Wielka Sala

Elyana przygotowała się do uczty w zaciszu przeznaczonej dla niej komnaty, nie decydując się specjalnie na wychodzenie poza jej obręb. Nie znała zamku, nie chciała wyjść na nieuprzejmą, a poza tym uznała, że koniec końców i tak wszystkich zainteresowanych, a więc młodego lorda i jego kuzyna, pozna już na miejscu. Prawdę mówiąc nie była pewna czy młodzieniec znajduje się na zamku, wszak mógł zostać oddany na wychowanie do któregoś z lordów Zachodu, ale nie śmiała się o to pytać by nie wyjść na niedyskretną. Miała czas na badanie gruntu, wszak jego kuzyn miał dopiero dwanaście lat i nawet jeśli będzie chciała się z małżeństwem pospieszyć, to i tak będzie musiała poczekać do jego czternastych, no może jak się zapłaci Wierze, trzynastych.
Tak więc nie pozostało jej nic innego jak wziąć długą kąpiel, pozwolić służkom na rozczesanie sobie włosów, wetrzeć wonne olejki i ubrać się w jedną z sukien jaką kazała zabrać na czas podróży. Uznała, że naturalnym wyborem będzie tu dla niej założenie czerwonej sukni wyszywanej złotymi i srebrnymi nićmi. Dekolt nieprzesadnie duży, wszak nie sądziła, że młody lord Marbrand jest jeszcze zainteresowany takimi sprawami, aczkolwiek któż to mógł wiedzieć? Do tego pasująca para kolczyków i naszyjnik, który mimo wszystko mógł kierować wzrok starszych chłopców lub mężczyzn w odpowiednie miejsce by zawrócić im w głowie, a wszak na starszego chłopca polowała.
Elyana z zadowoleniem mogła zauważyć, że młody lord zdecydował się nieco wykosztować na ich przybycie i wyciągnąć ze swych spiżarni więcej zapasów. Nie mogła być z tego powodu niezadowolona i nie miała zamiaru narzekać. Nie dała mu wiele czasu na przygotowanie, wszak jej wiadomość była niespodziewana i sama wkrótce się stawiła. Dlatego też pogratulowała lordowi udanego przygotowania, zamieniła z nim w pierwszej części uczty kilka słów, a także ze swoimi sąsiadami, słuchając jednym uchem melodii przygrywanej przez swego barda, a kątem oka wyszukując jego kuzyna. Chwilowo jednak priorytetem był jej sąsiad, lord Marbrand. Skoro już tu była mogła ugrać coś więcej.
- Nie będę ukrywać, że przybyłam tu w konkretnym celu, lordzie. - Powiedziała zgoła obojętnie, delikatnie pochylając się w jego kierunku by nie musieć przekrzykiwać hałasu. - Powiedziałabym, że przybywam tu z darem przyjaźni i takowy dar chętnie otrzymałabym i od ciebie. Jesteś młodym lordem, a ja kobietą i panią na Castamere we wszystkim prócz nazwy, a na takich jak my sąsiedzi, nawet ci niezawistni, łypią łakomym wzrokiem. Nie będzie przesadą stwierdzić, że tacy jak my powinni się trzymać razem, zgodzisz się ze mną? - Powiedziała z uśmiechem przy okazji podnosząc do ust kielich wina i oczekując odpowiedzi.

Elyana mogła się tylko cieszyć, że była oddzielona od matki młodego lorda jego osobą. Nie żeby miała być złośliwa, ale z pewnością psułoby to jej apetyt, nawet stąd, gdy tylko zerkała na nią kątem oka, odnosiła wrażenie, że żołądek wyczynia jej dziwne harce, a co dopiero gdyby miała siedzieć obok! Dlatego też starała się bardziej skupiać na swym talerzu niż na niej, choć nie mogła się obyć bez cichej satysfakcji, że lady Marbrand, pochodząca wszak od Westerlingów, a więc z rodu jej rywala, była najbrzydszą kobyłą jaką kiedykolwiek widziała.
Niestety zerkać na nią musiała z dwóch powodów. Pierwszym było rozmawianie z jej synem, a drugim, że po tamtej stronie stołu posadzono rodzinę lorda, w tym i ich kuzynów, a jednego z nich starała się wypatrzeć. Niestety póki co lady Marbrand zasłaniała całkiem sporą część jej pola widzenia i nie mogła wyłowić interesującej jej osoby.
Kolejnym problemem, jak miała zauważyć Elyana, było to, że była jej kultura osobista dorównywała jej urodzie, choć nie wątpiła, że to pierwsze wynikało z braków drugiego. Sama z pewnością byłaby równie zawistną kurwą co i ona, gdyby poskąpiono jej urody. Dlatego mogła tylko podziękować aprobującym skinięciem głowy i uśmiechem skierowanym w stronę lorda Marbranda, gdy ten kazał podać jej wspaniałą kaczkę i zignorować zimny głos jego matki. Uznała, że chwilowo będzie najlepiej nie wchodzić z nią w konfrontację. Chwilowo.
- Uważam, że oboje dobrze wyjdziemy jeśli będziemy wzajemnie sobie przyjaciółmi i wspierać się jak sąsiad sąsiada. Castamere jest bogate i potężne, ale nie mam ochoty bawić się w odganianie całej rzeszy mniej lub bardziej ambitnych lordów, którzy gotowi są sprawdzić czy kobieta nadaje się do rządzenia. Nie wątpię, że takowe próby mogłyby czekać i ciebie, wszak młody i niedoświadczony lord to zawsze łakomy kąsek. - Elyana raz jeszcze postanowiła nie zwracać uwagi na braki w etykiecie młodego Marbranda. Wyglądało na to, że jabłko pada niedaleko od jabłoni. - Jestem gotowa więc was wspierać i pomagać, a jeśli zaszłaby potrzeba i bronić przed zakusami innych jeśli i ty byłbyś gotów zrobić to samo dla mnie.  

- Hmm...  - Elyana mimowolne mruknęła do siebie, gdy lady Marbrand pochyliła się nad talerzem, a jej oczom raz jeszcze ukazała się zasłaniana przez nią strona stołu. Szybko zaczęła przebiegać oczyma po zgromadzonych tam osobach i wyglądało na to, że dostrzegła kuzyna lorda. Wyglądał całkiem... Cóż, była nieco zaskoczona. Co prawda młody, wciąż brakowało mu kilku lat do wieku męskiego, ale prezentował się całkiem okazale. Już teraz był wysoki, przyjemny dla oka i silny. Podejrzewała, że musiał całkiem wcześnie zacząć swą służbę jako giermek i musiał już wyrobić sobie siłę od jazdy konnej i walki mieczem. Niestety musiała wrócić na ziemię i skoncentrować się raz jeszcze na sprawach jej bliższych i dalece mniej przyjemnych, ale już teraz odnotowała sobie w głowie obecność starszego z Marbrandów.
- Miło mi, że lord Westerling się o mnie przy tobie wyrażał, lady Marbrand. - Powiedziała starając się zachować uprzejmy uśmiech na twarzy, gotując się do wbicia szpili jędzy. - Obawiam się jednak, że przy ostatniej jego wizycie w Castamere słowem o tobie nie wspominał. Szczęśliwie jestem tu teraz osobiście i możemy narobić towarzyskie zaległości. A skoro twój syn jest wystarczająco silny do rządzenia...   - Uśmiechnęła się nieco szerzej. - ... to jestem pewna, że doskonale sobie poradzi z samodzielnym rozważeniem propozycji i podjęciem decyzji, mam racje, lordzie Marbrand? - Powiedziała do młodego lorda z uśmiechem, a następnie dodała. - Oczywiście nie wymagam odpowiedzi od razu jeśli potrzebujesz czasu do namysłu lub...   - Roześmiała się. - ... konsultacji. Ale jak pani matka powiedziała, tych nie potrzebujesz. Tymczasem, byłbyś tak miły i przedstawił mnie swemu kuzynostwu?

- Wspaniale. Jestem pewna, że po bliższym poznaniu obie zyskamy w swoich oczach. - Powiedziała raczej chłodno i bez entuzjazmu, ale z zachowaniem kultury, której to lady Marbrand ewidentnie brakowało. Szczęśliwie, nim sprawy mogłyby zabrnąć za daleko, dane było jej zakończyć z nią dyskusję. Wątpiła w tym momencie też czy mając ją obok siebie będzie mogła urobić lorda na jakąkolwiek decyzje, gdy ta będzie torpedować jej każde słowo. Być może pozostali doradcy lorda, choćby Maester, mogliby uznać jej propozycję za wartą uwagi, ale podejrzewała, że to babsko trzęsło Ashemarkiem, a jeśli było trzeba, to i potrząsała odpowiednimi osobami do uległości.
Tymczasem wstała wstała od stołu i ruszyła za lordem, który miał przedstawić ją pozostałym członkom rodziny, a więc licznemu kuzynostwu. Elyana starała się ukryć, że najstarszy kuzyn lorda, a więc Morgan, interesował ją najbardziej, aczkolwiek z drugiej strony, gdy ten był najstarszym krewniakiem, to potencjalnie mieli o wiele więcej tematów do wspólnej rozmowy. O czym wszak można było rozmawiać z najmłodszymi członkami rodu? Wymieniła więc z nimi uprzejmości i uśmiechy, które były bardziej szczere i radosne od uśmiechów skierowanych do lady Marbrand, starając się zrobić dobre wrażenie na jego rodzinie.
- Hmm. Niewątpliwie paniczu Morganie, po takiej prezentacji nie sposób nie oczekiwać od was wielkich czynów. Będę czekać by o was usłyszeć... - Elyana skupiła na nim swój wzrok i spoglądała mu w oczy chwilę dłużej niż to było konieczne. Zaraz potem zaś zwróciła się do lorda. - Nie mogę się też doczekać by odwdzięczyć się za ciepłe przyjęcie. Chętnie ugoszczę ciebie i twoją rodzinę równie szczodrze w Castamere co ty mnie w Ashemarku. Muszę się pochwalić, mój stryj, Rufus, miał okazję wsławić swe imię w Reach na turnieju i pokonując straszliwą bestię panoszącą się po ziemiach jednego z lordów zwaną bazyliszkiem. Aktualnie głowa bestii znalazła poczesne miejsce w salach mego zamku, jestem pewna, że warto ją zobaczyć. Byłbyś zainteresowany? - Powiedziała to do lorda, aczkolwiek zwróciła się także ciałem i częściowo głową w stronę Morgana, chcąc mieć go jednocześnie na oku, a z drugiej strony sugerując, że propozycja jest także skierowana i do niego.

- Cieszy mnie to niezmiernie. - Powiedziała do młodego lorda, gdy ten zaakceptował jej zaproszenie, jednocześnie uśmiechając się promiennie, starając się kolejny raz wywrzeć na nim o wiele lepsze wrażenie niż jego matka. Co prawda matka, jak to matka, podejrzewało, że mimo wszystko panicz ją, do pewnego stopnia, kochał, ale wciąż chyba to ona była milsza dla oka i pogodniejsza niż ta stara jędza, która wydała go na świat, czyż nie? Dlatego też korzystała z okazji by wygrać sobie jego serce.
- Chętnie pokażę ją i tobie, paniczu Morganie... - Powiedziała swobodnie, delikatnie się nachylając w jego stronę. - Obawiam się jednak, że obecnie mego stryja nie zastaniesz na zamku. Ma nawyk jeżdżenia po świecie w poszukiwaniu przygód, okazji do wsławienia swego imienia, a przede wszystkim, udowodnienia honoru swego rodu i swojego. Ale zadbam o to by następnym razem gdy wróci do Castamere odwiedził też i Ashemark, a może zaproszę cię osobiście by z nim porozmawiać.   - Elyana mówiąc to wszystko oparła delikatnie dłoń na krześle Morgana i niby to przypadkiem musnęła go po ramieniu. Dopiero przybycie lady Marbrand sprawiło, że zwróciła swą uwagę na nią.
- Oh, ależ spokojnie. Nie ma się ni to spieszyć do Castamere ni się denerwować, że lord Marbrand podejmuje samodzielne decyzje. Musisz mi dać dzień lub dwa bym przygotowała zamek na twoje przybycie, chyba, że dasz mi skorzystać z kruczarni bym powiadomiła moje sługi, że będziemy mieli tak znamienitych gości.  

Elyana powstrzymała się zarówno od komentarza czy jakimkolwiek gestem z jej strony lub grymasem z powodu tego, że młody Morgan uciekł wzrokiem w kierunku jej dekoltu. W gruncie rzeczy taki był jej zamiar. Ot, zarzuciła wędkę na rybę, ale też mogła sprawdzić dwie istotne rzeczy - czy młody mężczyzna jest w ogóle zainteresowany kobietami, a wychodziło na to, że zainteresowany jest, a po drugie czy jest to odpowiedni wiek by próbować zawrócić mu w głowie i tu również otrzymała odpowiedź twierdzącą.
- Całkiem pusta? - Powiedziała z udawanym uśmiechem i zdziwieniem. - Cóż za niespodzianka. Albo ta kruczarnia jest niezwykle mała albo lord Marbrand jest niezwykle zajętym lordem, że wciąż i wciąż wysyła listy. A może to zamkowy maester nie dość dba o ptatki?   - Zadała niewinne pytanie. - Ale nie ma się o co martwić, jak tylko wrócę do Castamere wydam odpowiednie rozkazy do uczty w celu zrewanżowania się za ten cudowny wieczór. Wszak lord Marbrand już zdecydował się mnie odwiedzić, a byłoby nierozsądnie z jego strony szafować raz danym słowem. Honor rodu i jego własny wymaga dotrzymywania słowa, czyż nie? - Uśmiechnęła się niewinnie. - Jeśli zaś dotrzymywania słowa w tak trywialnych kwestiach przychodzi mu z trudem, to ktoś mógłby podejrzewać, że zawieranie z nim poważnych umów byłoby niepoważne. Na szczęście my wiemy, że lord z pewnością słowa dotrzyma...   - Minęła lady Marbrand. - Prawda?
Elyana wróciła na swoje miejsce i kontynuowała posiłek już bez lorda Marbranda, mając nadzieję jeszcze w trakcie uczty jakoś zwrócić na siebie swoją uwagę młodego Morgana. Chwilowo ograniczała się jednak do subtelnej próby skrzyżowania z nim spojrzeń i wymiany zachęcających, acz skromnych uśmiechów.

Elyana mogła się cieszyć małym zwycięstwem jakim było wyprowadzenie Lady Marbrand z równowagi. Cóż, może i było nierozsądne robić sobie wroga z osoby, które bez trudu skręci ci kark, ale na przyjaźń między nimi było za późno w momencie, kiedy okazało się, że jest to córka lorda Westerlinga. No i zwyczajnie zazdrościła jej urody i młodości, może nawet i bogactwa.
Uradowana sukcesami Elyana na powrót zajęła się jedzeniem, strzelaniem spojrzeniami i uśmiechami w młodego Morgana, które zdawały się przynosić rezultaty i co oczywiste, odganiać się od adoratorów. Cóż, może nie dosłownie, ale nie wypadało od razu pozbywać się towarzystwa rycerzy, tym bardziej, że dość próżnej lady uwaga schlebiała, nawet jeśli była tu w innym celu. Chwilowo więc zajęła się swymi nowymi towarzyszami - dziękowała za komplementy, śmiała się z ich dowcipów, delikatnie flirtowała i dała się wyciągnąć do tańca.
Wracając na swoje miejsca Elyana celowo obrała dłuższą trasę przechodząc obok rodziny Marbrandów. Zamieniła słowa i uśmiechy z młodszymi członkami rodu, pochwaliła suknie i biżuterie, zachwycała się mięśniami młodych szkrabów, przyszłych rycerzy i ostatecznie raz jeszcze stanęła przy Morganie, muskając rękawem jego bark, gdy przechodziła zająć swoje miejsce. Tego wieczora nie podejmowała już prób złapania z nim kontaktu, zresztą robiło się pomału późno i uczta zbliżała się ku końcowi.