Przykładowa karta postaci

Odznacza się sporą posturą - jest zarazem dość wysoki (około 6 stóp), jak i masywny (waży ponad 240 funtów). Jest zdecydowanie gruby, przez co porusza się powoli i ociężale. Sprawia wrażenie osoby lubiącej dobrze zjeść i mogącej sobie na to pozwolić. Ubiera się zazwyczaj w drogie szaty, zrobione z najdroższych tkanin, jakie można znaleźć w zachodnim Essos.
Na jego twarzy widać było piętno wielu przeżytych lat. Jego włosy, kiedyś gęste i czarne jak smoła, z wiekiem zaczęły rzednąć oraz siwieć. Oblicze - ongiś dumne i piękne - pokryła się zmarszczkami, będącymi oznaką zaawansowanego wieku. Uśmiech, potrafiący ongiś zauroczyć niejedną damę, teraz stracił swój urok. Piękne białe zęby z czasem pożółkły, a co niektóre powypadały. Jedynie jego błękitne oczy zachowały swój dawny blask. Dodatkowo uroku nie dodawały mu, przecinające jego lico, liczne blizny.

Urodził się jako syn Yakupa, pomniejszego korsarza służącego pod Samarro Saanem. Był najmłodszym z czterech braci trudniących się piractwem na Wąskim Morzu u wybrzeży Spornych Ziem. W 299 roku, po śmierci najstarszego z braci – Eliasza, który poległ w walce z Tyrosh, Hizir wraz z bratem Arudżem opuścili More Myrijskie i udali się na Krwawy Kamień. Stamtąd, w porozumieniu z myrijskimi piratami, rozpoczęli działania zbrojne przeciwko Tyrosh i podjęli próbę opanowania należących do nich Stopni. W 302 roku wyprawa karna z Tyrosh uderzyła na ich główną bazę. Arudż poległ, zaś Hizir zdołał zbiec wraz z kilkoma innymi piratami. Przenieśli swoją główną bazę na Szarą Szubienicę i postanowili kontynuować działania zbrojne.
W roku 304 nawiązał kontakt z magistrami Myr i zaproponował im swoje usługi. Propozycja została przyjęta, a Hizir został mianowany komodorem myrijskiej floty. Jego działania nie uległy znaczącej zmianie; jedynie zaczął teraz dostawać żołd od Lys i pływać pod ich banderą. Od tego momentu zaczęli do niego ściągać kolejni piraci, a jego siły z czasem stawały się coraz większe. W 307 roku nadano mu tytuł admirała.
W ciągu kolejnych paru lat opanował w końcu całe Stopnie i zagroził samemu Tyrosh. Rozpoczął blokadę morską i głodzenie potężnego Wolnego Miasta. Wszystko skończyło się, gdy Tyrosh użyło przeciw jego flocie ognia. Połowa jego floty spłonęła, a on sam trafił w niewolę. Z czasem zgodzono się go wypuścić, jeżeli jego ludzie opuszczą Stopnie. Bojąc się o własne życie zgodził się i nakazał rozwiązanie swoich sił. Wiedząc, że powrót do Myr byłby dla niego samobójstwem, uciekł na północ do Pentos, a potem do Bravoos. Chciał tam zebrać załogę i znowu wyruszyć na Stopnie. Spędził tam rok, obcując z tamtejszą kulturą, po czym na czele nowego okrętu wyruszył znowu na południe. W 314 w końcu osiadł przy wybrzeżu Dorne, na Złamanym Ramieniu, skąd ponownie znowu nękać flotę Tyrosh.
Wciągu kolejnych lat jego sława zaczęła znowu rosnąć. W 318 roku dotarli do niego posłańcy z Lys i zaproponowali podobny układ, jaki przed laty wiązał go z Myr. Walczył przez parę lat z flotami Tyrosh, ale i poprzedniego zleceniodawcy - Myr. Zatopił wiele ich okrętów. W 324 roku przeniósł się na Lys i został mianowany jednym z admirałów lyseńskiej floty. Pływał pod banderą Wolnego Miasta do 331 AC, odnosząc wiele chwalebnych zwycięstw i zyskując sławę na całe Essos. Wtedy to zdecydował się przejść na emeryturę. Kupił małą posiadłość na wyspie swoich ostatnich pracodawców i osiadł tam, licząc na spokojne dożycie starości. Z czasem jednak roztrwonił swój majątek i popadł w długi, na skutek zbytniego zamiłowania do gier hazardowych. W tym samym czasie wybuchła wojna Lys z Tyrosh. Flota Lys, pozbawiona jakiegokolwiek sprawnego dowódcy, poniosła kilka porażek. Magistrzy zaproponowali Hizirowi ponowne objęcie floty na czas wojny, w zamian za pomoc w wyjściu z problemów finansowych. Barbarossa przystał na tą ofertę i wyruszył na ostatnią wojnę w swoim życiu.