Samotnia Lorda Tartha

Edwyn swoje obowiązki rozpoczął — tak jak miał w zwyczaju — z samego rana, jako że nie zastał raportu na początku dnia, spodziewał się go wieczorem. Zwłaszcza że przyzwolił Zarządcy na niewielkie opóźnienie. W kilka godzin skończył zajmować się swoimi obowiązkami i mógł przejść do pisania kilku listów, czy to gratulujących komuś urodzonego syna, ze szczerymi życzeniami na dni imienia, czy też wreszcie do swoich przyjaciół. Wszystko to, z pozoru błahe rzeczy, sprawiały wrażenie, że Edwyn się interesuje danym człowiekiem i jego dobrem, a także informowało, że gdzieś tam istnieje. Po pracy, z przerwami na posiłek, zaczytywał się w księgi, próbując poszerzyć swoje horyzonty.
Wreszcie, gdy nastał wieczór, Lord oczekiwał na swojego sługę, w swojej samotni. Przyjmując pergamin do rąk, polecił mu zaczekać. Gdy wszystko stało się jasne, odłożył go do szuflady i pytająco wpatrzył się w Ser Gloriana. Jeżeli przez dłuższą chwilę ten nie zareagował, lekko podirytowany spytał.
- A więc? Co możesz mi powiedzieć o tej wiosce niedaleko ruin? - czekając na odpowiedź, oparł podbródek na jednej z rąk, a drugą zaczął bębnić w blat biurka.

Edwyn słuchał relacji urzędnika i notował co ważniejsze informacje. Było tak, jak się tego w sumie spodziewał, wioska jak wioska, niczym się niewyróżniająca. Miał jednak wobec niej pewien plan, który jeśli się spełni, sprawi, że wioska dozna dużego wstrząsu.
-Kolejne bojowe zadanie Piter, wynajdź mi najlepszych rzeźbiarzy i rzemieślników w kamieniu, po obu stronach Wąskiego Morza. Zaproponuj im osiedlenie się na Tarth i zwolnienie z podatku dla nich i ich dzieci urodzonych na wyspie, możesz dodać jakieś dodatkowe ulgi, ale w ramach rozsądku. Gdy już się tym zajmiesz i wyślesz listy, czy też posłańców, rozpisz mi kolejny kosztorys. Tym razem postawienie kilku warsztatów w tej wsi, magazynu oraz niewielkiej przystani, z możliwością jej rozbudowy w przyszłości. Gdy się tym zajmiesz, dostaniesz dzień wolny. Teraz odejdź, a po drodze powiadom Dowódcę Zbrojnych i mojego przyjaciela Andrew, żeby tutaj przybyli. Najlepiej z dziesięć minut po sobie. - Nie omawiał żadnych konkretów, uznał, że jego Zarządca nie bez kozery piastuje to stanowisko i wszystkiego się domyślił. Gdy przekazał już wszystkie informacje, które miał do przekazania i pożegnał Pitera, wrócił do kosztorysu, który dostał chwilę wcześniej. Przyglądał mu się i kalkulował w głowie pewne liczby, aż do przybycia żołnierza. Naturalnie pozwolił mu wejść, ale miał krótkie polecenie, więc nie było sensu, żeby fatygował się i siadał.
-Niech patrole częściej odwiedzają okolice Morne i osady w okolicach ruin. Do tego dokonaj inspekcji umocnień zamku i morale załogi zamku. Odmaszerować. - kolejny był Andrew, temu dał już usiąść, z nim miał o wiele więcej do przegadania.
-Witaj Andrew, mam do Ciebie pewną delikatną sprawę... - zaczął tajemniczo i potem kontynuował.

-Zwij ich, jak chcesz, liczę tylko, że wypełnisz swoje zadanie. - oznajmił, a przed odpowiedzią na kolejne pytania, musiał się trochę zastanowić, zresztą, poprzedził ją propozycją.
-W Essos, mógłbyś spróbować znaleźć takowych może w Pentos, niedaleko są góry, tak samo Norvos i przede wszystkim Lorath. Słyszałem o tych ich labiryntach, być może ktoś tam się zna na rzemiośle. A poszukiwaczy wyślij dziesięciu, przydziel im też po kilka złotych monet na zatrudnienie kolejnych już na miejscu i niech rozpowiadają plotki o Tarth. Może przybędą też sami chętni do osiedlenia się osadnicy. Niech wyspa mieni się samymi superlatywami i tak jak powiedziałem, możesz dodać jakieś ulgi od siebie, tylko w ramach rozsądku. - powiedział, a od tego zaschło mu w gardle. Wyciągnął więc z szafki karafkę na wino i wkrótce zwilżył swe gardło cierpkim trunkiem.
-Przystań na razie wystarczy drewniana, magazyn może być w połowie kamienny i niech klepisko zostanie zastąpione brukiem, lub też deskami. Kamienny warsztat kowala przyda się również szkutnik oraz cieśla, ich warsztaty mogą być drewniane. Znajdź gdzieś nadwyżkowych rzemieślników i ich tam wyślij albo zrób to, jak robili to inni, zaproponuj warsztat czeladnikom, ci zawsze chętnie opuszczają mistrza, mając przed sobą podobną perspektywę, Wynajdź im tam tylko tych lepszych. - polecił.

03.01.10PZ

Po dostarczeniu do rąk Edwyna kosztorysu, rozbudowy Wieczornej Gwiazdy, Lord szybkim podpisem pokwitował dokument i pozwolił zabrać ze skarbca potrzebne środki. Piter miał jednak prowadzić dokładną księgę rachunkową, w której zawrzeć miał każdy wydatek. Tarth zatrzymał jeszcze swojego współpracownika i spod sterty papierów wygramolił kawałek pergaminu z dorysowanymi kwadratami, które był zaznaczonymi węglem drzewnym i ponumerowane. W rzeczywistości była to mapa.
- Tak więc jedynka to jest ów przystań. Dwa, magazyn, trzy warsztat kowala, cztery i pięć to cieśla i szkutnik. I teraz pewnie zastanawia Cię też budynek, oznaczony szóstką. Pomyślałem, że jeśli chcemy stworzyć w Wieczornej Gwieździe, ośrodek handlowy, będziemy potrzebować jeszcze gospody, w której przybysze będą mogli spędzić noc. Rozpocznij budowę i tego, weź ze skarbca, ile będzie potrzeba, tylko prowadź księgę rachunkową, będę chciał mieć do niej wgląd później. - powiedział, a gdy mówił o budynkach, kolejno wskazywał je palcem. - Gdy tylko magazyn zostanie skończony, zresztą ma być pierwszy wybudowany, rozpoczniemy transport marmuru i żelaza w tamto miejsce. Wkrótce też, wyruszę do Deszczowego Lasu, spróbuję dobić targu na dostawy drewna, które również zaczniemy eksportować. Skontaktuj się też z Magistrem Dukatisem z Pentos i Kupcem Sandro z Volantis, jak wiesz, to moi dobrzy przyjaciele. Przedstaw im moje plany, być może będą chcieli trochę zainwestować w moje przedsięwzięcie lub może pomogą w jakiś inny sposób. I nie zapomnij ich tutaj zaprosić. - rozkazał, po czym przeciągle westchnął. Wiedział, że będzie z tym jeszcze dużo roboty, będzie musiał zainwestować dużo czasu i pieniędzy, mimo niepewnej sytuacji w Westeros.
-Piter, jesteś inteligentnym człowiekiem. Masz może jakieś sugestie? Myślisz, że o czymś zapomniałem. Chętnie poznam Twoje zdanie. - zapytał, wyczekując jakiejś konstruktywnej odpowiedzi.

Edwyn postanowił się dostosować do zaleceń swoich sług i zrobić tak jak polecili. Wypisał dokument dający do dyspozycji Pitera tysiąc złotych monet, przeznaczonych na ulepszenie kopalni lub też założenie nowych. Ponadto, miał rozesłać ludzi, którzy szukaliby nowych źródeł marmuru, a nóż uda im się odnaleźć coś bardziej cennego. Naturalnie, księgi rachunkowe miały być prowadzone, a wgląd do nich Edwyn chciał mieć w każdej chwili. Trzeba było jeszcze zadbać o rynki zbytu, jak w przypadku Pentos czy Volantis, mogliby pomóc jego przyjaciele — i o tym miało być napomknięte do nich w listach — tak sprawa rysowała się trochę trudniej w innych miejscach. Tarth nie dorobił się jeszcze tam żadnych kontaktów, a żeby pływać z miejsca, na miejsce też nie miał czasu. Postanowił więc, że wyda niewielką ucztę, na którą to zaprosi kupców z Pentos i Volantis, oraz najbardziej dostojnych lordów znad Czarnej Zatoki, w tym Targaryenów. Słyszał o tym rodzie, choć niezbyt wiele. Mieli być Valyrianami, a jak wiadomo, wszystko, co Valyriańskie fascynowało Edwyna. Zresztą, liczył na równie dostojne podarki, co sami przybysze. W celu rozpisania kosztów uczty, która nie okryłaby hańbą rodu Tarthów, a równocześnie by go nie zrujnowała, polecił Piterowi i maesterowi wspólnie rozpisać kolejny już w tym tygodniu kosztorys. Ponadto, Lord zaczął się zastanawiać nad jakimś specjalnym wynagrodzeniem dla Pitera, o czym nie omieszkał mu wspomnieć, jeśli tylko ten się spisze bardzo dobrze.

Pojawił się problem, o którym Tarth całkowicie zapomniał. Ilość ewentualnych gości. Jak zarządcy dobrze powiedzieli, nawet jeśli część z magistrów lub innych możnych się nie zgodzi, tak choćby ich czwarta część nadwyręży mocno skarbiec Szafirowej Wyspy. Z drugiej strony, świty dysponujące własnymi pieniędzmi, mogłyby w pewnym stopniu napędzić rynek wyspy. Chociaż lord wiedział, że to nie zwróciłoby kosztów wyprawienia uczty. Dopatrywał się tego w podarkach i prezentach, jakie by ewentualni goście przywieźli, jak również w inwestycjach i pożyczkach, które mógłby zaciągnąć. Był to jednak temat na inny moment.
Po dłuższym namyśle Edwyn postanowił zaprosić przede wszystkim Magistra Dukatisa z Pentos, jako swojego przyjaciela, nie magistra, oraz jeszcze kilku, zaprzyjaźnionych z Dukatisem, których ten zechce zabrać. Głowę rodu Artigar, a ponadto kilku mniejszych niż magistrzy kupców, lecz wciąż coś znaczących. Z Volantis postanowił zaprosić również swojego przyjaciela, prosząc go również, by i ten zaprosił kilku swoich najbardziej zaufanych współpracowników. Zaproszenie miało również dotrzeć do Aemiona Belaerysa, gdyż Edwyn słyszał o nim co nieco i wiedział, że jest zręcznym handlarzem. W końcu Targaryenów ze Smoczej Skały, Lorda Duskendale oraz Lorda zamku Rosby. Uczta miałaby odbyć się dwudziestego piątego dnia, drugiego księżyca. Bo pomimo tego, że pierwsze budynki portowe będą już ustawione, a ludzie zaczną tam przybywać, będzie potrzeba trochę czasu, żeby oczyścić i przygotować Wieczorną Gwiazdę, zanim ktokolwiek ją odwiedzi. Maester miał również za zadanie napisania listów do lorda Rain House, zapowiadając przybycie Tartha w niedługim czasie. W związku z tym wyszedł rozkaz przygotowania galery oraz świty. Według rozkazu Edwyna, namiestnikiem lorda na ten czas miał zostaćjego najmłodszy brat, Cristoph.

Kosztorys przedstawiony przez maestera i Pitera wyglądał dobrze. Nie było w nim żadnych zbędnych rzeczy, a jedynie same najważniejsze, nieumniejszające w żaden sposób godności rodu Tarth. Z jednej strony splendor jego domu nie leżał w jego priorytetach, jednak nie chciał tracić tego, co jego przodkowie i on sam przez lata budowali. Na liście z wypisanymi kosztami, Edwyn przybił swoją pieczęć, a potem się podpisał. Następnie, jak to praca kancelaryjna wymagała, przekazał dokument do podpisania dla reszty urzędników. Szacowana lista gości, nieco imponowała, choć wciąż nie był to rozmiar wielkich uczt i turniejów rodem z Essos, czy nawet tych o wiele bogatszych rodów. Żeby dodatkowo zadbać o wygodę wszystkich na wyspie, lord polecił powiadomić karczmarzy i innych gospodarzy z okolic zamku, żeby zaopatrzyli się na dni bliskie temu wydarzeniu w dodatkowe zapasy alkoholu i strawy, bo przybędzie do nich wówczas dużo klientów. A czym więcej oni wydadzą w lokalach na wyspie, tym więcej podatków będzie można zebrać.
W końcu po całym dniu pracy Edwyn mógł udać się na zasłużony odpoczynek. Teraz trzeba było tylko czekać skutków jego wszystkich postanowień, które miały już wkrótce się ukazać. W głowie mężczyzny krążyła jeszcze tylko jedna myśl.
-Ile jedzą smoki?

[z/t]

Kiedy tylko lord wrócił do zamku i położył się w swojej komnacie, kazał sporządzić nadwornemu cieśli biurko, które mogłoby być używane w łóżku. Nie słuchał żadnych narzekań brata, czy też maestera, że powinien odpocząć od pracy. Zbliżał się wielki dzień, a ktoś musiał o to wszystko zadbać, tą osobą musiał być Edwyn.
Codziennie wypełniał kolejne dokumenty, sprawdzał raporty i pisał odpowiednie rozporządzenia, którymi jego nieco niemądry brat nie mógł się zająć. Z lordowskiej sypialni codziennie wypływał stos dokumentów, który miał w sobie zawarte wszystkie decyzje ważne dla wyspy. Posiłki Edwyn również spożywał w pokoju, a kiedy mógł, korzystał z pomocy służby, żeby odświeżyć swoje ciało. Czasami też, zapraszał najbliższą rodzinę do swojej komnaty, coby wspólnie zjeść kolację i porozmawiać. Wszak każdy człowiek potrzebuje trochę kontaktu.
Gdy w końcu nadszedł dziesiąty dzień, według zaleceń maestera Edwyn mógł już wyjść z łoża, ale chodzenie nadal sprawiało mu trudności. Na szczęście miał laskę z dębowego drewna, którą kazał sobie wyciosać od razu po powrocie, choć nie była tak doskonała, jak ta z czardrzewa, którą kiedyś kupił w Duskendale. Więc, gdy Edwyn tylko mógł przy pomocy służby i swojej laski, dostać się do samotni, tak też uczynił. Tam kazał wezwać też dowódcę zbrojnych, dla którego miał specjalną misję.
- Znajdź mi w naszym królestwie trzech najdoskonalszych rycerzy, chętnych do służby na moim zamku. Obiecaj im zaszczyty i kawałek ziemi. - polecił, po czym odesłał mężczyznę, następnie wezwał swojego brata, z którym chciał szczerze porozmawiać. Gdy ten się zjawił, pozwolił mu usiąść, podsunął mu misę z owocami i kielich z winem.
- Witaj bracie, kontaktowałeś się ostatnio z Rickardem? Dawno nic o nim nie usłyszałem. - oznajmił nieco zmartwiony, po czym przeszedł do innej kwestii. - A powiedz co słychać u Ciebie? Z tobą również dawno nie miałem okazji swobodnie porozmawiać w cztery oczy. - zapytał.

Parę srebrników, to nie był duży wydatek. Edwyn więc nie miał problemu z oddaniem ich w ręce cieśli, który już wkrótce stworzył mu specjalne biurko. Do czasu, gdy te nie powstało, Tarth kazał zaufanemu słudze czytać raporty i je stosownie opracowywać, po czym lord sam się pod nimi podpisywał.
Na spotkaniu z zarządcą, ten zaproponował mu wyprawienie turnieju, na to jednak pan Szafirowego Dworu, nie mógł sobie na razie pozwolić, ale w przyszłości kto wie.
- Opracuj mi wstępny koszt turnieju. - powiedział, z domysłem, że jego sługa będzie wiedział, że cena ma nie być przesadzona, ale też odpowiednia dla splendoru jego rodu. - Na początek zaprosimy tych, o których mówisz. Wyślij posłańców z zaproszeniami, niech przybędą, jak najszybciej mogą.
Dalsza rozmowa toczyła się z bratem, wyglądało na to, że na wyspie wydarzyło się wiele interesujących rzeczy, na które Edwyn nigdy by nie przyzwolił. Westchnął przeciągle i podsunął w stronę brata tackę z dziczyzną, był to chyba jakiś zajączek.
- Ehh, przecież wiesz, że nie wieszamy przestępców, przynajmniej nie takiego pokroju. Następnym razem wyślij do kamieniołomu, to przynajmniej jakoś na siebie zapracuje. - oznajmił, po czym zakrył twarz w dłoniach i przeciągnął je po niej. - Ja pierdole, przecież wiesz, że budujemy miasto i zależy nam na dobrych kontaktach z kupcami. Pójdziesz go przeprosić i dasz mu list. - wyciągnął z biurka kawałek papieru, na którym prędko nakreślił kilka słów i przybił pieczęcią. - To da mu zwolnienie z cła na rok na tej wyspie. Może moja wspaniałomyślność zachęci innych kupców do przybywania tutaj. - wzruszył ramionami. - A byłeś już może w Wieczornej Gwieździe? Jak rozwija się osada?

Edwyn nie był zadowolony, słysząc z jakim tonem odnosi się do niego jego brat, spojrzał na niego tylko groźnie i zaczekał chwilę czekając, aż ten naprawi swój błąd, którym było odrzucenie jego listu.
- Jesteś Tarthem i jak ja, bierzesz odpowiedzialność za swoje błędy. Teraz weźmiesz ten list i zrobisz, to co do Ciebie należy i bez gadania. - rozkazał, a gdy jego brat w końcu się poszedł po rozum do głowy, lord postanowił dodać jeszcze jeden warunek, który miał gwarantować, że jego niesforny brat wywiąże się ze swojego zadania.
- Zaprosisz go dziś na kolację, chętnie dowiem się co słychać w świecie. Ostatnio nie miałem ku temu dużej okazji. - oznajmił z przekąsem, po czym przeszli do omówienia kwestii osady Edwyna.
- To dobrze, niedługo jak zaczną napływać tam ludzie, będzie trzeba rozplanować układ urbanistyczny miasteczka. - oznajmił, po czym spojrzał momentalnie na brata, będąc wyraźnie zdziwionym.
- Coś Ci się pomyliło, nie kazałem odbudowywać Morne. Wysłałem tam tylko małą ekspedycję, która miała sprzątnąć ruiny. - wytłumaczył, a chwilę później przyszedł zarządca z planem turnieju. Edwyn wczytał się w niego i przy okazji zwrócił się w stronę brata.
- Dzięki za wizytę, ale muszę wracać do pracy. Pamiętaj mój braciszku, więcej pokory i więcej oddania naszemu rodowi, bo zanim się spostrzeżesz, przez Twoje wybryki skończymy w rynsztoku. A jak chcesz się przydać, znajdź mi dwustu do trzystu dobrej jakości najemników na połowę trzeciego miesiąca. - powiedział, zaczytując jednocześnie dokument. Po wyjściu brata, naniósł na niego pewne poprawki i schował do koperty, ów kosztorys przyda mu się później. Sam w tym czasie zaczął rozplanowywać plan przestrzenny Wieczornej Gwiazdy, wraz z obliczeniem ile złota kosztować go będzie wybrukowanie miasteczka, jak również postawienie kilkunastu domów. Przy okazji, gdy okazało się, że jego nowe warsztaty powstały w mieście, kazał natychmiast znaleźć osadników, którzy rozpoczęliby w nich produkcję.