Port Lys

Po dziewięciu dniach rejsu Złoty Ząb wreszcie dotarł do Lys. Przez całą podróż Tommen kazał zachowywać ostrożność i dokładnie obserwować otaczające ich morze. Gdy jeden z marynarzy zobaczył Lys, Tommen wspiął się na maszt żeby zobaczyć miasto i wyspę. Witaj z powrotem Powiedział do miasta. Nie był tutaj już parę miesięcy. Miał nadzieję, że jego dom jest w dobrym stanie.
Przybili do portu. Tommen wyszedł na główny pokład i zaczął wydawać rozkazy.
- Tymon, weź dwa tuziny strażników, rozproszcie się i idźcie zrobić rekonesans. Chcę wiedzieć o wszystkich najlepszych okazjach na kupno towarów. Szukajcie głównie wina i arrasów. Ja w tym czasie z pięcioma ludźmi pójdę załatwić ostatnią sprawę, która trzyma mnie w Essos. Reszta zbrojnych zostaje i trzyma wartę! No już! Do roboty! Chcę uwinąć się z tym jak najszybciej i wracać do domu!
Młody pisarczyk kiwnął głowa i poszedł wykonać rozkaz. Wcześniej Tommen dał rozkaz wszystkim zbrojnym, że mają słuchać jego tak samo jak Lefforda.
On sam poszedł w kierunku jednej z bardziej zamożnych dzielnic. Chciał ostatni raz odwiedzić swój dom zanim się z nim rozstanie. Ale najpierw postanowił odwiedzić swojego starego przyjaciela i popytać o handel w mieście i najlepsze ceny towarów.

Wieści z poszukiwań nie były liczne. Jego ludzie znaleźli raczej mało okazji a większość zaliczała się do standardowych towarów szeroko dostępnych w Lys (a co za tym idzie: tanich na miejscu i drogich w innych punktach handlowych). Lepsze wieści uzyskał od swojego znajomego kupca. Postanowił od razu skorzystać z okazji i kupić jak najwięcej długich lyseńskich ostrzy. Za wszystko co miał (w kufrach). Oczywiście skorzystał też z obniżki po znajomości.
Po tej transakcji udał się na miasto by kupić sześć beczek wina - po trzy białe i trzy czerwone (to już za pieniądze z sakiewki). Oczywiście wybrał najlepsze gatunki z Lys i starał się kupić je za jak najlepszą cenę.
Na koniec dnia Tommen udał się do jednego z miejskich alchemików. Chciał dostać od niego trzy fiolki Lyseńskich Łez (również za złoto z sakiewki).
Po tym jakże pracowitym dniu Lefford udał się do swojej posiadłości. Niestety nie znalazł chętnych na kupno. Szkoda, miał nadzieję, że szybko się z tym uwinie. Następnego dnia z samego rana wysłał kilku ludzi na miasto aby rozpowiadali wśród kupców o posiadłości na sprzedaż. Miał nadzieję, że to przyspieszy cały proces znajdowania klientów.

1 Października 336

Hazel przechadzała się po pokładzie w swym niewyjściowym stroju, czyli spodniach i koszuli, część załogi też krzątała się tutaj. Zielonooka nie miała nic lepszego do roboty. Nie spodziewała się, że przybycie do Lys okaże się takie... mało ekscytujące. Wszystko ją omijało. Nie widziała ani jednej znajomej twarzy, która stwierdziłaby, że przybyła do Lys, aby odzyskać majątek swej zmarłej opiekunki. Szczęście, a zarazem pech.
Zielonooka oparła się o reling, aby zobaczyć, co ciekawego dzieje się w porcie. Nie liczyła ludzi, ale mogła stwierdzić, że było ich nawet sporo. Zasługa krasnala. Kilku mężczyzn grało w kości, dwójka innych kłóciła się przy jakiejś beczce. Może z piwem, kto wie. Między innymi, zauważyła też parę obściskującą się w zaułku. Stawiała na to, że kobieta jest kurtyzaną. Niestety, z nikim nie mogła się założyć. No, może z jakimś członkiem załogi. Wiedziała jedno. Ta parka na pewno myślała, że nikt ich nie widzi. Z góry to było łatwiejsze. Słyszała śmiechy załogi. Widać, że byli zainteresowani.
Sama nie zamierzała obserwować tego fenomenu. Spojrzała w niebo i zaczęła wyliczać gwiazdozbiory. Niestety, żadne majestatyczne patrzenie nie pomoże jej w przerywaniu nudy. Każdy musi pogodzić się z tym, że nie jest pępkiem świata. Była tego świadoma. Westchnęła głęboko. Zazdrościła trochę Aemonowi talentu. Przynajmniej miał co robić. Pamiętała, że Serenei czasem zachęcała ją do bardziej poetyckich zajęć, co spotykało się zawsze z odmową. Hazel była bardziej praktyczna.
Zielonooka położyła brodę na skrzyżowanych rękach. Może czas pograć w kości?
Zauważyła później, iż dwóch ludzi ze statku gra w "kto najdalej pluje". Nie brzmiało to zbyt zachęcająco, ale i tak nic lepszego nie było do roboty. Wiatr trochę zawisł,
a ślina Hazel poleciała w dół.

Hazel okazała się być niewiarygodnie dobra w tej dyscyplinie i trafić w jakiegoś przechodnia. Nie planowała tego, ale stało się. Mężczyzna po chwili zastanowienia, zaczął do niej krzyczeć. Takich wyzwisk w swoim kierunku jeszcze nie słyszała. No, oprócz jednego razu, kiedy w przebraniu wpadła na jakiego zgryźliwego starca, który nie tolerował krytyki.
Niestety, mężczyzna nie poprzestał na wyzwiskach i postanowił wejść na statek. Oczywiście, powstrzymano go w połowie. Hazel postanowiła wyjść do tego dryblasa, by przez ten mały wypadek nie zawiązała się jakaś jatka. W końcu mężczyzna dalej coś do niej krzyczał.
- Nie planowałam w nikogo trafić - rzekła spokojnie. Uświadomiła sobie, że właśnie nuda została przerwana. - Zapewne nie jest to miłe, ale nie wiem, czy taka błahostka powinna wzbudzać tyle złości i szarżę samemu na statek. Właściwie... Chyba ta część była najlepsza.
Później stwierdziła, że powinna najpierw przeprosić. No, ale odstawiła to na potem, aby stwierdzić, czy w ogóle warto. Z drugiej strony też nie chciała robić kłopotu załodze.