Komnata Maestera

Arjan musiał w obecnym okresie wypełniać polecenia Maestera, który zalecał mu stopniowe wybadanie stanu swego ciała. Mając pół twarzy w bandażach pierwsze godziny po kuracji przeleżał, lecz potem przeszedł w pozycję siedzącą, której utrzymywanie na początku było męczące, choć z czasem przemijało. Przyjmował on od uczonego środki na wzmocnienie organizmu po utracie sporej ilości tkanki oraz krwi, musiał mieć z czego to zregenerować. Medyk musiał być pod podziwem ze względu na wytrzymałość rycerza, bo wielkolud należał najwidoczniej do tych, których łatwo zabić nie jest w żaden sposób. Człek nie do zdarcia. Estermont co jakiś czas miał nakładane maście, które nieziemsko piekły w miejscu poparzeń, przy tym zmieniano sam opatrunek. Jadać mógł normalnie, ale żadna forma alkoholu chwilowo nie była wskazana, więc rycerzyna zjadł jedynie pół tuzina jaj na twardo oraz kurczaka na śniadanie. Zaraz przyszła próba ustania na równych nogach. Udana. Pod okiem giermka zaczął próbować chodzić, powolutku, ostrożnie, pilnując, czy nie stracił zmysłu równowagi albo po prostu, czy jest na siłach by się samodzielnie poruszać, nie wychodziło. Także pierwszy dzień praktycznie przebiegł na regeneracji sił po otrzymaniu tak dotkliwych ran. Okazjonalnie robił on testy wzrokowe, zauważając, że wzrok odrobinę się poprawiał. Następny dzień po błogim śnie zapowiadał się lepiej. Może to taki efekt makowego mleka? Możliwe. Tego dnia rębajło spróbował ponownie pochodzić. Tym razem szło dość gładko. Robił sobie długie spacery po zamkowych korytarzach, wykonując przy ćwiczenia karku, by upewnić się, czy wszystko z głową jest tak jak powinno. Na koniec dnia chodził już pewnym marszem, a nie spacerkiem. Kolejny świt, kolejne próby. Tym razem na ogień poszła delikatna jazda konna po dziedzińcu, a gdy nie bujało się w głowie zbytnio od tego, spróbowano paru standardowych ćwiczeń rozgrzewających do walki, czy koordynacja ruchowa była w porządku, i była! Tego samego dnia oglądał on zmagania swej królowej w polu, której wynik skwitował rubasznym śmiechem zwycięstwa! Na pochybel, skurwysynowi, Durranowi! Wołał w duchu zwycięsko! Następne próby dotyczyły już próby walki oraz bardziej zawadiackiego jeździectwa. Wszystko zapowiadało się dobrze. Miał sprawność, odzyskiwał wzrok z dnia na dzień, choć lico ucierpiało...to żył, z tego było trzeba się cieszyć, będzie miał dzięk temu jeszcze szansę zatopić swój topór w czaszce tego pieprzonego monarchy robiącego z żółwiego rodu kozła ofiarnego. Mimo to jednak musiał przez kolejne dni chodzić w opatrunku, ale tak oto 24 lipca był już funkcjonalny.

Królowa Shireen zaczęła posyłać listy do wszystkich, iż Durrana udało się pokonać polu, hah, czas to wykorzystać. Arjan zamierzał za jej przykładem, w pokojowy sposób odzyskać Zielony Kamień, swój prawowity zamek. Było trzeba napisać list. Na samym początku próbował go napisać osobiście, ale nie miał aż tak pięknych umiejętności na to, więc poprosił o pomocną dłoń uczonego. Treść listu:


Taki oto piękny list zaoferowano krukowi, który miał zapewne ruszyć zaraz na wyspę żółwiego rycerza. Pozostało czekać. Być może nadejdzie przy tym narada wojenna ze Stannisową córą. Zobaczymy. Najbardziej to czekał na wieczór, gdzie miało się odbyć spotkanie z jego przyszłą kochanką. Na pewno przed tym zdarzeniem weźmie gorącą kąpiel. Uwielbiał wodę, także relaks w balii był jak nie z tego świata. Jak będzie okazja, to po zdjęciu opatrunków z głowy może sobie nawet popływa? O ile mógł. Zapewne nie będzie to wskazane przez blizny z poparzeniami.