Stara Kopalnia

Ogień rozgrzał zimne ciała Arjana i Lorena, choć było go mało i na krótko, spełnił swój cel. Wkrótce dwójka towarzyszy zebrała się i ruszyła w dół. Idąc przed siebie, widzieli co jakiś czas krzyżyki stawiane wcześniej przez Estermonta. Nie było więc mowy że mogli się zgubić. Po półgodzinie posiadania światła, stracili ten luksus i musieli kontynuować trasę po ciemku. Po kilku godzinach marszu, na nowo usłyszeli donośny dźwięk kapania, który zmysłowo zachęcał do skosztowania. Żeby dotrzeć do źródła, zabrakło już naprawdę tylko paru kroków. Jeśli tylko dwójka poszukiwaczy przygód, postanowiła odejść od ściany, mogli wymacać pewną dużą czarę. U jej podnóża, wystawał jakiś kij. Po dokładnym jego obmacaniu, wyszło że jest to pochodnia..

Z trudem, ale Arjan rozpalił pochodnię. Podpalenie kawałku materiału, który ochraniał jego ciało przed lodowatą temperaturą może nie było najrozsądniejszym pomysłem, ale przynajmniej miał ogień.. na jakiś czas. Po rozpaleniu płomienia, Loren się rozejrzał i ujrzał czarę! O dziwo, czara znajdowała się 30 centymetrów od jego boku i wyglądało na to, że ona od początku tutaj była. Rozległo się głośne kap. którego głośność, została spotęgowana przez różne, małe, otwory w skałach. Po spojrzeniu do czary, która ciągle stała w tym miejscu, ujrzeli nie to czego się spodziewali. Źródła wody, okazało się źródłem czerwonej brei.. krwi. Wyglądało na to, że jeśli chłopcy nie chcieli umrzeć z odwodnienia, musieli poświęcić swoją moralność. A kto wie, mogła być to krew dzikiego zwierzęcia z chorobą, lub nawet człowieka.

To co wziął w ręce Arjan, rzeczywiście miało podobną konsystencję do rozwodnionej krwi. A smakowało jeszcze gorzej. Tłusta ciecz wypełniła przełyk rycerza, a metaliczny smak miał już pozostać przynajmniej do wieczora. Przynajmniej nie był już aż tak spragniony, oczywiście, nie rozwiązywało to całej jego sprawy. Natomiast Loren, który zdecydował o wstrzemięźliwości, miał się wkrótce całkowicie odwodnić.
Krew została spożyta, a z głębi jaskini w której nadal panował okropny chłód, wydobył się dźwięk wcześniej słyszanych bębnów, który o czymś sygnalizował. Do uszu Arjana doszło też głośne skrzypnięcie z odległości co najmniej czterdziestu metrów.
Naturalnie mężczyźni udali się przed siebie, w stronę jedynego śladu świadczącego o obecności innych ludzi. Tak jak zostało obliczone, po przejściu dwudziestu metrów, zaczął malować się kontur otwartych drzwi. Po przejściu jeszcze kolejnych metrów, stanęli w drzwiach, które były lekko uchylone. Po wejściu za nie, chłopcy mieli doświadczyć prawdziwego horroru. Do skał było przykutych siedmiu mężczyzn. Ich kajdany były wykonane z wysokiej jakości metalu, więc nie było co liczyć na ich zerwanie lub rozwalenie. Owi mężczyźni byli przykuci za ręce, ale brakowało im palców, dodatkowo jeśli któryś z nich otworzył usta, w doświadczanym bólu od chłodu i pozbawienia kończyn, można było zobaczyć że brakuje im języków. Na brzuchach, mięśniach rąk, w udach, a nawet na podbrzuszu mieli oni zaszyte rany. Nagle z kolejnych drzwi, przez małe okienko, dobiegł dźwięk.
- Psst. Skorzystajcie z nożyka. Radahahaha. - roześmiał się ktoś głosem konia, a potem trzasnął pokrywą okienka i uciekł, nadal śmiejąc się głosem konia.

Loren wszedł od razu za Arjanem i rozejrzał się po pomieszczeniu, to był jakiś horror. W momencie gdy z drzwi obok rozległ się głos, Hill aż podskoczył w miejscu, nie było to przerażające, acz niespodziewane. Kilku dniowe odwodnienie dawało już we znaki, zawroty głowy, częste bóle i skrajne wysuszenie, ledwo pozwalało mu się poruszać. W momencie gdy jego towarzysz przecinał gardła nieszczęśnikom, krew prysnęła mu na twarz. Tego było już za wiele, bękart zatoczył się kilka kroków w tył i opadł bezwładnie na ziemię. Wycieńczony i odwodniony, ale jeszcze żywy.
Estermont zabijał powoli każdego z więźniów, strach i ból w ich oczach był tak wyraźny, że to wręcz niemożliwe żeby Arjan mógł to kiedykolwiek zapomnieć. Gdy ciął po niektórych szwach, krew zaczynała pryskać w twarz z niezwykłą siłą. Najwyraźniej trafiał na tętnice i żyły, które były gęste akurat w tamtych rejonach. Gdy w końcu wyciągnął coś z dalszych części nogi, jednego z więźniów, okazało się że był to pionek do gry w cyvasse, wykonany z kości. W innym miejscu był to guzik, a w jeszcze innym ktoś miał małe kolce, które trochę pocięły rękę Estermonta. Jednakże klucza nie było nigdzie widać, może trzeba było wejść głębiej ich ciał.

Tak jak Arjan się pewnie spodziewał, Loren nie zareagował. Bez problemu podsunął go pod ciała biednych więźniów i zaczął w nich głębiej grzebać. Z każdą kolejną sekundą, jego ciało coraz bardziej było pokryte krwią. Odrzucając jelita na bok, nawet jedne mu zawisło na ramieniu. Estermont przeszukał dwa ciała, w których nie znalazł nic. W kolejnych dwóch także nic nie było, dwa kolejne także porażka. W końcu zostało ostatnie ciało, rycerz już wyraźnie znużony tymi poszukiwaniami, trochę osłabł. Jednakże wiadomość którą miał dostać w następnej chwili, dopiero miała go zwalić z nóg. W ostatnim ciele też nic nie znalazł, jednak będąc zanurzonym w jego wnętrznościach, usłyszał na zewnątrz strzęknięcie drzwi, które same z siebie się otworzyły. Droga za nimi prowadziła już do właściwej części kopalni, wyjścia z jaskini, co oznaczało ze będzie trochę cieplej.. o ile był akurat dzień.

Po zajrzeniu za drzwi, czerwonoskóremu ukazała się droga. Po prostu droga, której ściany był wspierane przez duże belki. Nic tam nie groziło rycerzowi i jego półżywemu koledze. Po wejściu do tunelu, Arjan trudził się z targaniem towarzysza dość długi czas. W między czasie, ciągle sam opadał z sił, bądź wypuszczał jakiś pakunek. Widać było że sam Estermont był u skraju sił. Jednakże po dwóch godzinach, dotarli do obszerniejszego pokoju, gdy tylko Arjan położył ciało Hilla, wydobył się głuchy dźwięk opadnięcia jego głuchego ciała. Wtedy też, do uszu rycerza doszło ciche szlochanie.
- Mamo, czy to Ty? - zapytał się dziecięcy głos. - Zimno mi i boje się. - dodało. Gdy tylko podszedł on do źródła dźwięku, zobaczył trwożący krew w żyłach obraz. Była to dziewczynka, uwięziona w drewnianej klatce - której nie dała rady sforsować - pozostającej daleko poza zasięgiem Estermonta. Klata znajdowała się pod mechanizmem, którego żelazne łańcuchy prowadziły do drzwi, które najwyraźniej miały się otworzyć, gdy tylko poszukiwacz przygód zgniótłby małą dziewczynę mechanizmem.

Drowned

Zanim Arjan cokolwiek zrobił w kierunku uwolnienia dziewczynki, zabrzmiały bębny. Te same, które wcześniej słyszał z Lorenem. Jednakże tym razem, były one stanowczo głośniejsze. Po bębnach, nadszedł czas na róg, a jego dźwięk był iście przerażający. Rycerz musiał aż zatkać uszy i się skulić, żeby nie słyszeć tego głośnego jak tysiąc okrzyków Ibbeńczyków dźwięku. Gdy się skończyło, spostrzegł się dziewczynki już nigdzie nie ma, a w następnej chwili stracił przytomność, jedynie katem oka dostrzegł jakąś postać w szacie z naszytymi złotymi motylami.