Wielka Sala

Wejścia dla interesantów Lelek nie zauważył, ale osób, które potencjalnie mogły mu pomóc było całkiem sporo. Przede wszystkim wartę wokół wielkiej sali septu, tak jak i przed jego wejściem, pełnili Synowie Wojownika - wybrani ręką Siedmiu obrońcy Wiary odziani w błyszczące pancerze, z hełmami ozdobionymi przez siedem kolorowych piór i obleczeni w tęczowe płaszcze. Może któryś z nich mógł wspomóc wiernego wskazówką co powinien uczynić? Jeżeli jednak Lelek nie chciał niepokoić tych milczących i dumnych strażników, to po wnętrzu kolosalnej budowli kręcili się również inni duchowni - septoni, septy oraz milczące siostry. Część z nich pogrążona była w modlitwie, część przechodziła jedynie przez salę zmierzając do innych części Gwieździstego Septu, a część konwersowała cicho gdzieś pod ścianą.

Po krótkim przyjrzeniu się wszystkim potencjalnym kandydatom na rozmówcę Lelek wypatrzył jednego, który wyglądał dość przystępnie. Starszego już septona o miłej, pyzatej twarzy i lekko zarysowanym pod szatą łukiem wydatnego brzuszka. Nie był zajęty rozmową i nie wydawało się, aby się modlił. Zdawał się jedynie stać w ciszy i przyglądać wiernym w sepcie.
- Witaj synu, oczywiście, powiedz w czym mógłbym ci pomóc? - głos septona był ciepły i łagodny, zupełnie jak miłość, którą Matka otaczała wszystkie swoje dzieci. Kiedy jednak usłyszał z czym Lelek do niego przychodzi, jego twarz przybrała odrobinę zmartwiony wyraz. Prośba najwyraźniej nie należała do błahych. - Synu, Ojciec Wiary jest bardzo zapracowanym człowiekiem, rzadko udziela osobiście audiencji pielgrzymom przybywającym do Gwieździstego Septu. Zrozum, pod jego opieką znajdują się wszystkie septy, domy Matki, kapituły Synów Wojownika i inne placówki Wiary w całym Westeros oraz poza nim, to wielka odpowiedzialność - wyjaśnił starszy mężczyzna. - Z pielgrzymami kontakt utrzymujemy przede wszystkim my, septoni opiekujący się Gwieździstym Septem w imieniu Awatara Siedmiu. Powiedz mi, synu, skąd przybywasz i jakaż to ważna sprawa każe ci szukać posłuchania u samego Wielkiego Septona?

Po wizycie w Cytadeli udała się prosto do Gwieździstego Septu. Konstrukcja była duża i wykonana z marmuru, okna miały przyjemne dla oka łuki. Z zewnątrz budynek prezentował się przyzwoicie, chociaż nie mogła powiedzieć, aby zrobił na niej wielkie wrażenie. W dodatku wokół pełno było jakichś zbrojnych w tęczowych płaszczach. Czemu tęcza? Wydawało jej się, że te jaskrawe, kolorowe płaszczyki wyglądają bardziej zabawnie niż groźnie, ale nie podchodziła do biednych rycerzy tylko po to, aby się z nich pośmiać. Pani matka uczyła, że lepiej nic nie mówić, jeżeli nie ma się nic miłego do powiedzenia.

W środku było podobnie - marmury i tęcze. Do tego siedem posągów dedykowanych konkretnym bóstwom, które wchodziły w skład westeroskiego panteonu. Daella obeszła sept powoli, zataczając koło i przyglądając się każdemu z lokalnych bożków. Kowal - nieciekawy. Ojciec - nudny. Wojownik - trochę lepiej, powiedzmy. Matka - typowa. Starucha - niewystarczająco pomarszczona. Dziewica - nawet urocza. Nieznajomy...
- On ma być straszny? - mruknęła pod nosem, zatrzymując się przed posągiem bóstwa śmierci i przyglądając mu się krytycznie.
Spojrzała pytająco na stojącą obok Viserrę, ale ta jedynie wzruszyła ramionami. Spodziewała się więcej, kiedy mówiono jej o tej świątyni, która ponoć była największą w całym Westeros. Ostatecznie za mało było tu czegoś wspaniałego i groźnego - jak smoki, albo lwy, albo jakiś bazyliszek czy inna wiwerna. Czy ci ludzie w ogóle mieli pojęcie jak się rzeźbi porządnego gargulca? Chyba nie...