Góry Księżycowe

- A zatem niech cię Bogowie pokarają, jeśli łżesz. W innym wypadku znajdziesz u mnie gościnę. - Odparł stary wódz. Najwyraźniej jednak, nim udadzą się do osady w górach, Jeremy chciał przemówić do zebranych tutaj wojowników oraz ich przywódcy. Takoż donośnym głosem ogłosił swe zamiary, co zostało odebrane... Można powiedzieć, że mógł liczyć na pewien entuzjazm. Górale, szczególnie ci młodsi z ryja, zakrzyknęli coś tam nawet. Jedni coś konkretniejszego, jak na ten przykład "bić Andala" a inny ograniczyli się do prostego okrzyku. Większość jednak nie reagowała, czekając, co orzeknie ich wódz. Zapewne wielu już wiedziało.
Bogrulf zrobił zasępioną minę.
- Jak już rzekłem, nie znam was. - Zaczął, pewnie spoglądając na Jeremyego. - Może i jesteście zuch, co po was widać. Może i prawdziwy wyrwidąb czy waligóra. Jednak ja waszego imienia nigdy wcześniej nie słyszałem. O waszych wyczynach nie mówi się przy ogniskach a przynajmniej nie u nas. Przeto nie zamierzam iść za wami, czy na wasze wezwania do wojny się stawiać. - Dodał, również tonem, który sugerował, że jest pewien swego. Ewentualne wyjaśnianie planu, decyzji by nie zmieniło. Być może starość wyprała tego człowieka z chęci walki. Być może. Na pewno jednak Jeremy był dla niego jedną wielką niewiadomą. Kupiec rzekłby "propozycją inwestycji w ciemno". Być może inaczej byłoby, jeśli sława czynów jego lub jego zgromadzenia byłaby większa. Taki to problem z jednoczeniem plemion, z których każde samo stanowi sobie władzę. Trudny orzech do zgryzienia.

Starzec nie cofał swojej propozycji. Jeśli Jeremy i jego towarzysze byli chętni, mógł ich ugościć i poczęstować pieczystym. Mogli przenocować w ich osadzie. To jednak najwyraźniej wszystko, co miał ze swojej strony do zaoferowania.

Bogrulf pojedynkiem nie był zainteresowany. Mógłby własną głowę postawić, że nie miał żadnych szans na zwycięstwo. On, ani żaden z jego wojowników. Zresztą, taki pojedynek w mniemaniu starca niczego by nie dowiódł w względem ich rozbieżności chęci. Bo i jak ma się bycie zdolnym rębajłą do jednoczenia narodu czy prowadzenia ludzie w walce, he? Tutaj trzeba dokonań o których będzie głośno. Świadectwa! No, przynajmniej tak było zdaniem stojącego przed Blackfortem wodza.

Popis z ogniem był zapewne imponujący dla widzów. Czy jednak starczyło to, by rozpalić zapał do walki u niechętnego wodza? Otóż...
- Prędko od uprzejmości przechodzisz do gróźb. - Rzekł starzec, siląc się na zatwardziałe spojrzenie. Tematu jednak nie kontynuował.
- Mocami jakowymiś władasz, to widzę. Powołujesz się i na Bogów. - Powiedział. - Ale ja zostanę przy swoim, co już rzekłem. Nie znam was i za wami nie stanę. - Dodał tonem sugerującym, iż już zdecydował. Dlaczego tak? Cóż, chyba wyjaśnił. Ewentualnie mógł mieć motywy, z którymi się nie zdradzał. Tak czy siak, odmówił. Natomiast jego ludzie... Cóż, może niektórzy - młodzi i nieprzywiązani raczej - poszliby za Jeremym, gdyby chciał ich namawiać podczas ewentualnej gościny. Niemniej, czy ich potrzebował? W sensie teraz, kiedy podróżował do Haggana i zbierając stronników? Było mu potrzebnych paru ewentualnych młodzików bez własnych szkap?
Właśnie. Odnośnie gościny.
- Mego słowa nie cofam jednak, i możecie się pod mym dachem posilić. Niemniej... - Spojrzał nieprzychylnie. - Wolałbym, aby nasze drogi się tutaj rozeszły. - Dopowiedział, sugerując, iż przybysz nie będzie mile widzianym gościem.

Starzec wpatrzony w rozmówcę, słuchał, co tenże zechce mu odpowiedzieć. Niby na Bogów przysięgał, że kłopotów nie uczyni, ale po ognistych przemowach i równie ognistych popisach a także powoływaniu się na Bogów... Nie był już taki pewien, czego należy się spodziewać. Na szczęście gość szybko powrócił do uprzejmiejszego tonu i przyobiecał, że udzielonej obietnicy nie złamie. Dobrze. Stary wódz krótko przytaknął.
- Tę prośbę mogę spełnić. - Odpowiedział, uprzednio nie poruszając kwestii tego, czy w przyszłości do wojny dołączy. - Jako już rzekłem, ostatnie plotki mówią, iż Haggan gnębił ród Crayne. To będzie na Północ od naszej pozycji, na wybrzeżu. Niedaleko Dziewięciu Gwiazd. Tamoj winniście się udać, jeśli chcecie znaleźć Orła. - Udzielił informacji, wyciągniętą ręką wskazując nawet kierunek północny. Oczywiście sprawa nie była taka prosta, bo góry to góry i będzie niechybnie sporo kluczenia. Niemniej, mając punkt zaczepienia w postaci rodu Crayne, powinni trafić do celu.

Rozstali się w pokoju i każdy ruszył w swoją stronę.


Podróż zajęła im dziesięć dni. Nie spotkały ich po drodze żadne niespodziewane trudności. Ot, jak to w górach, czasem trzeba było coś objechać, czasem ścieżynka była wyjątkowo niedogodna.
Dotarli cali i zdrowi do najbardziej wysuniętego na północ pasma gór w Dolinie. Stąd widać już było morze. Teraz pozostało tylko znaleźć Haggana. I tutaj zaczynał się problem. Ostatnich górali Jeremy znalazł, gdyż trafił na należące do nich ślady bytności. Mieli oni stałą osadę i żyli we względnym pokoju. Haggan zaś prowadził najazdy na ziemie tutejszego władyki, zatem można było przypuszczać, iż działa z daleko posuniętą ostrożnością. Ma się rozumieć, można było próbować szukać jakiś śladów, ale to nie będzie już takie proste. Czy jednak mieli jakąś alternatywną metodę? No, niby mogliby zejść na niziny i popytać, czy w okolicy coś się nie dzieje. Sam Jeremy nie miał na czole wypisane, iż jest zwolennikiem swych Bogów i zaprzysiężonym wrogiem Andalów. Część jego skromnego orszaku, ta bardziej nieobyta, musiałaby jednak zostać w górach.

Tak więc ufny w swoje umiejętności Jeremy rozpoczął poszukiwania. Pies miał być pomocą, jednak okazało się, iż dopomóc wiele nie mógł. Nie miał konkretnego tropu a samo szukanie jakichkolwiek tropów prowadziło ich czasem na manowce. Znaleźli jakieś ślady wielkiego kota, chyba kupę niedźwiedzia. No, nie szło psiakowi najlepiej. Inna sprawa byłaby, gdyby miał prowadzić po konkretnych tropach. Niemniej, pomimo początkowego fiaska z psim nochalem, drugiego dnia poszukiwań miało się uśmiechnąć do nich szczęście. Oczywiście, umiejętności Jeremyego miały tutaj niebagatelne znaczenie, to bezdyskusyjny fakt.
Tak więc, na co trafili? Ano trafili na ślady przemarszu grupy ludzi. Trochę nieudolnie zatarte, jakby ktoś czynił to w wielkim pośpiechu. Po śladach owych Jeremy mógł wywnioskować, iż zapewne było to kilka osób. Teraz wystarczyło podążyć tropem a przynajmniej czynić to do momentu, kiedy ten się nie urwie. Ów zaś doprowadził ich do górskiej doliny, którą porastał dość gęsty iglasty lasek. Tutaj już opadające igliwie zatarło ślady. Niemniej, miejsce wyglądało tak, jakby mogła tam się ukryć duża grupa górali. Być może to właśnie stąd Haggan prowadził swoje natarcia i tutaj właśnie uciekał po najeździe. Jeśli faktycznie tak było, to niechybnie byli już obserwowani.

Jeśli Jeremy i jego chłopcy chcieli zapuszczać się w gęstwinę lasu iglastego, to wiadomym im musiało być, iż będzie trzeba - a przynajmniej będzie wygodnie - zsiąść z koni. Większość wyrastających tutaj drzew była cienka, natomiast rosły one dość gęsto, co poruszania się na grzbiecie zwierzęcia by nie ułatwiało. Można to było zrobić, ale cóż... Na pewno niczego by to nie przyśpieszyło a i pewnie walczyć było mniej dogodnie. No, na pewno nie dałoby się wykorzystać atutów pochodzących z bycia jeźdźcem. Z taką to świadomością wypadało im wkroczyć do lasu, jeśli właśnie tamtędy iść chcieli. A chcieli.

Szli przez mniej więcej godzinę, nie uświadczywszy żadnych śladów ludzkiej obecności. Wtem... Coś pojawiło się w polu widzenia. Byli to ludzie, opancerzeni i uzbrojeni. Przy całej zachowanej uwadze, Jeremy i jego kompani mogli śmiało stwierdzić, iż nadchodzący im na spotkanie jegomoście nie byli trudni do zauważenia. Ba, oni się nie kryli z tym, że nadchodzą. Na słowa, co im je wykrzyczał Jeremy nie zareagowali. W ciszy zbliżali się do wędrowców. Nie było znać, aby próbowali dobywać broni lub cokolwiek kombinować. Wreszcie to stanęli naprzeciw siebie w odległości jakiś paru metrów. Teraz już dobrze było widać, że większość wojowników - a było ich może na oko z dwie dziesiątki - nosiła stalowe pancerze. Zatknięte za pas topory czy widoczne głowice oraz jelce mieczy takoż były wykonane ze stali. Zapewne łupy zdobyte na Andalach.
- To mnie szukasz. - Odezwał się najroślejszy, odziany w kolczugę, wojak. Twarde miał on rysy twarzy, orli nos i dość poważną, może nawet ponurą, minę. - Wykrzykujesz coś o jakieś radosnej nowinie. Mów zatem, co to za wieść i czego tutaj szukasz. - Dodał, utrzymując na swym rozmówcy wzrok.

Góral wysłuchiwał Blackforta przez prawie cały czas z tą samą niezmienną miną. Kiedy jednak wspominano jego "czyny", nie potrafił ukryć grymasu jaki siłą rzeczy wykrzywił jego twarz. Knykcie na zaciśniętych piąchach zbielały a Haggan wyglądał tak, jakby zaraz miał przyłożyć rozmówcy. Ostatecznie jednak albo się opanował, albo po prostu nie o to z tą całą miną chodziło. Sprawa miała się wyjaśnić, kiedy przyszło do tego, aby to on przemówił.
- Moje czyny... - Wycedził z wolna. - Na niewiele się zdały. Gnębiliśmy tych andalskich sukinsynów i psy, które się im sprzedały. Ich lord nie mógł na nas nic uradzić... - Tutaj na moment, na ponurą twarz wojownika wpełzł uśmieszek, wywołany zapewne wspomnieniami. Szybko jednak znów ponura i sroga mina wróciła. - Wezwał więc kundla Arrynów. Przybył tutaj i wyprawił się przeciwko nam. Zdybaliśmy ich w zasadzce i z początku myślałem, że złamiem dziadów szybciutko. Dopadłem nawet ich tego rycerzyka, co to przewodził. Zwycięstwo było nasz a przynajmniej tak myślałem. Andale jednak się zebrali, zwarli szyki. Oddali nam z nawiązką. Musieliśmy wiać... Nie zdążyłem nawet dokończyć rozprawy z tym ich dowódcą. Została mi trzecia część moich zuchów. Wielu poległo, innych wywiesili na drzewach. - Powiedział. Całą przemowę czuć było, iż stan ten rzeczy wprawia Haggana w niezwykle podły nastrój. Czemu jednak się tutaj dziwić? Zawiódł, stracił ludzi. Ba, pewnie niektórzy byli jego oddanymi druhami. Tak... Nie odpowiedział na pytanie. Nie zaprosił nigdzie. Patrzył i czekał.

Co tutaj dużo gadać? Jeremy swój plan wyłożył, Haggan go zaś wysłuchał. Kiedy przyszło do tego, aby wypowiedział swoje zdanie, zrobił to bez ceregieli. Zgadzał się, że podane liczby są dość sensowne. Zgadzał się też, że wydawanie bitwy w polu przeklętym wyznawcom Siedmiu i tym ze zdradzieckich braci, którzy liżą buty tej suczej królowej nie ma sensu. Och, zrobiłby to z wielką przyjemnością, gdyby tylko się dało. I kiedyś, jeżeli Bogowie dopomogą, to się uda, lecz ten czas jeszcze daleki. Poza tym...
- Nie wiązałbym nadziei z Muddem. - Oświadczył krótko, podzielając zdanie Doryka oraz Grogga. Jeśli Jeremy chciał wyjaśnień, to mógł ich udzielić. Otóż wątpił, by sąsiad miał ochotę interesować się ich sprawami, szczególnie, gdy jeszcze nie będą zbyt pewne. Natomiast jeśli by się zdecydował, to aż strach pomyśleć, jaka byłaby tego cena. Może gdyby mieli po swojej stronie jakiś lordów? Byli to jednak zdrajcy, którzy porzucili Bogów. Jeremy chciał dać im szansę, ale Haggan nie sądził, by dobrze było ufać tym kanaliom. Wedle niego są już na smyczy i tylko zdrady po nich można oczekiwać, jeśli się im zaufa. Niemniej, te sprawy były odleglejsze i wrócić będzie do nich można, kiedy już zrealizują bliższe czasowo plany. Kto zresztą wie, jak się wtedy wyklaruje sytuacja. Teraz chciał wysłuchać - i wysłuchał -, co też Jeremy zamierza uczynić w najbliższym czasie.
- Śmiały plan. - Stwierdził. Nie pochwalił, nie zganił, po prostu stwierdził. - Jak zamierzasz tam wleźć? I ilu ludzi będzie, uważasz, nam trzeba? - Zadał pytania.

Kwestia umówienia znaku była jedynie formalnością. Chodziło o to, by znak był rozpoznawalny a przy tym by nie budził podejrzeń domowników zamku. Musiało to też być coś w miarę stałego, aby Blackfort był gotowy dać znak w każdej chwili, kiedy tylko zobaczy ptaka lub by dawał ten znak samym sobą cały czas. Dlatego właśnie padła propozycja z odzieżą. Mógł być to jej kolor lub choćby podwinięte rękawy. Cokolwiek, niekoniecznie związanego z ubiorem, co spełniało postawione warunki. Na pewno coś takiego się znajdzie. Mniejsza zatem o to.
Na propozycję związaną z psem Haggan skrzywił się, jakby była ona dość nieprzyzwoita.
- Niby bym mógł. Ale tego nie zrobię. - Odparł. - To już wtedy nie byłby twój pies. To po pierwsze. Po drugie... No, to nie takie proste. - Dodał. Tłumaczyć więcej nie chciał i obstawał przy tym, że jego "nie" znaczy "nie". Poza tym, na odległość by tego zastosować nie potrafił, takoż i sama zdolność by im się w wywiadzie nijak nie przydała.
Co tyczyło się uzbrojenia, to jego ludzie posiadali płyty, ale wykonane z brązu, toteż i owszem, dobrze by było, aby udzielono im pożyczki ekwipażu. I tak mogło się stać. Dostaliby kolczugi i broń. I cóż, to chyba było wszystko, tak?

Do obozowiska w górach dotarli już późnym wieczorem a Haggan przywitał ich na wejściu. Nic zresztą dziwnego, było to małe obozowisko jego dość nielicznej grupy wojów i trudno by było, aby ktoś ich nie dostrzegł. Od razu szło pomówić a jeśli chodzi o znachora, to oczywiście przedtem mógł zostać doń Jeremy doprowadzony, ale nie było chyba ku temu powodów. Medyk górali nie mógł dlań zrobić nic, czego sam już nie uczynił. Dalsze leczenie pozostawało w rękach czasu. Ewentualnie, jeśli wojownik tego pragnął, mógł otrzymać jakieś zioła, które nieco uśmierzą ból. Cudów nie będzie, ot łatwiej zaśnie czy coś.
Orzeł wysłuchał słów Blackforta. Wydawał się być nawet zadowolony, bo i w sumie było to niemałe osiągnięcie.
- Ach… Że też mnie tam nie było! - Rzekł i pokiwał głową. Chwilę jeszcze poświęcił na podkreślenie faktu, iż musiała być to niezwykła bitka i, że chciałby wiedzieć miny tych wszystkich psich synów, kiedy spostrzegli, iż ich lord jest martwym worem mięcha. Szkoda, że nie mogli rozwiesić jego wnętrzności na drzewie! Niemniej, zachwyty zachwytami, ale w końcu należało zejść na przysłowiową ziemię i pomyśleć, co dalej czynić. Po chwili namysłu odezwał się Haggan.
- Zamku nie zdobyliśmy i już raczej nie zdobędziemy. Szkoda to. Mielibyśmy w ręku teraz więcej zapasów i broni a ludzie Templetona zostaliby pozbawieni władzy. - Rzekł. Jeśli należało to wyjaśnić, wyjaśnił, iż chodziło o pozbycie się kompletnie wszystkich, którzy mogliby jednoczyć lokalnych rycerzyków. Jeśli jednak była tam ta lady, to nie mieli co liczyć na chaos. - Zamieszanie jakie wybuchnie będzie jedynym twoim dowodem na czyny, których dokonałeś. To i nasze słowo. - Dodał po chwili. - Cóż zamierzasz z tym uczynić? - Zapytał. Może miał już swój jakiś plan, ale na pewno chciał poznać zamiary tego, który jak dotąd zrobił najwięcej.

Oczywiście posłaniec mógł ruszyć. Pytanie: co dokładnie miał przekazać? Informacje, rozkaz do ataku?

Skoro ziółka chciał, to ziółka dostał. Oczywiście zioła owe koiły lekko ból i pozwalały właśnie spokojnie posiedzieć czy zasnąć a dalej aktywność ruchowa byłaby obarczona naprawdę okropnymi i utrudniającymi odczuciami. Jeremy po prostu musiał się zdać na czas. No ale cóż, jeśli faktycznie chciał zwoływać klany, to i tak będzie ku temu właśnie czas rzeczony potrzebny.

Haggan wysłuchał planu.
- Można spróbować. - Rzekł, wzruszając ramionami. Odnosił się oczywiście do sprawy skrzyknięcie okolicznych klanów. - Twe dokonania z pewnością dotrą i do uszy mieszkańców gór. Przynajmniej niektórych. Ilu da temu wszystkiemu wiarę i dla ilu będzie to odpowiednia motywacja, tego nie powiem. Pewien jestem jednak, że uda nam się wzmocnić szeregi do czasu, kiedy będziemy mogli ruszyć w bój. - Dodał. Czy miał rację? Czy faktycznie niebawem będzie ich znacznie więcej? Cholera wie, ale nikt nie mówił, że rebelia to sprawa prosta. Z pewnością im więcej z czasem będą dokonywać, tym większe będą ich szeregi. Efekt kuli śniegowej nastąpi, o ile kula rzeczona nie rozpieprzy się o jakieś skały.
Posłaniec miał przekazać informacje o aktualnych dokonaniach. Grogg będzie wiedział, co należy czynić. Dobrze. Kim był prosty wojak, by się z przykazem kłócić. Jutro zatem wyruszał na powrót do swego klanu, by zanieść wieści.
Plotki? Niewolnicy? Zamek na wzgórzu.
- OI czymś podobnym nie słyszałem. - Odparł Orzeł. - Ale to nic nie znaczy. Boje prowadziłem tutaj, na północy. Być może wiele mi ostatnimi czasy umknęło. - Przyznał wzruszając ramionami. Jeśli faktycznie Arrynowie więzili ich braci i zmuszali do niewolniczej roboty, to należało ich uwolnić, aby mogli stanąć znów do boju. Czyli co? rozesłać wici po górach, tak?