Plac zamkowy

Królowa Olenna postanowiła nie dać się stłamsić swojemu kochankowi, który próbował jej wmówić dnia wczorajszego, że sierota będąca giermkiem to plama na honorze rycerskim. Obrała sobie za punkt honoru, że udowodni Garthowi, że nie miał racji i że odszczeka swoje słowa kiedy okaże się, że miała rację. Zabrała ze sobą Lancelota i swojego młodszego syna na przechadzkę wokół zamku. Chciała aby jej syn nie miał uprzedzeń wobec ludzi z gminu - tak jak i ona ich nie miała - dlatego postanowiła uczyć go tego od najmłodszych lat. Gdy dotarli na plac jej zaprzysiężona tarcza sir Gallan z Arbor już na nich czekał - tak jak wcześniej się z nim umówiła - z mieczami treningowymi jak poprosiła go dnia poprzedniego.
- Sir Gallanie, już jesteś - powiedziała ucieszona, gdy podeszli bliżej. - Pamiętasz zapewne Lancelota. Chciałam, żebyś sprawdził chłopaka i powiedział mi, czy będzie z niego materiał na giermka - powiedziała do niego, kładąc chłopcu ręce na ramiona. Gwayne był na to chyba jeszcze nieco za mały. - No, to do dzieła! - Dodała, po czym zabrała swojego syna i odsunęli się na bok.

Królowa nie znała się na fechtunku i nigdy nie walczyła, ale nawet ona mogła stwierdzić, że chłopak nie był najgorszy i przy odpiwiednim treningu mogło coś z niego być. Gdy jej sir Gallan potwierdził to, królowa uśmiechnęła się. Miała rację, jej intuicja nigdy jej jeszcze nie oszukała.
- Chłopcy, idźcie się pobawić - powiedziała do chłopaka oraz swojego syna, a Ci od razu złpalali za jakieś patyki leżące pod krzewami i zaczęli się bawić. W tym czasie Olenna zwróciła się do swojej zaprzysiężonej tarczy. - Chcę znaleźć rycerza, który przyjmie chłopaka na swojego giermka. Sir Gallanie, mieszkasz w tym zamku tak długo jak ja, obracasz się wśród naszych domowych rycerzy i nie tylko, znasz każdego - zaczęła. Sir Gallan z Arbor również nie pochodził z żadnego szlacheckiego rodu. Był synem jednego z pracowników winnicy jej ojca, czasami bawił się z dziećmi służby nieopodal zamku i tam zauważył go jeden z rycerzy Redwynów, który dostrzegł w nim potencjał. I tak po latach ciężkiej pracy z syna mężczyzny, który zbierał winogrona został najwierniejszym i najbardziej zaufanym z ludzi królowej Reach. - Sir Gallanie, doradź mi kogo mogłabym poprosić o taką przysługę. Wiem co myślisz, królowa zwariowała. Ale po co bogowie daliby mi ten zaszczyt bycia nią jeśli nie po to aby zmieniać ludzkie życia? - rzekła, po czym uśmiechnęła się do niego. Olenna wiedziała, że dobro zawsze wraca. Wierność i lojalność również. Wszyscy najbardziej jej zaufani zawdzięczali jej wszystko. Swoich ludzi przywiozła z Arbor, najbliższe sługi i służące - wszyscy z nizin społecznych, którzy zawdzięczali wszystko jej, tam gdzie byli i co robili. Olenna zawsze dbała o to aby było im dobrze, a oni odpłacali się miłością i wiernością.