Lochy Goldentree

Florence wyruszył wraz z ogarami myśliwskimi na osobne poszukiwania. Psy krążyły po błoniach, próbując znaleźć jakiś trop, ale na darmo. Plątali się tak na przedpolach przez dobre kilka godzin zanim ostatecznie uznano, że ich część poszukiwań poniosła porażkę.
Po powrocie na zamek Kapitan Straży oznajmił o przebiegu przesłuchania świadków i strzelców, którzy próbowali się oddalić od miejsca zdarzenia. Zależnie od liczby tych ludzi, lord chciał porozmawiać z każdym z nich w sali przesłuchań i dzięki swojej charyzmie oraz innym umiejętnościom, chciał zobaczyć, czy ci ludzie są wobec niego szczerzy. Nie groził i nie karał, po prostu pytał, czasami ich chwalił lub też obiecywał sprawiedliwość. Jeśli takich ludzi było wielu, rozmówił się w taki sposób jedynie z najbardziej podejrzanymi typami.
Natomiast gdy do zamku zostali sprowadzeni strzelcy, którym udało się na dalszą odległość uciec od zamku, lord Fossoway nakazał powiadomić o tym fakcie rodzinę królewską. Z dalszymi krokami zaczekał na przybycie królowej regentki Olenny. Zdaniem Florence'a ich wina była bardzo możliwa, w końcu uciekali czym prędzej od zbrojnych z Goldentree widocznie nie chcąc zostać pochwyconym.
Fakt obecności trzech potencjalnych zamachowców, mógł oznaczać, że tak naprawdę mogło być ich jeszcze więcej, tak też na ulicach miasta i w jego okolicach wciąż miały trwać zwiększone patrole, którym towarzyszyć mieli łowczy i psy. Podobna sytuacja odbiła się też trochę na poczucie bezpieczeństwa lorda, który nakazał przeprowadzić śledztwo w obu swoich zamkach w poszukiwaniu potencjalnych szpiegów czy zabójców.

Jeszcze tego samego dnia po wydarzeniach na polu turniejowym, królowa Olenna została powiadomiona przez ludzi lorda Fossowaya, że w lochu przebywa trójka podejrzanych. Po krótkiej rozmowie z członkami rodziny królewskiej, natychmiast udała się do lochów. Na miejscu zastała lorda Fossowaya i jego ludzi, którzy wskazali jej trójkę uciekinierów sprowadzonych z obrzeży miasta. Królowa w całym swoim majestacie, wciąż ubrana w wystawną suknię i koronę, którą założyła na turniej stanęła przed obliczem zbiegów znajdujących się w sali przesłuchań. Spojrzała nań i odezwała się do nich.
- Zapewne nie muszę się przedstawiać, ale aby formalności stało się zadość, jestem Olenna Redwyne, królowa Reach - zaczęła, przyglądając się bacznie. Próbowała wychwycić jakieś cechy wyglądowe pochwyconych: czy wyglądali na ludzi z Reach, czy wyglądali jak Dornijczycy z którymi byli w stanie wojny? Czy wyglądali ubogo, czy majętnie? Wszystko, co udało jej się wychwycić, analizowała.
- Zostaliście tutaj sprowadzeni pod zarzutem ataku na króla Reach oraz królową regentkę, czyli jak sami się domyślacie: poważne zarzuty. Zależnie od tego jak będzie wyglądała wasza współpraca, może się to dla was skończyć albo dobrze, albo tragicznie - mówiła, ale jej ton nie był groźny. Na razie. Olenna potrafiła wzbudzić zaufanie w każdym, ludzie ją kochali, była pewna że przekona do siebie nawet niedoszłych zabójców jej i swojego syna. - Jeśli będziecie współpracować, nic wam się nie stanie, macie moje słowo - dodała, mając nadzieję, że słowo królowej Reach cos dla nich znaczy.
- Na początku chcę wiedzieć kim jesteście i skąd przybyliście oraz co robiliście w Golden Apple, i naturalnie, co wiecie o ataku - dodała.

Bezwzględnie niewinnych ludzi - zdaniem Florence'a - lord wypuścił z sali przesłuchań i mogli udać się do swoich pokojów w karczmie czy też namiotów, jedynym wymogiem było stawienie się dnia następnego do Komendanta Straży w celu potwierdzenia swojej obecności w zamku, a nuż, żeby nie wyszło że ktoś pośpieszenie uciekł. Dwóch kłusowników lord zatrzymał na chwilę dłużej, starał się ich wypytać i wybadać, czemu posunęli się do tego czynu. Jeśli się okazało, że robili to z głodu, Florence przeprosił ich za ten stan i ukarał ich jedynie grzywną, później zaoferował pracę i puścił do domu. Jeśli byli zaś złymi ludźmi robiącymi to z chciwości, zostali zaciągnięci do armii w ramach kary. Wszak nie należało (srogo) karać ludzi za to, że byli głodni i chcieli nakarmić swoją rodzinę. Zadaniem lorda było dbać o swoich podwładnych i Fossoway w tym przypadku uznałby to za swoją porażkę.
Po pewnym czasie do lochów zeszła królowa Olenna, z którą lord wszedł do sali przesłuchań, gdzie siedział pierwszy z podejrzanych - wcześniej odseparowanych od siebie, żeby przypadkiem nie umówili wspólnej wersji wydarzeń. Florence przysłuchiwał się słowom królowej, samemu stojąc z boku. Podobnie jak w innych przypadkach, lord starał się wybadać czy są prawdomówni i jeśli nie, spróbować złapać ich na kłamstwie, co mogłoby pomóc w dalszym wyciąganiu informacji.

Królowa z każdym ich słowem była coraz bardziej niezadowolona. Nie spodziewała się, że zaczną sypać od razu, ale z drugiej strony, nie mogła mieć pewności czy złapali ludzi zamieszanych w zamach. Musiała dobrze to rozegrać i po cichu, ponieważ nieodpowiednie potraktowanie więźniów pod wpływem impulsu mogło później odbić się skazą na jej imieniu, szczególnie, że nie była w lochach sama.
- Jeśli bylibyście niewinni, nie uciekalibyście. W Reach wszyscy wiedzą, że królowa jest dobra i sprawiedliwa, moi poddani nie uciekają przede mną w popłochu jeśli nie mają niczego do ukrycia - powiedziała stanowczym tonem. Nadal bacznie ich obserwowała i nie spuszczała z nich wzroku.
- Skoro ustaliliśmy już, że w królestwie wszyscy kochają swoją królową, możemy uznać, że na pewno nie wpadliście na ten pomysł sami. Ktoś musiał was do tego namówić - rzekła. - Wydajcie tożsamość tego, który was opłaca, a zapłacę wam podwójnie to, co wam zaoferowali - powiedziała.

Tak jak Florence zamierzał, tak też zrobił, z małymi zmianami; pierwszego kłusownika nie ukarał grzywną i obiecał mu pomoc, w zamian miał rozpocząć pracę na dworze Goldentree w charakterze łowczego. Dodatkowo lord obiecał mu, że jego rodzina dostanie trochę żywności i nowych ubrań od lorda w ramach pomocy. Następnie został puszczony wolno. Drugi mężczyzna, został skazany na dwa lata pełnienia służby wojskowej. Fossoway postarał mu się też dobitnie wytłumaczyć, że miał szczęście i w innych miejscach mógłby zostać skazany na Mur lub na inną srogą karę.
Gdy zaś doszło do przesłuchania trzech uciekinierów, wyszło na to, że mogą być naprawdę niewinni. Podobnie jak królowej, Florence'owi coś jednak nie pasowało. Uciekali bo bali się konsekwencji, ale jakich, wszak inni podejrzani zostali przepytani i ostatecznie zwolnieni.
- Wiesz na pewno, że jestem sprawiedliwym lordem, nikogo bym nie ukarał za samą obecność podczas zamachu. - dodał po słowach Olenny. - Jeśli powiesz prawdę, poza obiecaną nagrodą zagwarantujemy Tobie bezpieczeństwo, nikt nie będzie mógł was skrzywdzić.  - powiedział szczerze.

Królowa Olenna zdawała się być głucha na ich płacz i prośby. Po kolejnej salwie ich jęków i błagań, odwróciła się i zaczęła iść w kierunku wyjścia z pomieszczenia.
- Rozdzielcie ich - powiedziała tylko do strażników zamkowych, którzy byli obecni z nimi. Po tej prośbie, wyszła z lochów, aby powrócić do nich dopiero nazajutrz.

Nazajutrz

Następnego dnia królowa wraz z lordem Fossowayem wróciła do lochów. Poprzedniej nocy naradzili się odnośnie więźniów trzymanych w lochach i ustalili strategię. Jeśli ta zawiedzie, kto wie jaki los miał spotkać nieszczęśników w lochach. W asyście strażników wkroczyli do lochu jednego z więźniów. Do tego, który królowej wydawał się najsłabszy.
- Zeszłej nocy jeden z Twoich wspólników Cię wydał. Wyznał, że to był Twój pomysł i że siłą przymusiłeś go do udziału w zamachu na życie rodziny królewskiej. Za zamach na życie króla Reach zostajesz skazany na śmierć przez powieszenie - powiedziała, patrząc na niego uważnie. - Ostatnie słowa? - Zapytała, patrząc uważnie na niego licząc, że się przyzna.

Wyglądało na to, że więźniowie byli nieprzejednani - nie chcieli lub nie mogli nic powiedzieć, bo nie wiedzieli. W każdym razie, na ten dzień zakończono przesłuchania. Choć panowie już wcześniej byli rozdzieleni, tak Fossoway kazał ich zamknąć w najciemniejszych lochach bez dostępu do siebie (nawet werbalnego) oraz do pokarmu, żeby ich złamać.
Po wyjściu z lochów, Florence od razu przystąpił do dalszej pracy; pomimo dalszych patrolów, zmagania turniejowe przesunięto o dzień. Konkurs łuczniczy miał odbyć się dnia następnego, z tym wyjątkiem, że nikt poza uczestnikami nie mógł mieć przy sobie łuku. Ponadto wzmocniono straże, ale ich dodatkową część ubrano w zwykłe ubrania i mieli przyglądać się otoczeniu incognito. Później lord na wieczornej wieczerzy w zamku przeprosił króla i wszystkich obecnych za to wydarzenie.

Przed konkursem strzeleckim lord wraz z królową zszedł do lochu. Dopilnował też wcześniej by z okratowanych okienek wychodzących na zewnątrz z lochu, widać było, że ktoś przygotowuje się na egzekucję. Prosta sztuczka psychologiczna. Wcześniej się naradzili i zdecydowali, że królowa przedstawi mu wieści i wyrok śmierci.
- Zostaniesz stracony wieczorem, czy chcesz by poinformować Twoją rodzinę - skądkolwiek ona jest? - Florence również starał się zwrócić uwagę na zachowanie i słowa mężczyzny, próbując wyczytać z niego jak najwięcej. Do przesłuchania zaprosił również swego brata, który był Septonem w razie czego, może groźba boska podziała na więźniów, lub sam dostrzeże jakieś nieprawidłowości.

Mężczyzna zaczął błagać o litość, aż coś tknęło Florence'a który spojrzał smutno na królową czekając, aż ta powie że to był tylko taki żart. Fossoway odczekał chwilę i ponowił pytanie o rodzinę, jeśli dostał o niej informacje, kazał posłać kogoś do nich i przeprowadzić przesłuchanie dotyczące osoby zamkniętej w lochach. Każdy szczegół był ważny, np. czy ostatnio gdzieś znikał lub kontaktował się z kimś, a w końcu jakiego typu człowiekiem był. Żeby pogląd na jego osobę był większy, kazano przesłuchać również ich sąsiadów. Jeśli mieszkali poza granicami domeny Fossowayów, to wysłani zostali prawdopodobnie jacyś królewscy emisariusze.
Po wystraszeniu tego człowieka, przeszli do kolejnych i powtórzyli wszystko to, co zrobili wcześniej. Ostatecznie też zostali zapytani o rodzinę lub miejsce zamieszkania i wysłano w tamto miejsce żołnierzy, mających zbadać ich prawdomówność.

Po naradzie lordów dnia 15/10/11 PZ

Więźniów złapanych poprzednio na razie trzymano w osobnych celach i czekano na to co przyniosą ze sobą ludzie wysłani, żeby o nich rozpytać. Nikogo nie stracono, mimo tego, że im to zapowiadali. Strażnicy mogli im powiedzieć, że pojawiły się nowe dowody czy coś w tym stylu. Natomiast po spotkaniu z lordami, przypomniało się Florencowi, że przecież w lochach czeka na niego jeszcze jeden człowiek podejrzany w sprawie zamachu. W związku z tym, lord Fossoway udał się tam chcąc go przepytać i sprawdzić jego prawdomówność. Naturalnie posłał również po królową, ale póki był z nim sam na sam chciał jakoś wykorzystać ten czas.
- A więc Burza, jak się nazywasz? Powiedz mi też bratku w takim razie z jakiego miejsca pochodzisz i kto jest Twoim lordem? - zapytał, później zamierzał zadać też kilka innych pytań dotyczących jego pochodzenia i intencji, generalnie to próbował złapać go na jakimś kłamstwie. Tak jak poprzednio starał się też rozpoznać kłamstwo. Od razu na listach uczestników, żołnierze mieli sprawdzić czy dana osoba się znajdowała i czy wzięła już udział w konkursie czy dopiero czekała na swoją kolej. Każda informacja była ważna.