Młyn nad Czerwonymi Widłami

W drodze do Wayfarer's Rest Edmund zatrzymał się nad rzeką, przy jednym większym młynie. Przybył z skromną świtą - czterema gwardzistami, czterema dworakami do pomocy i ostatecznie zabrał ze sobą także młodszego brata Amosa. Po drodze opowiedział mu parę historii ze Starego Miasta, a także wytłumaczył kilka spraw dotyczących zarządzania.
Teraz jednak nadszedł czas interesów. Zostawił swoich towarzyszy (poza gwardzistami) i zagadnął młynarza, w razie problemów gotów zapłacić mu za pomoc pięć dziesiątek srebrnych monet. Spraw było kilka. Po pierwsze zagadnął go i wypytał o zyski, jakie przynosi mu ten młyn. Po drugie zaś, poprosił o wycenę takiego młyna - najpierw o pomoc w wycenie, ile kosztować winna budowa takowego młynu, pokazaniu wszystkich niezbędnych części i podzieleniu się odpowiednią wiedzą. Przy okazji obiecał takoż, że nie będzie robił młynarzowi konkurencji i swoją budowę zacząłby w zupełnie innym miejscu. W międzyczasie, choć subtelnie, wypytał także o możliwość kupna tego młyna - i oczywiście zostawienie młynarza w roli jego zarządcy, a także wzięcie jego dzieci na giermków dla rycerzy dworu Kamiennego Żywopłotu, żeby mogli się dobrze wykształcić. Starał się przy wszystkim być jak najmilszy, żeby nie zrazić swojego nowego przyjaciela...

Oferta wydawała się dość atrakcyjna, Edmund nie zamierzał więc szczególnie długo czekać. Od razu wyjął kawałek pergaminu, pióro i inkaust, wypisując odpowiednią umowę. Od ręki gotów był wypłacić piętnaście złotych monet, jako drobną zaliczkę, resztę zaś - co zawarł w umowie - w ciągu maksymalnie dwóch księżyców, gdy tylko skończy swoją małą, trochę dłuższą podróż po Dorzeczu. W tym czasie mógłby również zobaczyć czy zyski rzeczywiście odpowiadają temu, co mówił młynarz. Na końcu sam się podpisał i pokazał, gdzie powinien młynarz - w przypadku zaś braku zdolności pisania, kazał postawić krzyżyk. Po podpisaniu odpowiednich dokumentów Edmund postanowił zjeść jeszcze z młynarzem skromne drugie śniadanie na znak zawartej przyjaźni. Obiecał wrócić jak najszybciej, coby dopiąć warunków umowy. Synów jeszcze nie zabrał, mając na uwadze potrzebę załatwienia kolejnych rąk do pracy, tedy obiecał, że zabierze ich na zamek, jak tylko załatwi kogoś w zastępstwie. Zarzekł się też, że swojego nowego "zarządcę" nauczy czytania, pisania i rachunkowości, żeby jeszcze lepiej mógł administrować młynem - i oczywiście, że będzie już musiał coraz mniej pracować fizycznie. Miał nadzieję jeszcze usprawnić pracę młyna i zwiększyć zyski. Napomknął też coś o próbie załatwienia lepszych warunków pozysku zboża... Wszystko to gdy tylko wróci. Wtenczas zaproponował młynarzowi, że jeżeli ma kolegów młynarzy, to może im wspomnieć o zainteresowaniu Edmunda, a za każdy młyn, który Bracken kupiłby dzięki pośrednictwu młynarza Zacka, ten dostanie dodatkowo dziesięć złotych monet. Po załatwieniu wszystkich formalności uściskał się z nim i pożegnał, jak miał nadzieję, z dobrych nastrojach, ruszając dalej w drogę.