjnie wyznaczone. To lasek, tam strumyczek, czasem miast pismem to słownymi przyrzeczeniami ustalone czy już zmienione.

Odpowiedź na oskarżenie była ostra... Próba Siedmiu i chu... i koniec! Oskarżyciel stał się oskarżonym a Vance domagał się satysfakcji, pewien, że prawość jego roszczeń i prawdomówność potwierdzą bogowie. Próba miała odbyć się pod jego dachem i na to rywal przystał. W końcu zaś nadszedł sądny dzień i wojownicy mieli spotkać się na ubitej ziemi. Wojownicy wraz ze swym panem tuż przed walką poświęcili się modlitwie. Wtem, nagle... Trzask! Jedna z bel podtrzymujących dach drewnianego septu złamała się i wraz z częścią wspomnianego zadaszenia runęła na rycerzy. Pięciu z siedmiu wojowników zginęło pod zwałami drewna. To był znak od Siedmiu... Vance musiał przełknąć gorycz porażki i przeprosić.

Kolejni andalscy lordowie, królowie i bohaterowie zbierali pod sobą ludzi i prowadzili ich na zachód, ku ziemi obiecanej. Powstawały pracą ich rąk małe domeny poświęcone Siedmiu. Takie jak te, które założyli niedawno Jordayne czy Lathi. Niektórzy z nich nie osiedlali się zaś trwale, a skupiali się na zadawaniu śmierci wrogom Wiary i szykowaniu fundamentów pod poważniejsze inwazje. Do tych zaliczyć można było chociażby Ogara Wojownika. Działo się również w samym Andalos, gdzie septoni ogłaszali powstanie nowego zakonu wojującego - Synów Wojownika.
W czasie tych wydarzeń w krainie Siedmiu działali również agenci z Doliny Arrynów. Zarówno królowa Findis Arryn, jak i jej małżonek, lord Waymar Royce, przysłali tu swoich ludzi mających na celu zachęcenie osadników do zasiedlenia wzgórz ich domeny. Niestety okazało się, że mieli mieć wymagającego konkurenta - lorda Lothara Waynwooda. W przeciwieństwie do królewskiej pary lord Ironoaks nie polegał jednak na własnych agentach, a na kimś mającym o wiele silniejszy głos - Wierze. Wielki Septon rad był z wizyty pobożnego lorda, tak więc nakazał swoim septonom, którzy i tak licznie krążyli po krainie w związku z utworzeniem Synów Wojownika, aby zachęcali ludzi do osiedlenia się na włościach Waynwoodów.

Wkrótce tysiące osadników gotowych było, aby wyruszyć na zachód. Większa część z nich, wiedziona słowem septonów, kierowała się ku domenie pobożnego lorda Lothara. Pozostali mieli zamiar szukać nowego domu - głównie za namową agentów Jej Miłości - na ziemiach Runestone.

Kolejny raz przez andalskie wioski przetoczyli się wysłannicy z Doliny Arrynów, którzy po placach, targach, gospodach i rycerskich salach opowiadali o majestacie swego królestwa. Prawili o urodzaju doliniarskiej ziemi, bogactwie żyjącego w niej ludu, męstwie i sprawności tamtejszego rycerstwa, urodzie kobiet, a przede wszystkim pobożności i mądrości łaskawie im rządzącej królowej Findis Arryn. Wszystko co mówili zachęcić miało Andalów, aby czym rychlej zebrali swój dobytek i udali się na zachód - ku Dolinie. Tam, obiecana przez Siedmiu, czekała na nich przecież lepsza ziemia i nowy, szczęśliwszy początek! Wszystko to osładzały dodatkowo obietnice pomocy w osiedleniu się i zwolnienia z podatków.

Słowa wysłanników z Księżycowych Wrót trafiły na chętne do słuchania uszy, a także na serca gotowe do działania. Ku Dolinie w ciągu tygodniu wyruszyć miały setki Andalów, którzy pragnęli osiedlić się na jej ziemiach. Nie były to tak duże grupy jak niedawno wcześniej, jednak można było tego się spodziewać. Wielu ludzi w końcu ruszyło tam ostatnio, a poza Arrynami istniały też inne alternatywy. Osadników do wyruszenia na zachód zbierał również król Hugor Eleonida, bardziej agresywni wojownicy ściągali pod sztandary Ogara Wojownika, mężni i pobożni rycerze zgłaszali się do Synów Wojownika, a poza nimi jeszcze inni andalscy watażkowie szykowali swoje okręty i snuli plany.

Wkrótce nowi osadnicy dotrzeć mieli do Księżycowych Wrót. Część z nich "zgubiła się" jednak po drodze. Mile powitani przez Graftonów po dopłynięciu do Westeros postanowili pozostać w Gulltown lub jego okolicy.

Kradną prostaczków: