Przystań Trzech Wież

Flota prowadzona przez Harrasa Harlawa zbliżała się do Trzech Wież, siedziby lorda Costayne'a. Pożądany byłby atak z zaskoczenia, porwanie mieszkańców przystani i strzaskanie morale obrońców szybkim zajęciem wybrzeża. Nic z tych rzeczy... Przystań była rozświetlona i wszędzie widać było ruchy przygotowanych żołnierzy. Co najmniej dziesiątki, pewnie setki - lord Trzech Wież oczekiwał swoich gości. Żelaźni Ludzie mogli atakować jeśli chcieli, jednak pewne było, że ani przystań, ani zamek nie będą łatwym łupem. Ludzie zamieszkujący przystań zapewne się już ewakuowali zabierając najcenniejszy dobytek, więc nawet łupy będą uszczuplone. Decyzja co robić dalej spoczywała w rękach króla.

Wróg miał machiny wojenne jak okazało się po puszczeniu przodem galery handlowej. Były one na wyposażeniu statków wchodzących w skład floty lorda Trzech Wież i sprawnie posłały na dno nadpływający okręt. Żelaźni mieli jednak przewagę w swojej sile rażenia i doświadczenie na morzu, śmiało podpływając w linii by zasypać wroga gradem pocisków. Mechanizmy zostały zwolnione, pociski przecięły powietrze uderzając w swoje cele z hukiem. Dźwięk pękającego drewna i ludzkie krzyki wypełniły noc. Wkrótce pięć z okrętów umieszczonych w przystani powoli zaczęło osuwać się w wody Zatoki Szeptów, a jeden z nich przestał odpowiadać na ostrzał. Po stronie Żelaznych sześć jednostek osuwało się w morskie głębiny. Agresorzy mieli jednak większy problem z ratowaniem swoich załóg znajdujących się na otwartych wodach, podczas gdy obrońcy łatwiej czmychali na deski przystani oraz na brzeg.

Costayne przygotował się lepiej niż można było się spodziewać, jego machiny były doskonale skalibrowane. Za to Żelaźni... Partacze, nie umieli nawet dobrze wycelować! Gdyby nie skoordynowanie ataku przez Harrasa pewnie nie zatopiliby nawet jednego okrętu. Lepiej nie dawać tym głupcom okazji do zaprzepaszczenia większej liczby żyć i wycofać się. Po drodze na wschód zajmie się ustawieniem do pionu wszystkich słabych ogniw.